Çocuklu olup boşandıktan sonra mutlu olan var mı?

Katipyarisi .!.:

Allah rahmet eylesin. Sizin hikayede rahmetli olmuş bir eş var ama. Hayatı zindan eden bi herif yok.

Genişletmek için tıkla...

Hanımda konuya yazmamış bir şey sanki canı bosanmak istiyor gibi duruyor

tanıdıklarımın çoğu mutlu. hepsi iyi ki boşanmışım diyor. ama tabi kişisel bi durum bu. boşanmak hayatın sonu değil.

caroll .!.:

Çok şükür ben yetmeye çalışıyorum yavrularıma ama babadan yoksunlar onu da doldurmaya çalışıyorum elimden geldiğince ama bu şekilde çok yoruldum evle alakası olmayan biri bir iki gün iyiyse diğer günler eve geç gelmeler işi bahane etmeler ama sürekli bu şekilde

Genişletmek için tıkla...

Önce şunu bilin, baba ayrı anne ayrı. Siz sadece annesiniz. Babanın boşluğunu doldurmaya çalışarak kendinizi tüketmeyin. Baba hala baba, eğer birazcık insanlık varsa içinde zaten çocuklarına babalığı her türlü yapar.
Siz mutlu, özgüvenli ve güçlü olun ki çocuklarınız mutlu olsun.

Benim annem de çocuklu boşanan kadınlardan. Yaşadıklarından mı, hayat şartlarından mı bilmem biraz sertti. Ben annemi hep çok güçlü gördüm, her şeyini değil ama duruşunu örnek aldım. Karar verirken sonuna kadar düşünüp, gemileri yakınca ardıma bakmamayı öğrendim.

Boşanıyorum şimdi. Çocuğum yok benim ama şu hayatta boşanmama dair tek pişmanlığım; "keşke ilk hatasında çaksaydım alnına evrakları" şeklinde oldu.
Kadın zor giriyor bu yola ama girince de dönmüyor. En azından benim çevremdeki kadınlar hep böyle.
O yüzden kendimce genelleme yaparak diyorum ki; bir kadın boşanmayı böyle ortadoğu bataklığı gibi ülkede göze alıp geri adım atmıyorsa, haklıdır.