Mesela nasıl korkular ? O sorumluluğu nasıl alıcam gibi mi ? Aslında bu tarz korkuları anne olmadan anlayamaz insan , anne olunca Allah da duyguları ona göre dengeliyor (ikna etmeye çalışmıyorum yanlış anlaşılmasın :))evet öyle korkularım var anca bunun sonu hiç gelmiyor
bir yandan da anne olmaya çalışıyorum. çnk anne olmak istiyorum
Cocuk dogurmus olmak cok onemli degilde, sizden geriye sizin yetistirdiginiz bir insanin kalmasi cok onemli. Siz gittikten sonra bu hayatta geriye ne kalacak? Oylece gelmis gitmis olacaksiniz.
Yoo zaten biz şuanda tüp bebek merkezinde tedavi görüyoruzMesela nasıl korkular ? O sorumluluğu nasıl alıcam gibi mi ? Aslında bu tarz korkuları anne olmadan anlayamaz insan , anne olunca Allah da duyguları ona göre dengeliyor (ikna etmeye çalışmıyorum yanlış anlaşılmasın :))
Cocuk dogurmus olmak cok onemli degilde, sizden geriye sizin yetistirdiginiz bir insanin kalmasi cok onemli. Siz gittikten sonra bu hayatta geriye ne kalacak? Oylece gelmis gitmis olacaksiniz.
BravoNeden ki? Hayata geliş nedenimiz geriye bizden bir parça bırakmak mı? Hayattaki amacımız bu mu olmalı? Çocuk elbetteki çok güzel bişey, belki de hayattaki en güzel şey ama bi insan dünyaya çocuk getirmiyor ya da çok isteyip de çocuk sahibi olamıyorsa,öylece gelmiş gitmiş olmuyor.. Her insan kendi içinde özeldir, yaşadıkları,geriye bıraktıkları ya da bırakamadıklarıyla...
Neden geliyoruz ki dunyaya? Ben araci oldugumuzu dusunuyorum. Her birimiz bir sonraki icin iyiligin yada kotulugun temsiliyiz. Kendi dogrularinla, inandiklarinla bir karaktere sahip olursun ve bunu baska insanlara aktarirsin. Senden en cok etkilenen hep cocugun olur, cunku; onu sen yetistirirsin.Neden ki? Hayata geliş nedenimiz geriye bizden bir parça bırakmak mı? Hayattaki amacımız bu mu olmalı? Çocuk elbetteki çok güzel bişey, belki de hayattaki en güzel şey ama bi insan dünyaya çocuk getirmiyor ya da çok isteyip de çocuk sahibi olamıyorsa,öylece gelmiş gitmiş olmuyor.. Her insan kendi içinde özeldir, yaşadıkları,geriye bıraktıkları ya da bırakamadıklarıyla...
Neden geliyoruz ki dunyaya? Ben araci oldugumuzu dusunuyorum. Her birimiz bir sonraki icin iyiligin yada kotulugun temsiliyiz. Kendi dogrularinla, inandiklarinla bir karaktere sahip olursun ve bunu baska insanlara aktarirsin. Senden en cok etkilenen hep cocugun olur, cunku; onu sen yetistirirsin.
Cocugu olmayanlar var, cok istemesine ragmen.. O zaman baska hayatlara dokunabilirler. Aile bekleyen cok fazla cocuk var. Yeter ki bildiklerini, hissettiklerini paylasmak ve yasatmak istesinler. Benim bu hayatta suna katkim oldu, insallah benden sonrada yetistirdigim devam eder desinler. O zaman kiymetli ve dolu bir hayat yasamis oluruz bence.
Kendiniz soyluyorsunuz, insan degerli bir varlik. İnsan yetistirmeyen, cocuk dogurmayan ottur demedim farkindaysaniz. Yasadigi hayat bana gore daha kiymetlidir. Cunku ben suanda hem kendi hayatimi diledigim gibi yasiyorum, hemde kendi hayatini diledigi gibi yasamasi ve vatanina, milletine hayirli biri olmasi icin birini yetistiriyorum. Bana gore benim hayatim daha dolu. Yaslandigim zaman donup baktigimda iyiki diyebilecegim bir karar bu.Tekrar diyorum herkesin hayatı kendi içinde özeldir..Hiçbirşeyin aracısı değiliz..Sadece kendimize karşı sorumluyuz.Hangi şekilde mutlu ve faydalı bir hayat yaşayacaksak tercihlerimizi de o yönde yapmalıyız. Aracı olduğumuz mantığı ile bir birey getireceksek bu dünyaya, kendimizi hiçe sayıp adledilmiş bir görevi yerine getirmiş oluruz,bunun kişiyi mutlu edip,huzurlu bir hayat yaşayıp yaşamasının pek bir önemi kalmıyor bu noktada..
Dünyaya çocuk getirmeyenler ya da çocuk yetistirmeyenler kıymetsiz ya da ot gibi bir yaşam sürmüş olmazlar..
Bir kadının yegane görevi çocuk doğurmak ya da çocuk büyütmek değildir. Evet annelik çok kutsal bu tartışılamaz ama anne olmayan ya da anne olamayan kadınlar da kutsaldır.. Bir kere insan değerli bir varlıktır. Insanın yaşadığı hayatın kıymetli olup olmamasını biçilen rollerle değil de yalın olarak değerlendirmek lazım.
Bence bu aile modeline çocuk çok yakışır , düşünsenize çoçuğunuz büyüdüğünde o da sizinle pinekleyecek, cips-kuruyemiş yiyecekYoo zaten biz şuanda tüp bebek merkezinde tedavi görüyoruz
Asılama oldum tutmadı
Şimdi ikinciis olacak
Korkularım şu;
Eşimle cok mutlu bir evliliğimiz var
İkimizde evimiizi sakinliği rahatlıgı cok seviyoruz
Birbirimize cok düşkünüz
Evimizde güzel vakit geciriyoruz basbasa
Bunun bozulmasından endişe ediyorum
Yani cocugun ağlamasına katlanamazsak işte canımız istediği gbi davranamayacagız artık
Herseyimiz cocUgumuza baglı olacak
İşten geldiğimizde ikimiz de
Sarılıp pinekleyemeyeceğiz film karsısında:)
Bunlar geliuyor aklıma hep
etrafımdaki yaramaz cocuk örnekleri de beni çocuk fikrinden uzaklastırdı birazBence bu aile modeline çocuk çok yakışır , düşünsenize çoçuğunuz büyüdüğünde o da sizinle pinekleyecek, cips-kuruyemiş yiyecek
Bi de her dk ağlayan çocuk hayal etmeyin , belki ilk 3 ay sıkıntı , o bile bazen olmuyor . Bizde olmamıştı mesela , oğlumun ağladığı zamanlar sayılıdır . Şuan yeni yeni konuşmaya başladı , o kadar tatlı ki. Evinizde yepyeni bir heyecan , onunla hayatı yeniden keşfedeceksiniz .
İnşallah hayırlısıyla nasib olur .
Hamilelik dönemindeki stres , çocuğun anneden ve babadan aldığı güven ve tatmin , ev içi huzur, bunlar çok önemli . Ben çok mükemmel bir hamilelik geçirdim , şuan oğlum 25 aylık ve çok anlayışlı , paylaşmayı seviyor , sosyal ve mutlu bir çocuk . Evimizde tv yok, almama sebebim onu ihmal etme ve zekasını köreltme korkumdu. Bilgisayardan ara ara film izlediğimiz olur tabietrafımdaki yaramaz cocuk örnekleri de beni çocuk fikrinden uzaklastırdı biraz
ben gecen sene işyerımde anne bir kedi aldım havalar soguk dıye
kedi bizim işyerıne yavruladı
6 tane yavrusu oldu
o yavrulara ve anneye ıkı ay boyunca baktım
tertemız baktım yorulsam da masraf etsem de kıyamadım.
mesela o kedılerın ılk gozlerının acıldıgı gunu anımsıyorum, ilk esnedikleri günü, ilk yuruduklerını falan
snr oyunlar oynamaya basladılar
ben cok duygulandım
onları ızledıkce ağladım.
o ara cok düşündüm
ben bu kadar merhametlı duygulu bır ınsanım
evladım olsa kımbılır nasıl severım dıye:)
siz sanslıymıssınız valla
ben hıc aglamayan ve yaramaz olmayan cocuk gormedım
Bi de çocupuna karşı empati kurabilmek çok önemli . O senin heryere istediğin gibi sürükleyebileceğin çantan değil . Dışarı çıkmak istemiyorsa istemiyordur , vücuduna sahip değilsin , hoyratça kucağına alıp çıkaramazsın . Yada kıyafet değiştirme hususu da öyle . İtiraz payı bırakmak ve mantıklı açıklamalarla ikna etmek gerekiyor . Yani bu anlattıklarımın özeti onun duygularına kimliğine değer vermek .etrafımdaki yaramaz cocuk örnekleri de beni çocuk fikrinden uzaklastırdı biraz
ben gecen sene işyerımde anne bir kedi aldım havalar soguk dıye
kedi bizim işyerıne yavruladı
6 tane yavrusu oldu
o yavrulara ve anneye ıkı ay boyunca baktım
tertemız baktım yorulsam da masraf etsem de kıyamadım.
mesela o kedılerın ılk gozlerının acıldıgı gunu anımsıyorum, ilk esnedikleri günü, ilk yuruduklerını falan
snr oyunlar oynamaya basladılar
ben cok duygulandım
onları ızledıkce ağladım.
o ara cok düşündüm
ben bu kadar merhametlı duygulu bır ınsanım
evladım olsa kımbılır nasıl severım dıye:)
siz sanslıymıssınız valla
ben hıc aglamayan ve yaramaz olmayan cocuk gormedım
Selam arkadaşlar,
Çocuk yapmamaya karar verdim ve eşimin iki çocugu var ilk evliginden.
32 yaşındayım,varmı benim gibi çocuk istemeyen?
İlerde pişman olmam degil mi?
Çok mu önemli çocuk dogurmuş olmak?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?