Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
tamamen aynı durumdayız diyebilirim..
9 aylık evliyim...kaynanamlarla altlı üstlü oturuyorum..
çok pişmanım aynı binada oturduğum için..kendi evimizde değil zaten..kiracıyız..
ailem istanbulda ben ankaradayım..4 aydır yüzlerini görmüyorum..burda yapayalnızım..
dışarıya çıksam çevreyi tanımıyorum..bi yere gitmek istesem kaybolurum inanın...akşama kadar evde yalnızım..kaynanamlarla 1-1,5 ay öncesine kadar sürekli beraberdik..
beni hep ezdiler..evdeki buzdolabımın fişi bile çekiliydi..sabah erken saatte iniyordum gece yatmaya sadece eve çıkıyordum..eşimin ailesiyle kendi aralarında olan bir sorun nedeniyle küstüler ve biz artık evimizdeyiz..zaten oradayken hep ezdiler beni..hep hizmet hep hakaret..bir dakika oturma yok..herşeyi ayaklarına bekliyorlar..
7 aylık hamileyim..eşim küstükten sonra ben yine indim ayıp olmasın dedim ama duyduğum hakaretlerin haddi hesabı yok..saymadıkları laf kalmadı bu halimle..
1 kere olsun karşılarına geçip ters bir laf etmedim..benim aileme bile ne laflar saydılar hakaretler ettiler..ama ağzımı açıp bişey diyemedim..
Bende çok doluyum arkadaşım...aynı durumdayız..ben inmediğim süre zarfında onlarda gelmediler hiç yukarıya..
eşim bana aşağıya in diye baskı yapıyor..eşimle hiç bir sorunumuz yok aslında ama hep ailesinin yüzünden tartışıyoruz,küsüyoruz..
evlendim bir komşum bile hayırlı olsuna gelmedi..binada gördükçe ben iyi akşamlar filan diyorum..onlarda iyi akşamlar diyolar o kadar.ben selam vermesem vermiyolar..niye böyle yapıyorlar anlamıyorum..oysa hepsi birbirinin evine gidip geliyolar..
bir kere üst komşumun balkonuma çorabı düştü..bende iyi bahane olur gidip tanışayım dedim..bir tabakta pasta alıp gittim..içeriye buyur etti..girdim.abla banada gel beklerim mutlaka dedim tamam dedi...daha çıt yok..ne gelen ne giden..çok üzülüyorum..
perdelerimin yıkanması lazım,camlarımın silinmesi lazım..yapamıyorum tek başıma..hamilelikten dolayı uzanmak yasak..eğilip tırmaklarımı kesemiyorum artık..ama bir kere olsun çıkıpta kızım yardım edilecek bişey var mı demediler..oysa ben evlendiğimin ilk günü bile beni aşağıya indirip iş yaptırdılar..8 ay boyunca ne kaynanam ne görümcem bulaşık bile yıkamadı..hep ben..
ailemi çok özlüyorum..göremiyorum..
kusura bakma çook uzun yazdım ama bende çok dertliyim..
2,5 ay sonra doğum yapıcam ama kimsem yok..aniden sancılansam,düşsem kimse bilmez..
Allah seninde yardımcın olsun..kusura bakma ben sana yardımcı olamadım..kendi derdimle dahada bunalttım seni..ama benimle aynı dertte birini görünce anlatma ihtiyacı duydum.kusura bakma..
seni çok iyi anlıyorum..böyle yaşadkça keşke ben de anlasaydım da kabul etmeseydim diyorum alt alta oturmayı.. çok zor.. yokmuşsun gibi davranıyorlar insana. ben de bebeğimi doğurunca tek başıma büyüttüm. hiç kimseden yardım almadım. gelip bakmadılar bile. ne yaptı bu bebek ağladı mı.. eksiği var mı? hiç soran olmadı.lohusalık depresyonu geçirdim. tedavi gördüm. kimsenin haberi olmadı. 40 çıkmamış bebeğimle psikiyatrlara gittim. hele hamileyken.. sanki her zman olağan bir durummuş gibi davrandılar.. abartmanın merdivenleri yıkanacaksa çalıp kapıyı __ki bir tek o zamn çalınır gündüz kapım__ bi kaç kova su dolduruversenee kııızz dediler. ki karnım burnumdayken.. ama doldurmadım.. hiçbir şekilde kendimi ezdirmedim... belki o düşüncesizlikler yüzünden benden iyice soğudular.. kendileri aşağıda olmadık şeyler pişirip yerken yukarı kokusu çıksa ben de en beceremeyen halimle yapmaya çalıştım.. getiren olmadı çünkü..
dün akşam konuştuk kocamla.. onu hala çok seviyorum.. ve ilk günkü gibi aşığım..çünkü onun bir suçu yok. öyle yetişmiş. öyle görmüş.. ve bana senin için çok üzülüyorum. seni anlıyorum senin hayatını kararttım. çok vicdan azabı çekiyorum dedi.. o kadar üzüldümki.. sürekli bir yerlerden iş araştırıyor benim için oyalanmam için.. ama hayat bu evlilk bu kavgalarımız da oluyor.. ki o kavgalar da o kadar belli oluyorki aynı kafa yapısında olmadığımız.. ama normalde çok iyiyiz.. onu çok seviyorum.. ama bu evlilik bu ortamda olmadı.. bunu her geçen gün daha iyi anlıyorum bu ortamda olmamalıydı... ve eşim aynı hayatına devam edecek yine işten gelince güler yüz bekleyecek.. ama benim için yapacak bir şey yok artık.. ben böööyylleee sürüklenip gidicem. boş hayatımda bomboş şeylerlee...