Çocuksuz hayatı seçmek

Iki tarafinda gercekten istemesi lazim ben cok istesem esim istemese cocuk yapmam neticede tek annenin verdigi sevgiyle.ilgiyle cocuk buyutmek ona kotuluk ama bebek istemek ne kdr dogalsa istememek de okdr dogal bakicak olan sizsiniz hazir degilseniz yapmayin ilerde ya pisman olursam olmazsam gibi seyler cok belirsiz bana kalirsa heleki cocuk konusu ihtimaller ustune dusunulemeyecek kdr hassas bir konu ben evlendim ilk sene istemedim sorumlulugu almayi bir sene sonunda yakinlastim bebek fikrine gercekten istemek onemli
 
Kadınlarda "ben yandım herkes yansın" modu mu var acaba
Ben de çocuk istemiyorum ve yapmayacağım. Sadece bir ara gelecekte yalnız kalma korkusu sarmıştı beni ama çocuğu olup hayırsız olanları görünce onun da garantisi yok dedim.
Bütün anneler tuvalete bile gidemiyoruz, sosyal yaşantımız yok, eşimle başbaşa kalamaz olduk diye dert yanarken nasıl müthiş bir duygu olduğu söylenir orasını da anlamam. Kendini çocuğa adamak bana çok manasız geliyor, dünyaya kalıcı bir şey bırakayım derken kendimiz yok oluyor ve yaşamıyoruz.
 
26 yaşındayım 5 aylık bebeğim var
Bazen o kadar bunalıyorum ki keşke daha geç bebek yapsaydım diyorum
Bazende oluyo ki şükrediyorum varlığına
Karışık duygular içindeyim

Hatta kardeşime evlenme, evlenirsende çocuk yapma diye nasihat ediyorum bazen

Eğer bebek sevmiyosan istemiyosan pişman olurum v.s diye yapma çünkü bebek bakmak çok büyük sorun, bütün hayatın değişiyo sende dahil. Çok zor ve ağır bi sorumluluk.
Mesela ben asla ikinciyi düşünmüyorum
2. 3. Hatta 4. Bebeği olanları şaşkınlıkla izliyorum. Herkesin yapısı farklı işte
 
Bende ayni soruyu ikinci cocuk için düşünüyorum. Bi kizim var. Ikinci mutlaka olmali mi yoksa tek mi olsun? Ilerde pisman olur muyum diye kendimi yedim bitirdim. Hala da oyle. Yas 36
bende aynen. yaş 40 oldu. Ama henüz pişman değilim. hayat zor. gelecek lâzım artık çocuklara.
 
Selam arkadaşlar,

Çocuk yapmamaya karar verdim ve eşimin iki çocugu var ilk evliginden.
32 yaşındayım,varmı benim gibi çocuk istemeyen?
İlerde pişman olmam degil mi?
Çok mu önemli çocuk dogurmuş olmak?
Pişman olup olmayacağınızı ben bilemem ama kendi adıma uykusuz gecelerin ardından işe gitmem, eşimle hiçbir özel paylaşımımın kalmaması, 1.5 yaşındaki kızımın bir dakika bile durmadan sürekli hareket halinde herkesi şimdi düsecek kaygısıyla herkesi peşinden kosturmasına rağmen daha önce anne olmadığıma pişmanım.Benim hayatım kızımdan öncesi ve sonrası diye ikiye ayrılıyor kendime ayıracak 5 dakikam olmasa bile kızımsız bir hayat bombos ve anlamsız.
 
Bütün anneler de sonsuz mutluluk topu gibi yorumlar yapmışlar. Doğur yeter bu ülkede. Bir de pişman olursun laflari. Keşke daha önce doğurmus olsaydım lafları.
Herkesin sahsi fikri degil mi? Gercekten olanlar pisman degil ama yapmayanlar pisman.. sade dogurmak degil mesele tabiiki..hic bir guzellikte zorluk olmadan gelmez.. ama este bi yere kadar tatmin eder insani bence.. evlat sevgisi baska degil mi? Ben daha once dogursaydim diyorum imkan olsaydida.. evlatlarim boyum kadar olurdu simdi kucukler yas geciyo bi yandan..hem colugum cocugum yemedikten sonra niye calisiyorumki ben
 
Tek basina yardimsiz buyutmek cok zor...
Elbette babasi var ama 7.24 sen bakiyorsan tirlatmaman imkansiz....
Bir kac gundur annem burda aradaki fark 1500 resmen...
 
Bütün anneler de sonsuz mutluluk topu gibi yorumlar yapmışlar. Doğur yeter bu ülkede. Bir de pişman olursun laflari. Keşke daha önce doğurmus olsaydım lafları.
Ama niye :)? Cogusu bana bakacak birini yaptim diye dusunuyor ama cocugu evlenince gercekler dank diye gozunde belirliyor...bunca kaynana teroru niye saniyorsun
 
Hayatta herkes aynı yoldan geçmek zorunda değil. Çocuğum yemedikten sonra neden çalışıyorum da ne saçma birsey. İnsanların her kadının cocugu olmalı diretmesi içimi bulandiriyor. Asla da çocuk istememsk bencillik değil.
 
Niye miden bulaniyo? Kadin dogurur erkek dogurcak degil ya :) herkes tabii ayni seyleri yasamasi gerekmez ama konu sahibide zaten farkli kisilerden farkli hayatlardan yorum beklemis... benim etrafimda istekli veya isteksiz cocugu olmayanlara bakiyorum birde cocuklu olanlara.. tabii bu kadinlar 30 yasinda degiller..hayatlari cok skici geliyo kendilerine.. ki artik kendilerinede oyle geliyoki anlatiyolar bunu..ama tabii cocuksuz oldugu icin mutlu olanlarda var ama gordugum azinlikta onlar...herkes sevdigi hayati yasasin.. kimi var bunalima girer cocukla kimi cocuksuz oldugu icin..anneligi istemek benimsemek ya da zorluklari olmasi kotubirsey oldugunu gostermez.. annelik kolay birsey degil tabiiki arada isyan bayragini cekmeye bizimde hakkimiz var :)
 
Eziyeti bile güzel di mi :)
Benim kızım bu sene tam gün okula başladı
Çok özlüyorum
Bana ihtiyacı azaldıkça bir tuhaf hissediyorum kendimi
Yarım kalmışım gibi
İnşallah kardeşi bir an önce gelir
 
Herkes cocuk doğurmak zorunda degil.esinizde istemiyormuş.
Daha düşünecek bir durum yok bence.
 
Evet sevgisi hiç bir şeyle kıyaslanamıyor ve bunu ancak Anne olduktan sonra anlıyorsunuz. Fakat zorlukları da çok çok fazla. Senin ellerinde şekillenecek bir varlık var ortada. Bazen herşey istediğin gibi gitmiyor, ama ben bunu böyle öğretmemiştimki diyip üzülüyorsun.

Anne olunca herşey toz pembe değil. Çileden çıkıp delirdiğin de oluyor ama hep yutuyorsun işte :)

Bir de gerçekten çocuk istemeyen bir Kaç kişi tanıyorum ve onlar asla pişman olur muyum diye düşünmüyorlar bile. Kesin ve net istemiyorlar. Sizde biraz pişman olabilme kapasitesi gördüm.
 
Evet aynen canım iyi ki onlar var.İnşaalah kavusursunuz bebeğinize.
 
Bende sizinle tamamen aynı fikirdeyim. Ne yaptıysam içimden anne olmak gelmedi. Toplumsal baskılar ve ailesel baskılardan bunalarak planlı bir şekilde hamile kalmıştım. Güya herkes ana rahmine düşünce sevgisi gelir dedi. Yeminler ettiler. Bende çocuk isteyen kendimce normal (!) bir kadın olmak isrtiyordum neticede. Daha kötü oldum sanki içimde bir ur bir tümör taşıyor gibi oldum kendimi öldürecek seviyeye geldim. Sevmek için herşeyi yaptım gittim kalp atışlarını dinledim videolar izledim forumlara yazdım ama yok yok yok olmadı ve kürtaj oldum. Tabi bu süreç o kadar yorucu ve üzücü ki hazır olmadığınız sürece sakın yapmayın.
 
Ben de kendi kendime baskım ve çevre baskısı sonucu karar verdim yaptım,dedim ki bu kadar insan haksız olamaz demek ki çok güzel bir duygu,anormallik bende,ben de bu süreci yaşamalıyım diye düşündüm,hamile kaldım.
Çok kötü günler geçirdim.Yemedim içmedim gülmedim,bir de üstüne bulantılar beni mahvetti.
Benim psikolojimden dolayı mı yoksa gerçekten bebek gelişemediğinden dolayı mı bilmiyorum karnımda 9 haftalıkken öldü.
Mecbur kürtaj olmak zorunda kaldım,,üzüldüm ona da kendime de.
Keşke doğaya aykırı olmasaydım,keşke içimde birazcık heyecan olsaydı.
 
Kesinlikle katılıyorum aynı ben. Allah kimseye bu acıyı yaşatmasın. Insanin kendini anormal hissetmesi kadar kotu birsey yok. Ayni seyleri bende yasadim. Benim durumumun kötü tarafı şu ki eşim çocuk istiyor ben ne yapacağım bilemiyorum. Eşini çok seviyorum ama ya çocuk ya boşanmak derse ne yaparım bilemiyorum . Onun da kendiminde hayatını mahvetmemek için boşanırım sanırım ne gelir ki başka elden. Çünkü çocuk konusu dahi açıldığında resmen acı çekiyorum
 
Anlayamamissiniz hanımefendi. Çocuk doguranlardan midem bulanmiyor, her kadın çocuk dogurmali diyen zihniyet ten midem bulaniyor. O Çevrenizde 30 yas üstü can sıkıntıları varmış ya benim çevremde 30 yas üstü olup can sıkıntısı oluştu keşke dogursaydim diyen kadın yok.
Not: Benim de kızım var ama bir kadına anne olduğu için değil bir kadın olduğu için değer veririm. Umarım anlarsiniz..
 
Kimsenin kimseye birsey direttigi yok :) fazla mi alinganiz :) birazcik toplumsal baski var o kadar.. yoksa dogurmak istemiyosan dogurmazsin yani.. benim bu dedigim kadinlar 30 lu yaslardan buyukler ve gayet kariyer sahipleri.. is ortamindan var bir cok tanidigim...

Ayrica keske anne oldugunda daha cok deger verseler...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…