Merhaba hanımlar
Ben on yıllık evliyim 15 aylık bebeğim var eşinle baştan beri sorunlar yaşadık hep aldatildim orası uzun hikaye tabi bunun için tam 8 sene çocuk düşünmedim aslında ayrılmam gerekiyordu ama maalesef ailem izin vermedi yine birgün eşimle kavga Edip küsmüş tük sonrasında gelip barışmak istedi herşey duzelicek tövbe ediyorum falan dedi bütün gün ikna etmeye çalıştı o aralar hamile kaldım nasıl olsa ayrilamiyordum ve nedense düzelmişti gerçekten öyle görünüyordu çocuğum oldu ama bu daha altı aylık hamileyken yine aynı huylarina yaşantısına geri döndü çocuk olduktan sonra da daha kötü oldu bu sefer tamamen eve bağlandım bahaneyle küsüp gece yarılarına kadar dışarda kaldı çocuğum zor bir çocuk ama buna rağmen çok iyi bakmaya çalıştım yaşıtlarından hem fiziki hem zeka açısından çok önde beş aylıkken kendi kendine yuvarlanıp istedigi yere gitmeye başladı şuan derdini çok iyi anlatabiliyor yani gerçekten ona bakicam en iyisini yapılan derken biraz yiprandim bebegimi çok seviyorum beş dakika görmesem özlüyorum onun için herşeyi yaparım ama eşim beni çok yıpratıyor kendi hayatını yaşıyor herşey benim üzerimde çocukla ilgilenmez oynamaz hiçbir yere götürmez sadece eve gelir çocuk üşümüş terlemis altını değiştir üstünü değiştir yemek yedirmek sürekli direktif verir ki çocuğa zaten ben bakıyorum kaç kere doktora gittij kontrollere doktorlar bile tebrik etti beni ama nedense onun gözünde değil yani çok bunaldım hicbiryere gitmiyorum ve nasıl duzelicek bilmiyorum onun yüzünden strese girip bazen sinirleniyorum uzuluyorum ama bebeğime hiç yansıtmıyorum sanki hayatım hep böyle devam edicekmis gibi