Biraz iç dökmek gibi olacak, uzun olursa şimdiden özür. Bir de iş siyasete dönmezse sevinirim.
Biz yanıyoruz. Günlerdir yanıyoruz. Evet yangın evimizin dibimize kadar gelmedi ama etrafımızda. Balkonumdan baktığımda dumanı önümde, yanık kokusu zaman zaman bize geliyor, günümüz itfaiye sirenleriyle geçiyor. Elektriklerimiz kesiliyor, yangın bölgesine vermek için suyumuz kesiliyor. Ben elimden geldiğinde kriz merkezindeyim.
Evet bizim hayatımız durdu ama bizim dışımızda herkes için hayat devam ediyor, etmeli de zaten. Etkilenen bölgeler dışında kimsenin günlük hayatına etki etmesini beklemiyorum. Sosyal medyaya baktığımda gençlerin "yetişemiyoruz, on gönüllü lazım" çağrısıyla yangın alanına gittiği gün "şahane haftasonu" diye storyler atılmasına üzülüyorum ama kimseye bir şey demek haddime değil. Kendi hesabı, kendi paylaşımı. Ne diyeyim.
Ama bu akşam çok ağrıma gitti. Yeni bir köy boşaltıldı. Hiç gitmediğim bir köydeki hiç tanımadığım insanların büyükbaş hayvanlarının tahliyesi için ağlaya ağlaya kamyon ayarlamaya çalışırken yaşadığım yere tatile gelen bir arkadaşımın deniz kıyısında içkili danslı storysi çok ağrıma gitti. Evet yardımcı olmak zorunda değil, tatilini zaten iptal etmesin gelsin eğlensin, ama günlerdir cayır cayır yanarken, burada anlatamayacağım kadar çok şey yaşanırken aynı ilçe sınırlarındaki bu paylaşıma gerçekten içerledim. Hakkım yok ama ne bileyim.
Sinirlerim gerçekten bozuk artık. Ki ben aktif yangın alanına gitmiyorum. Arkada elimden geleni yapıyorum ama benim yirmi mislim uğraşan insanlar var.
Şu konuyu yazarken yeni bir yerde daha yangın çıktı. Ben artık inanamıyorum, bilmiyorum nasıl bitecek bunlar. Nereye yetişecekler, nasıl yetişecekler?
