Çocuktan sonra evlilik

Spizella .!.:

Tivoli seni biliyorum, bebek sizi de sarsmış. Umarım düzelir umutsuzluğa kapılma. Biz hiç tartışmıyoruz :) halimiz olmuyor

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Benzer şeyler yaşamışız gerçekten... Umarım sizin için daha da iyi olur. Evet ben daha az taviz veriyorum ama babasını çok kullanıyor lütfen babacım diye başlayınca ve çok ağladığında babası hayır dediği şeye evet diyor. Sonra da önünü alamıyoruz tutarsız ebeveyn davranışı...
Bugüm konuştum kendisiyle. Ama dayanamıyorum diyor sonra eziyet çekiyoruz dedim tamam dedi ama bu defa da annen izin vermiyor demezse iyi.. iyi polis kötü polis....

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

İlk 6 ay benimle aynı odada beşikte yattı. 6. Ay yan odaya geçirdim. Sıkıntı da yaşamadık. Kreşe başlayıp işe döndüğümde 14 aylıktı. O zaman biraz ayrılık kaygısı oldu sanırım. Tam da diş dönemiydi gece 6-7 defa git gel yapmak zor gelince eşimin isteğiyle yanımıza aldık. Önce bi iki saat geliyodu sonra yerleşti.
Ben dediğinizi denedim odamızda yatak var. Ama ondan inip benim yatağa geldi. (Beşik ve park yatağa asla girmez kendisi 8 aylıktan beri kimse yatıramadı, kreşte de yere konan kampetlerde yatıyormuş)
Geniz etinin ve alerjik rinitinin de gece tıkanarak uyanmasına neden olması yüzünden deliksiz bir uyku diye bir şey yok malesef. Kendi odasında yatağında ilk uykuya geçişte sorun yaşamıyoruz aslında. Ama ilk uyandığı andan itibaren (aşağı yukarı 2 saatte bir) sabaha kadar gidip tekrar tekrar uyutmam gerekiyor. Takatim kalmıyor bazen yanında yerde falan uyuyakalıyorum.

Ay onu çözsem eşimi de yataktan atasım var feci horluyor :) kızım gece uykusunda konuşuyor, eşim horluyor ben nerelere kaçayım :)

Genişletmek için tıkla...

denizkabugu25 .!.:

İnanın her anne yaşıyor bunları.İlk kızımda dış sancilarından çok çektik.Kaç gece sabahladık o halde bakıcıya bırakıp işe gittim bilmiyorum.Hiç geçmeyecek gibi geliyor insana ama geçiyor inanın.Düzene girecek emin olun.Ama şu konuda direnmenin lazım.Yatağini ayırın yine aynı odada yatın.Başlarda kızınız kabul etmez ama siz kararlı olursanız düzene girer.Çünkü bu alışkanlık haline gelip dahada uzayabilir bu süre.Eşinizle ayrı yatmaniz birçok sorunu tetikliyor
Ne diyim işiniz zor:) Ama sadece bi sureçten ibaret Kolaylıklar diliyorum:)

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Teşekkür ederim bu gece de kendi isteğiyle yatağına yattı sütünü içti kitabını okuduk, oyuncağına sarıldı uyudu
Işık açık kalsın dedi gece lambası açtım
Kapı açık kalsın dedi onu da yaptım. 1 gibi uyanır şimdi sonra 3-⁵4-5
7 de de tamamen kalkar ama napiyim böyle idare ediyorum şimdilik

Genişletmek için tıkla...

N u r .!.:

S Spizella
Eşinle ayrı uyuma. O uyuduktan sonra onu yavaşça kendi yatağına yatır. Uyanırsa yanında ol.
1 hafta çok ağlamalı tutturmali bir gün olur ama uyku eğitimi sabir işi. Bütün sinirlerin zedelenir ama sonu güzel olur.
Sıkıntı çekmeden ulaşılan başarı yoktur.
Biz de yeni yatağını ayırdık küçüğün. Hala gece uyanıp yanımıza yatıyor uyuyunca geri götürüp yerine koyuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Herkese selamlar
Ben 9.5 yıllık evliyim. Eşimle toplamda 15 senedir falan beraberiz. Evliliğimizin 7. Yılında bir kızımız oldu ve şu an 2.5 yaşında.
İkimiz de çalışıyoruz. Her şey iyi hoş gibi görünüyor da çocuktan sonra eşimle olan hayatımız bitti gibi hissediyorum.

Sorunum şunlar:

1 yaşına kadar kendi odasında kendi yatağında uyuyan kızım 1.5 senedir bizim odamızda yatağımızda yatmaya başladı. En son babasını da yataktan attı 6 aydır ben kızımla uyuyorum, eşim de kızımın odasında.
Bence bizim ilişkimize en büyük darbeyi bu vurdu.

Çocuğum haftada 3 gün kreşe gidiyor. Kreşe gittiği günler akşam 22 de uyuyor ben onu uyuturken uyuyakalıyorum
Kreşe gitmediği günler akşam 19 -20 gibi uyuyor. Biz de çıt çıkarmadan zaten çocuk bütün gün canımı çıkarmış olduğu için koltukta sessizce oturuyoruz. Sonra kocam 21.30 gibi ben çok yoruldum diyerek uyumaya gidiyor.

Pandemi kısıtlamaları sebepli ailecek beraber hiçbir şey yapamıyoruz. Üçümüz aynı anda sokağa da çıkamıyoruz.

Kızım babasıyla yanyana oturmamıza bile tahammül edemiyor. O benim annem sen git baba ya da tam tersi sen git anne ben babacığımı seviyorum diye bizim fiziksel temasımızı anında kesiyor :)

Yemeğe hep beraber oturuyoruz ama asla beraber bitiremiyoruz çünkü iştahsız kızım illa bir olay çıkarıyor. Yemeği dökmek, ağlamak, üstünü ıslatmak vs. birimizi esir alıyor.

Ayrıca kendisi uyumuyor ise uyanık kaldığı her dakika oyun oynuyor. Ya benimle ya babasıyla ya da ilimizle. Kitap okuma, dans etme, çizgi film izleme, oyuncak oynama, bebek konuşturma, spor yapma aklınıza ne gelirse hepsini illaki ya benimle ya babsıyla yapacak. Oyuna dahil olmasak bile illa onu izleyeceğiz ve tepki vereceğiz. Sürekli anne baba bana bakın, şaşırın, alkışlayın, sen şimdi gül gibi bize rol de vererek kendi yaptığı her şeyde bizden full katılım bekliyor. Bilmiyorum bunların hepsi mi böyle bize mi böylesi denk geldi :)

Eşimle en son ne zaman çocuk dışında bişey konuşabildik bilmiyorum. Kızımın doğumundan önceki ilişkimiz saatlerce sohbet edebilen, bayağı uyumlu bir çift ilişkisi iken şimdi birbirimizl ilgilenecek mecalimiz yok.

Ben 2 yaşa kadar düzelir diyordum işler daha da zorlaştı sanki.
Gece hiç uyanmıyorsa 2 defa uyanıyor. Ben uykusuzluktan zaten tükendim.
Eşim de sen artık yüzüme bile bakmıyorsun doğru düzgün diyor. Valla ben istesem de bakamıyordum ki artık onu isteyecek halim de kalmadı sanki.

Kısacası bizim işler düzelir mi? İnsanların çocuğu hayatlarını bizimki gibi değiştiriyorsa ikinciye üçüncüye nasıl cesaret ediyorlar?

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Arkadaşlar güncelleme yapmaya geldim :)
Bazılarınız eşimin iş paylaşımı yapmadığını düşünmüş haliyle. Bizde evde işler şöyle yürüyor. Genelde yemekleri eşim yapıyor. Ben çamaşırları ve ev süpürmeyi. Bulaşık işini beraber yapıyoruz genelde. Bu aralar ben evden çalıştığım için bana yük daha fazla oldu. Evde olduğu günler ise çocukla %70 o ilgileniyor ben de ancak ev işi yapabiliyorum. Çocukla ilgilendiği günler o pert oluyor.

Kızımla konuştum ve kendisinin de isteği ile 1 hafta kendi odasında yatırdık ama ışık açık kalsın, kapı açık kalsın diyor onları yapıyoruz. Sabaha kadar 5 defa uyanıyor. Her defasında gidip tekrar uyutuyorum. Sabahları uyandığında "ben gece uyandım ama anne yok, anne dedim ağladım yalnız kaldım korktum" diyor.
Sorunu korkması olarak düşünüyorum ama neyden korktuğunu anlayamadık. Sürekli bırakma beni annecim diyor. Güvenli bağlanma demeyin çünkü bir yere giderken gayet normal şekilde ayrılıyor yani hafif kaygılanarak ama hemen adapte olarak. Olması gerektiği gibi. Bu beni bırakma olayı gece uykusuna geçişte oluyor.

Galiba karanlık korkusu var. Akşam olduğu gibi ışıklar yansın istiyor odası hafif loş ise bile giremiyor anne karanlık diyor.
(Bu işi hiç anlamadım korkunun öğrenilen bir şey olduğunu düşünüyordum ve evde karanlıktan korkan biri yok)

Uyuyana kadar yanında kalıyorum elini tutturuyor ama gece 5 defa uyanınca ben tükendim. Git gel yapmaktan sabaha kadar 3 saat anca uyuyorum.

Odasında beraber yatarsak yine sorunsuz yatıyor ama geceleri tek kalmak gibi bir sorunu var.

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

kşam 22 de uyuyor ben onu uyuturken uyuyakalıyorum
Kreşe gitmediği günler akşam 19 -20 gibi uyuyor. Biz de çıt çıkarmadan zaten çocuk bütün gün canımı çıkarmış olduğu iç

Genişletmek için tıkla...