Çocuktan sonra evlilikte çıkan problemler

Hayır evi ve işi dışında başka bir hayatı yok. İşten çıkınca oğlu için koşarak eve gelir.
Yerinde olsam bu kadar artislik yapıp sana ihtiyacı olmadığını düşünüyor madem çocuğuda bırakır çıkardım. 2 gün kalsın bakalım çocukla ne yapacak kime baktıracak? Pişman olup ayaklarına kapanırsa sende onu kullan 3-4 yaşına kadar sabredip sonra tekmeyi bas. Çalışır kreşe verirsin.
 
Yerinde olsam bu kadar artislik yapıp sana ihtiyacı olmadığını düşünüyor madem çocuğuda bırakır çıkardım. 2 gün kalsın bakalım çocukla ne yapacak kime baktıracak? Pişman olup ayaklarına kapanırsa sende onu kullan 3-4 yaşına kadar sabredip sonra tekmeyi bas. Çalışır kreşe verirsin.

Çocukları ego savaşlarına alet etmeyin! Ne demek çocuğu bırakıp çıkmak? Evden gidecek biri varsa o ortalığı karıştıran kişidir. 2 yaşındaki çocuğun en cok anneye ihtiyacı vardır.
 
Hanımlar hatırlıyor musunuz?
Mehmet Aslantuğ ne demisti?

Hicbir kadın geleceğini bir adamın vicdanına ,aşkına,günün sonunda aklının karışmasına bırakmamalıdır.
Siz tam olarak bunu yapıyorsunuz işte bahanenizde çocuk.
Çocuk küçük demissiniz oysa 2 yaşında.
Burada yasal izin bitince işine dönen kadınlar var.
2 yaşında çocuk gayet kreşe gidebilir.
Siz de iş bulup çalışabilirsiniz.
Adam sizi çanta gibi evden kovuyor küsuyor konuşmuyor.
Siz de gidip ne yapacağına karar ver diyorsunuz .
Sizin fikriniz aklınız yok mu?
Hayır adam karar vermiş ne yapacağına ama ısrarla anlamıyorsunuz gerçekten ilginç.

Ayrıca anneniz ilgilenmeyebilir mesela benim annem 5 gün de kalmazdı 2 3 gün kalır giderdi.
Ne yapalım şimdi bu yüzden evlilik mi bozulsun anneye güvenerek çocuk yapılmaz zaten.
Esinizin bu tavri sacma cok merakliysa kendisi yardımcı olsaydı size madem.
Kendisi isten gelip yemeği yapsaydı.
Anneniz vefat etmiste olabilirdi o zaman ne yapacaktı?
Bu adamda kaybetme korkusu falan kalmamış zaten saygısızlık diz boyu terapist ne yapsın ki?
Düzelmeye niyeti olsa gider o da odasına girip terapi alirdi zaten.
 
kusura bakmayın ama sizi hayatında istemeyen bir adamın hayatında kalabilmek için çocuğunuzu bahane ediyorsunuz bence.
2 yaşındaki sabi sizi bir araya getirmeye vs uğraşamaz. hak ettiği tek şey huzurlu bir ortamda büyümek, annesinin evden kovulduğu lanet okunduğu değil.
Hayır bahane etmiyorum. Bir çocuk babasını da görerek büyümeli aslında bence. Ben onu yalnız büyütürüm ama bana babasını sorduğunda pişman olmaktan korkuyorum.
 
Hanımlar hatırlıyor musunuz?
Mehmet Aslantuğ ne demisti?

Hicbir kadın geleceğini bir adamın vicdanına ,aşkına,günün sonunda aklının karışmasına bırakmamalıdır.
Siz tam olarak bunu yapıyorsunuz işte bahanenizde çocuk.
Çocuk küçük demissiniz oysa 2 yaşında.
Burada yasal izin bitince işine dönen kadınlar var.
2 yaşında çocuk gayet kreşe gidebilir.
Siz de iş bulup çalışabilirsiniz.
Adam sizi çanta gibi evden kovuyor küsuyor konuşmuyor.
Siz de gidip ne yapacağına karar ver diyorsunuz .
Sizin fikriniz aklınız yok mu?
Hayır adam karar vermiş ne yapacağına ama ısrarla anlamıyorsunuz gerçekten ilginç.

Ayrıca anneniz ilgilenmeyebilir mesela benim annem 5 gün de kalmazdı 2 3 gün kalır giderdi.
Ne yapalım şimdi bu yüzden evlilik mi bozulsun anneye güvenerek çocuk yapılmaz zaten.
Esinizin bu tavri sacma cok merakliysa kendisi yardımcı olsaydı size madem.
Kendisi isten gelip yemeği yapsaydı.
Anneniz vefat etmiste olabilirdi o zaman ne yapacaktı?
Bu adamda kaybetme korkusu falan kalmamış zaten saygısızlık diz boyu terapist ne yapsın ki?
Düzelmeye niyeti olsa gider o da odasına girip terapi alirdi zaten.

Yukarıdaki mesajda yazdım. Sonradan pişman olmaktan korkuyorum. Oğluna karşı iyi bir baba çünkü.
Kreşe yeni başladı aslında. Alışma sürecinde. Alışınca iş arayacağım.
Evden kovma olayı biraz yanlış anlaşılmış. Git diyor ama "hayatımdan git" anlamında.
 
Siz de gidip ne yapacağına karar ver diyorsunuz .
Sizin fikriniz aklınız yok mu?
Hayır adam karar vermiş ne yapacağına ama ısrarla anlamıyorsunuz gerçekten ilginç.

Fikrim aklım var.
Daha önce avukat ile de görüştüm. Ama davayı onun açmasını istiyorum. Madem istemiyor açsın davasını.

Ben de size müsaadenizle sorabilir miyim evli misiniz, çocuğunuz var mı? Bazen çocuk sahibi ve evli olmakla veya bekar olmakla yorumlar değişebiliyor.
 
Yazık yavrum ya. Canim benim korkuyordur da ses yukselmesinden falan,sizin huzursuzlugu anladığı icin bir araya getirmeye çalışıyor günahsız masum kiyamam ya.
Esin cok terbiyesiz . Hadi kavga esnasinda gerizekali dedi agzindan cikti evden kovmak ne demek? Benim terbiyesiz esimde bana boyle seyler yapti birkac kez ama ona haddini bildirdim. Bura benim evim gidicek birisi varsa oda sensin dedim. Gitmedi. 15 dakika sonra geldim sen hala burdamisin dedim topladi laptopunu cüzdanını ivirini zivirini gitti evden gecede gelme dedim. Gelmeye calismis kapiyi acmaya calismis anahtar koydum. Arabada yattı. Sabah geldi. En sonda bana bi daha git dersen 1 saniye durmam seni bir kalemde silerim dedim ogun bugundur ne hikmetse tartisma olsa da (eskisi kadar buyuk tartisma olmuyor) beni alttan aliyor. En son bayramda kavgalastik cektim.kapiyi çıktım ev terlikleriyle çıkmışım bide o sinirle arka arkaya aradi .mesajlar neler neler sonra geldim gonlumu aldı 1 ay oldu hep alttan aliyor ona haddini bildir seni sindirmesine asla izin verme disini çıkart kusmek musmek boylelerinde ise yaramaz ben hic susmadim ne kavgada ne kavga sonrasinda hep kuyruğumu dik tuttum simdi anladi herhalde benim ciddiyetimi cok sukur kavga falan da etmiyoruz hic. Birde biz ev taşıdık. Eski evde kavgamiz eksik olmazdi zaten o evdede kotu enerjiler vardı gelen duramiyordu desem yeridir kizkardesim yatmaya geliyordu uyuyamiyordu. Herkes o evde cok huzursuzdu. Ev mi yaradi biz mi degistik bilmiyorum bu evde hersey super cok sukur.
 
Yukarıdaki mesajda yazdım. Sonradan pişman olmaktan korkuyorum. Oğluna karşı iyi bir baba çünkü.
Kreşe yeni başladı aslında. Alışma sürecinde. Alışınca iş arayacağım.
Evden kovma olayı biraz yanlış anlaşılmış. Git diyor ama "hayatımdan git" anlamında.
Madem öyle al karsına güzelce konuş canım sen beni hayatında istemiyor musun o zaman git mahkemeye yada gel anlaşmalı boşanalım çocuğa zaten nafaka verecek kreşede başlamış sizde bi işe girersiniz en azından hergün onun çenesini cekmezsin. Babasıyla büyüyecek zaten görüşecek hafta sonları alır iki gün. Benim kaynım boşandı 1 yıl oldu nafaka ödüyor oğluna hafta sonlarıda alıp getiriyor. Hayatında biri bile var şuan gayet huzurlu bence biraz cesaret gerekiyor
 
Bu arada annemle olan kısımda ikisi de haksız olsa da daha çok eşimi haklı buluyorum. Annem güya bize yardıma geldi ama doğumdan önce misafir gibi davrandı. Ben tutup 9 aylık hamile halimle yemek yapıyordum. Eşim "niye geldi o zaman" diyordu. Annem ise bebeğe bakmaya geldiğini düşünüp "yemek yapmaya mı geldim ben buraya" falan diyordu.
Şimdiki aklım olsa çağırmazdım. Ama eşimden çok ben mağdur oldum zaten, üstüne bir de o yüklendi bana.
Bu olayda esin haklı kusura bakma yanlista anlama o eski model anneler kalmadi herhalde ya da annecikler var. Seninki icin demiyorum ama benim annem annecik mesela keske gelmeseymis annen.
Ama uzerinden 2 sene gecmis
Mesela benim arkadasimin cocugunun kolu yandı. Hastaneye annesi ve esi gitti. Annesi damatla kavga etmesin diye dayanamadi döndü eve
Boyle seyler oluyor bazilari anlasamiyor yani bazi anneler de bilmis oluyorlar çünkü torunlari hususunda.
 
Eşiniz büyük saygısızlık yapmış, insan hazmedemez söylediği sözleri. Öncelikle karşınıza alıp ciddi ciddi konuşun. Mutlaka bir sebebi olmalı yaptıklarının (psikolojik sıkıntısı yoksa en azından).

Tamam çocuktan sonra her evlilikte birtakım sıkıntılar oluyor. Ben bunu hem bir çocuğun sorumluluğunu almaya hemde doğum, lohusalık vs sebeplerle ailelerle çok yüz göz olmaya yoruyorum. Ama bu kadar uzun sürmesi normal değil dile kolay 2 yıl olmuş.

Lütfen kendinize bu saygısızlığı yaptırmayın. Siz onun çocuğunun annesisiniz. Bunu yapmaya hakkı da haddi de yok. Eğer konuşmak da işe yaramazsa kusura bakmayın ama geriye boşanmaktan başka çareniz kalmıyor. Çocuğunuz şimdi çok anlamasa bile (ki benim de 2,5 yaşında bir çocuğum var ve bence herşeyi de anlıyorlar) ilerde babasının annesine sürekli hakaret ettiği ve evden kovduğu bir ortamda yaşamaktan mutlu olmaz.

Sizin adınıza çok üzüldüm, hakkınızdan hayırlısı olsun inşallah.
 
Merhaba,


İçinden çıkamadığım bir sorunum var. Artık kafam durdu, ne yapacağımı bilmiyorum, dışarıdan bir gözle bana fikir verir misiniz lütfen?


Eşimle oğlumuz doğana kadar iyiydik. Arada tartışmalarımız olurdu tabii ama genelde ben alttan alsam bile çözerdik. Tartışsak bile saygı sınırını da aşmamıştık. Birbirimize kötü sözler söylemezdik. Ses yükseltmeme bile bozulurdu.


Doğumdan sonra, o sırada yaşananların da etkisiyle her şey koptu. O sırada annemle de anlaşamadılar. Annem bırakıp gitti. 5. Günden itibaren yalnız kaldık. Sonra hep annemi suçladığı için acısını benden çıkardı. O dönem bana hem yardım etti hem kötü davrandı. Akşama kadar bebekle uğraştıktan sonra işten geldiğinde ben bir "nasılsın" diye sormasını beklerken yüzüme bile bakmıyordu. Sadece oğlumu kontrol edip arkasını dönüp gidiyordu. Bazen tartışıyorduk ve benimle evlenip çocuk yaptığı için çok pişman olduğunu söylüyordu. Halbuki 5 yıllık sevgililik döneminden sonra evlenip evlendikten 5 yıl sonra çocuk sahibi olmuştuk.

Aylar böyle geçti. Bu süre içinde bana hakaretler etti. Lanetler okudu. Allah belanı versin bile dedi. Uzun süre ne yapacağımı bilemedim. Bana git diyordu. Bebek olduğu için bırakıp gidemedim. Ailem yok sayılır o kısmı hiç sormayın. Yardım isteyebileceğim kimse yok.

Meslek sahibiyim ama çocuk henüz küçük olduğu için çalışamıyorum. Bırakacak kimsem yok.

Son bir kaç aydır biraz düzelme var gibiydi. O da hata yaptığını söyledi. Hatta ara ara yine çocuk yapalım demeye başladı. Bazen iyi bazen kötü oluyorduk. Yani bir gün tartışıp küsüyorduk iki gün sonra seni seviyorum diyordu. 3-5 çocuk yapalım diyordu.

En son geçen hafta yine kavga ettik. Bana yine hakaret etti. Ben de tepki koydum. Yumuşamaya çalıştı ama ben çok sinirlenmiştim. Sonra ben yumuşamayınca daha da sinirlendi ve en son yine lanet olsun, gerizekalı, çok pişmanım falan dedi. Ben de hepsine karşılık verdim. En son avukata gidicem hayatımdan çık dedi. Bir haftadır konuşmuyoruz. Bugün yine gidip böyle mi olacak hep dedim. Benimle konuşmak istemediğini söyledi. Bu arada çocukla hep ben ilgileniyorum ve sormuyor yalnız bıraktı bizi. Bunu söyleyince, baştan düşünecektin dedi. En son bir karar ver ne yapacasın dedim, o ise benimle yaşamak istemediğini ama bir karar veremediğini söyledi. Kısa bir evden çıkacaktım kafamı toplamak için. "Git bir daha gelme" dedi.

Şimdi çocuk olmasa zaten düşünmem bile ama oğlumuz 2 yaşında ve ikimizi de bırakmıyor. Onun yanında ise sürekli anne anne diyor. Benim yanımda ise sürekli baba baba diyor. Bizi akşamları biraraya getirmeye çalışıyor. Akşam çıkarken bile beni bırakmadı babasını da bırakmadı mecbur beraber çıktık. Ona kıyamıyorum.

Oğlum için bu hakaretlere katlanmalı mıyım? Siz olsanız ne yapardınız?
Allah yardımcın olsun.
Ben cocuk olduktan sonra biten iki evliliğe şahit oldum.
Bir çift on yıl uğraştı evlat için çocuk oldu o mutlu çift gitti. Bir yıl sonra ayrıldılar.
Diğeri de çocuk olduktan sonra inanılmaz bı değişim oldu, o mutlu yuva başka bişeye dönüştü.
İnanılır gibi değil ama gözümüzün önünde oldu bu olaylar.
Neden acaba böyle oluyor.
Kendinize öz eleştiri de bulundunuz mu?
Ya da eşinizde ne gibi durumlardan sonra bu değişim oldu?
İnşallah herşey düzenlir cok mutlu olursunuz.
 
Her zaman çocuğun evliliği yıprattığını düşünürüm evliliği kurtarmaz siz nasıl bir yol çizersiniz bilmem ama sakın evliliği kurtarır düşüncesiyle ikinci çocuğu yapmayın her çocuk da sorumluluk stres artıyor Buda olumsuz etkiliyor
 
Allah yardımcınız olsun.Burdan boşan demek kolay tabi zorluğu size olacak el kadar bebekle.Hangi ülkedesiniz bilmiyorum haklarınızı araştırın çocuk kreşe alışınca iş bakmaya başlayıp nafakanızı da alıp paşa paşa yaşayın.
İyi babaysa gelsin görsün çocuğunu.Kendinizi suçlamayın babasız büyüyecek diye ilk ayrılan çift siz değilsiniz.En önemlisi sizin suçunuz değil.
 
Ben ve kardeşim böyle bir anne baba ile büyüdük.ek olarak fiziksel şiddette vardı.

Sonuç ; erken yaşta antidepresan kullanmaya başlayan , güvensiz birer birey olduk ikimizde.düzelmek yıllarımızı aldı.

Anne babalar , aman çocuğum babasız annesiz kalmasın derken , aslında gelecekte sorunları olan bir evlat yetiştiriyorlar farkında değiller.

Boşanmayacaksanız affedeceksiniz.
 
O yazdığınız ozetin ozetinin özeti olmuş. Koptuk dediğiniz olaylar annenizin yemek yapmaması olamaz.

Peki tartışma Nasıl oldu

Yani eşin haklı yemek bile yapmayacaksa neden geldi

Doğumdan sonra bebeği paylaşamadılar mı

Anneler diyor ya Bebek ağladığı anda Kv koştu benim herhangi bir şey yapmama izin vermedi vs

Eşine sen anlamazsın tutamazsın bırak elleme vs mi dedi anneniz

Simdi annemle olan kismin detayini yazayim.

Annemle babam ayri. Annem doguma ikinci esi ile geldi. Simdi olsa asla kabul etmem ama ben o zamanlar bilemedim. Idare edebiliriz sandim. Ama dogumdan önce geldiklerinde gördüm ki esi uyumlu bir insan degil. Benim esime bir sürü surat asti. Benim esim de alttan almadi. O da aynen karsilik verdi, o da selam vermedi. Sonra annem biz misafiriz bize niye öyle davraniyor dedi. Böyle problemler oldu. Bu siralarda ben idare ettim. Esim mesela ben hamile oldugum icin oturayim annem yemek yapsin sofra kursun diye düsünüyordu. Annem de ben misafirim siz bana ev sahibiymisim gibi davranmami bekliyorsunuz diyordu. Ben buraya yemek yapmaya mi geldim falan dedi iste.

Dogum zorunlu sezeryan oldu. Benim esim de cok asiri pimpirikli birisi. Annem bebekle degil diger islerle ilgilensin istedi. Öncesinde de anlasmazliklar oldugu icin zit gitti zaten. Tam tersine esim annemin bebegi kucagina almasini istemedi ilk günlerde. Yani aslinda esimin düsüncesi bebek sakince annesinde dursun öyle kucaktan kucaga hoplatilip gezdirilmesin yönündeydi, ki bence de dogruydu. Ama annem bunu yanlis anladi bana bebegi vermiyorlar olayina girdi. Esim cidden hastanede falan da onlarin kucagina vermedi bebegi ama.

Kocasi da zaten bir sürü huysuzluk cikardi. Bebek dogduktan 2-3 gün sonra haftaya gidelim demeye basladi. Ben de anneme evet haftaya gidin daha iyi olur dedim. Ertesi gün küsüp gittiler :/

Yine özet yazdim ama kisaca söyleyeyim annemle esi benim esimi cidden sinirlendirdiler. Orada esim hakli.
 
Son düzenleme:
Ben ve kardeşim böyle bir anne baba ile büyüdük.ek olarak fiziksel şiddette vardı.

Sonuç ; erken yaşta antidepresan kullanmaya başlayan , güvensiz birer birey olduk ikimizde.düzelmek yıllarımızı aldı.

Anne babalar , aman çocuğum babasız annesiz kalmasın derken , aslında gelecekte sorunları olan bir evlat yetiştiriyorlar farkında değiller.

Boşanmayacaksanız affedeceksiniz.

Cok dogru. Ben aslinda bu haliyle bile olsa babasiyla büyüsün derdinde de degilim. Esim cocuktan sonra böyle oldugu icin, belki eski haline dönerse o zaman devam edebilirim. Böyle bir ihtimal varsa eger yanlis karar almaktan korkuyorum. Eger hep böyle olacaksa devam etmek istemem zaten.
Arada bir düzeliyor gibi oluyor ona kaniyorum.
Ama tabi düzelse bile söyledigi sözleri de unutamiyorum, affedemedigim icin ben de soguk davraniyorum. Hissediyor, yine sinirleniyor :işsiz:
 
Simdi annemle olan kismin detayini yazayim.

Annemle babam ayri. Annem doguma ikinci esi ile geldi. Simdi olsa asla kabul etmem ama ben o zamanlar bilemedim. Idare edebiliriz sandim. Ama dogumdan önce geldiklerinde gördüm ki esi uyumlu bir insan degil. Benim esime bir sürü surat asti. Benim esim de alttan almadi. O da aynen karsilik verdi, o da selam vermedi. Sonra annem biz misafiriz bize niye öyle davraniyor dedi. Böyle problemler oldu. Bu siralarda ben idare ettim. Esim mesela ben hamile oldugum icin oturayim annem yemek yapsin sofra kursun diye düsünüyordu. Annem de ben misafirim siz bana ev sahibiymisim gibi davranmami bekliyorsunuz diyordu. Ben buraya yemek yapmaya mi geldim falan dedi iste.

Dogum zorunlu sezeryan oldu. Benim esim de cok asiri pimpirikli birisi. Annem bebekle degil diger islerle ilgilensin istedi. Öncesinde de anlasmazliklar oldugu icin zit gitti zaten. Tam tersine esim annemin bebegi kucagina almasini istemedi ilk günlerde. Yani aslinda esimin düsüncesi bebek sakince annesinde dursun öyle kucaktan kucaga hoplatilip gezdirilmesin yönündeydi, ki bence de dogruydu. Ama annem bunu yanlis anladi bana bebegi vermiyorlar olayina girdi. Esim cidden hastanede falan da onlarin kucagina vermedi bebegi ama.

Kocasi da zaten bir sürü huysuzluk cikardi. Bebek dogduktan 2-3 gün sonra haftaya gidelim demeye basladi. Ben de anneme evet haftaya gidin daha iyi olur dedim. Ertesi gün küsüp gittiler :/
Wauww
Annenize üzüldüm
Kadın gitmekte haklıymış
Birde bunu başınamı kakıyor eşiniz
Çok tuhaf bir eşiniz var
 
Wauww
Annenize üzüldüm
Kadın gitmekte haklıymış
Birde bunu başınamı kakıyor eşiniz
Çok tuhaf bir eşiniz var

Annem benden cok esini düsündü. ben dogum sancisi cekerken beni birakip eve gitti ona yemek yapmak icin. benim istedigim yemekleri o yemeyecekse ona ayri yemek yapiyordu. ama ben hastaneden eve geldigim ilk gün ac kaldim, annem hic bir sey yapmadi. tekrar belirtiyorum; sezeryanliyim. en son aksam oldu "anne yemek yapar misin" dedim öyle yapti.
burada hastanede refakatci yok. dogumdan sonra yalniz kaliyorsun gece. ben dogum yaptim, bunlar gittiler. o gece gözüm saatte sabah olsun da birileri gelsin istiyorum. sabaha kadar uyanik bekledim. sabah 8 oldu esim geldi. annem nerde dedim, kahvalti yapiyolar dedi. annem 10 da geldi... neyse bu baska bir hikaye.
 
Back
X