çok bunaldım...

Kendi durumlarına,hallerine,vaziyetlerine bakmadan karşıdaki kişiyle dalga geçen insanlar asıl dalga geçilesi insanlardır....

Ama onların sıfırın altında olan seviyelerine inmemek de en güzel yetenektir.
 
canım sana diyeceğim sallama ikisinide aman daha iyi aranızı bozmalarındansa soğuk olmaları daha iyi.

ilk başlardaki hayranlıklarıda şundan okumuş üniversite mezunu bir gelin beklemiyorlardı. birden şaşırdılar.
muhtemelen ailede tek üniversite mezunu sensin. o arada ettikleri ezme amaçlı laflarda kıskançlıktan.

sana tavsiyem bilgilerini güncel tutmaya çalış. arada üniversite kitaplarını oku. zamana yenik düşmesin bilgilerin.
bol bol kitap oku sen edebiyat mezunusun sonuçta. kitaplarla ilgili yorumlar yaz kendi kendine
makaleler yaz. hikayeler yazmaya çalış. kendini geliştireceğin şeyler yap.

harcatma kendini oralarda.
bu ülkenin okumuş kültürlü insanlara ihtiyacı var.

kpss için az azda olsa çalışmayı dene. önünde yaklaşık 3 yılın var zaten. kpss altyapısı oluştur kendine.
planlı programlı olmaya çalış. kendini bu sıkıntılı durumdan yine kendin kurtarabilirsin.
 
o kadar da büyük bir sorun değil aslında. etrafında komşuların olmasın,akrabalar olmasın ne güzel işte.ne yapacaksın otur dedikodu kalk dedikodu.bence oğlunla vakit geçir bol bol.parka çıkın,ona paten al ya da bisklet sürmesini öğret yada şu belediyelerin açtığı spor yapma yerlerine ya da kurslarına katıl oradan kafa dengi bir tek arkadaş bulsan yeter zaten sana.hayatın tadını çıkarmaya bak bence bunlar büyük dertler değil çok şükür.
 
tamamen aynı durumdayız diyebilirim..
9 aylık evliyim...kaynanamlarla altlı üstlü oturuyorum..
çok pişmanım aynı binada oturduğum için..kendi evimizde değil zaten..kiracıyız..
ailem istanbulda ben ankaradayım..4 aydır yüzlerini görmüyorum..burda yapayalnızım..
dışarıya çıksam çevreyi tanımıyorum..bi yere gitmek istesem kaybolurum inanın...akşama kadar evde yalnızım..kaynanamlarla 1-1,5 ay öncesine kadar sürekli beraberdik..
beni hep ezdiler..evdeki buzdolabımın fişi bile çekiliydi..sabah erken saatte iniyordum gece yatmaya sadece eve çıkıyordum..eşimin ailesiyle kendi aralarında olan bir sorun nedeniyle küstüler ve biz artık evimizdeyiz..zaten oradayken hep ezdiler beni..hep hizmet hep hakaret..bir dakika oturma yok..herşeyi ayaklarına bekliyorlar..
7 aylık hamileyim..eşim küstükten sonra ben yine indim ayıp olmasın dedim ama duyduğum hakaretlerin haddi hesabı yok..saymadıkları laf kalmadı bu halimle..
1 kere olsun karşılarına geçip ters bir laf etmedim..benim aileme bile ne laflar saydılar hakaretler ettiler..ama ağzımı açıp bişey diyemedim..
Bende çok doluyum arkadaşım...aynı durumdayız..ben inmediğim süre zarfında onlarda gelmediler hiç yukarıya..
eşim bana aşağıya in diye baskı yapıyor..eşimle hiç bir sorunumuz yok aslında ama hep ailesinin yüzünden tartışıyoruz,küsüyoruz..
evlendim bir komşum bile hayırlı olsuna gelmedi..binada gördükçe ben iyi akşamlar filan diyorum..onlarda iyi akşamlar diyolar o kadar.ben selam vermesem vermiyolar..niye böyle yapıyorlar anlamıyorum..oysa hepsi birbirinin evine gidip geliyolar..
bir kere üst komşumun balkonuma çorabı düştü..bende iyi bahane olur gidip tanışayım dedim..bir tabakta pasta alıp gittim..içeriye buyur etti..girdim.abla banada gel beklerim mutlaka dedim tamam dedi...daha çıt yok..ne gelen ne giden..çok üzülüyorum..
perdelerimin yıkanması lazım,camlarımın silinmesi lazım..yapamıyorum tek başıma..hamilelikten dolayı uzanmak yasak..eğilip tırmaklarımı kesemiyorum artık..ama bir kere olsun çıkıpta kızım yardım edilecek bişey var mı demediler..oysa ben evlendiğimin ilk günü bile beni aşağıya indirip iş yaptırdılar..8 ay boyunca ne kaynanam ne görümcem bulaşık bile yıkamadı..hep ben..
ailemi çok özlüyorum..göremiyorum..
kusura bakma çook uzun yazdım ama bende çok dertliyim..
2,5 ay sonra doğum yapıcam ama kimsem yok..aniden sancılansam,düşsem kimse bilmez..
Allah seninde yardımcın olsun..kusura bakma ben sana yardımcı olamadım..kendi derdimle dahada bunalttım seni..ama benimle aynı dertte birini görünce anlatma ihtiyacı duydum.kusura bakma..

seni çok iyi anlıyorum..böyle yaşadkça keşke ben de anlasaydım da kabul etmeseydim diyorum alt alta oturmayı.. çok zor.. yokmuşsun gibi davranıyorlar insana. ben de bebeğimi doğurunca tek başıma büyüttüm. hiç kimseden yardım almadım. gelip bakmadılar bile. ne yaptı bu bebek ağladı mı.. eksiği var mı? hiç soran olmadı.lohusalık depresyonu geçirdim. tedavi gördüm. kimsenin haberi olmadı. 40 çıkmamış bebeğimle psikiyatrlara gittim. hele hamileyken.. sanki her zman olağan bir durummuş gibi davrandılar.. abartmanın merdivenleri yıkanacaksa çalıp kapıyı __ki bir tek o zamn çalınır gündüz kapım__ bi kaç kova su dolduruversenee kııızz dediler. ki karnım burnumdayken.. ama doldurmadım.. hiçbir şekilde kendimi ezdirmedim... belki o düşüncesizlikler yüzünden benden iyice soğudular.. kendileri aşağıda olmadık şeyler pişirip yerken yukarı kokusu çıksa ben de en beceremeyen halimle yapmaya çalıştım.. getiren olmadı çünkü..

dün akşam konuştuk kocamla.. onu hala çok seviyorum.. ve ilk günkü gibi aşığım..çünkü onun bir suçu yok. öyle yetişmiş. öyle görmüş.. ve bana senin için çok üzülüyorum. seni anlıyorum senin hayatını kararttım. çok vicdan azabı çekiyorum dedi.. o kadar üzüldümki.. sürekli bir yerlerden iş araştırıyor benim için oyalanmam için.. ama hayat bu evlilk bu kavgalarımız da oluyor.. ki o kavgalar da o kadar belli oluyorki aynı kafa yapısında olmadığımız.. ama normalde çok iyiyiz.. onu çok seviyorum.. ama bu evlilik bu ortamda olmadı.. bunu her geçen gün daha iyi anlıyorum bu ortamda olmamalıydı... ve eşim aynı hayatına devam edecek yine işten gelince güler yüz bekleyecek.. ama benim için yapacak bir şey yok artık.. ben böööyylleee sürüklenip gidicem. boş hayatımda bomboş şeylerlee...
 
seni çok iyi anlıyorum..böyle yaşadkça keşke ben de anlasaydım da kabul etmeseydim diyorum alt alta oturmayı.. çok zor.. yokmuşsun gibi davranıyorlar insana. ben de bebeğimi doğurunca tek başıma büyüttüm. hiç kimseden yardım almadım. gelip bakmadılar bile. ne yaptı bu bebek ağladı mı.. eksiği var mı? hiç soran olmadı.lohusalık depresyonu geçirdim. tedavi gördüm. kimsenin haberi olmadı. 40 çıkmamış bebeğimle psikiyatrlara gittim. hele hamileyken.. sanki her zman olağan bir durummuş gibi davrandılar.. abartmanın merdivenleri yıkanacaksa çalıp kapıyı __ki bir tek o zamn çalınır gündüz kapım__ bi kaç kova su dolduruversenee kııızz dediler. ki karnım burnumdayken.. ama doldurmadım.. hiçbir şekilde kendimi ezdirmedim... belki o düşüncesizlikler yüzünden benden iyice soğudular.. kendileri aşağıda olmadık şeyler pişirip yerken yukarı kokusu çıksa ben de en beceremeyen halimle yapmaya çalıştım.. getiren olmadı çünkü..

dün akşam konuştuk kocamla.. onu hala çok seviyorum.. ve ilk günkü gibi aşığım..çünkü onun bir suçu yok. öyle yetişmiş. öyle görmüş.. ve bana senin için çok üzülüyorum. seni anlıyorum senin hayatını kararttım. çok vicdan azabı çekiyorum dedi.. o kadar üzüldümki.. sürekli bir yerlerden iş araştırıyor benim için oyalanmam için.. ama hayat bu evlilk bu kavgalarımız da oluyor.. ki o kavgalar da o kadar belli oluyorki aynı kafa yapısında olmadığımız.. ama normalde çok iyiyiz.. onu çok seviyorum.. ama bu evlilik bu ortamda olmadı.. bunu her geçen gün daha iyi anlıyorum bu ortamda olmamalıydı... ve eşim aynı hayatına devam edecek yine işten gelince güler yüz bekleyecek.. ama benim için yapacak bir şey yok artık.. ben böööyylleee sürüklenip gidicem. boş hayatımda bomboş şeylerlee...

sana çok uzunca bir yazı yazmıştım ama sayfa hata verdiği için hepsi silindi..
inşallah sanada banada onlardan uzakta birer ev nasip olur..yoksa başka bir şekilde huzur yok..gerçi rahatsız etmek isteyen uzaktaykende eder ama..aynı binada olunca sanki inmek çıkmak zorundaymışsın gibi oluyor..iş bekliyorlar..ben 1,5 ay öncesine kadar çok çektimsabahın 6 sında inip kaynatama kahvaltı hazırlıyordum..gece yarısına kadar aşağıdaydım..hiç evimi benimsemedim..hep emanet gibiydim..eşim bana destek çıkmadı..işi yoktu ve onlara mahkum gibiydik..
eşim henüz askerede gitmedi..3 yılı var ama gidince beni yine onlara bırakmak isterse ben yaşayamam..bir daha o kabusları yaşamak istemiyorum..
önümde doğum var..bakalım o zaman neler yaşıycaz..şunu biliyorum benim psikolojim normal değil artık..çok yıprattılar..

evlenmeyi düşünen tüm herkese diyorum uzak olun kaynanalarınızdan..başta iyi gözükürler canım bitanem derler..sonra yerden yere vururlar.bi kaç ayda siz siz olmaktan çıkarsınız..ne psikoloji ne kişilik kalır..
belki herkes bir değil ama ben bunu gördüm,bunu yaşadım
 
arkadaşlar çok şükür kiraya çıkıyoruz. dün eşim de uyarmak için apartmanda biraz sessiz olun diye söyleyince eltim çıldırdı eşimin üzerine yürüdü. ve hala yapmadığını bırakmıyor.. deli gibi gürültü çıkaracak ne varsa yere atıyor.. oğlumun resmi vardı onlarda onu yırtıp kapımıza atmış..sadece sessiz olur musunuz uyarısına bu kadar çirkeflik ...ve eşim ailesine söyledi en kısa zamanda biz bu evde durmaz çıkarız dedi. şimdi ayın 20 sine kadar evde ayrılıcaz. kendi ailemden para isticem.. eşim kendi ailesine de rest çekti.. çünkü onlar da eltimle bir oluyorlar... çok karmaşık bi durum.. korkuyorum...
 
Back
X