Merhabalar,dun bir suru konumla ilgili sorunları okuduktan sonra bende üye olmak istedim.oğlum 21 aylık zor bi bebekti doğduğundan beri bizi epey yordu.ben çalışan bir bayandim.ogluma başka bakan olmayacağı için 23 aydır ben bakıyorum eşimde sağolsun yardımcı oluyor.ilk baslarda oğlum olduğunda 6 aya kadar lohusalık depresyonu yasadim emzirdigim için ilaç kullanmadim kendi kendime yendim.kaç kere doktora gidip ilaç deyince emzirmeyi bırakamam dedim.Çok şükür hala emziriyirum.ben sezeryan doğum yaptım ilk günden beri herseyiyle ben ilgilendim yanimda kimse yoktu 40 in da bile yalnız kaldım bunaldim .1 hafta hic uyumadigimi bilirim her gün agliyordum o kadar zor dönemdi ki evet geçti ama şimdi başka zor bir dönem ..
Eşimle aramda uçurumlar acildi.oğlum sürekli uyandığı için onun yaninda yatmaya başladım bana iyi geldi huzurlu oldum yaninda ....eşimde ikiniz iyi olunda yeter der hep ..evet ama biz uzaklastik her konuda sevgi gibi bir sorun yok ...en ufak birseyde alınıp kusuyoruz konuşmuyoruz her seferinde alttan alan ben oluyorum yoruldum artik bazen bu evlilik nereye gidiyor diyorum ailevi sorunlarımda olduğu için bunalmış durumdayim yani onunla sorun yaşadığımda bile bunları paylasacagim bir ailem yok ...yalniz hissediyorum kendimi oğlumdan başka kimsenin olmadığını dusunuyorum hele eşimle bu denli problemler olunca cildircak gibi oluyorum biraz uzun oldu ama emin olun en kısa haliyle yazdım