Merhaba, anlamanız için en başından başlayacağım anlatmaya. 2004 yılında ilk kez erkek arkadaşım oldu. Üç yıl sürdü ilişkim. Ozaman çok saf her söylenileni yapan herşeye inanan biriydim 17 yaşındaydım. Erkek arkadaşımın tuhaf şekilde cebinden ip fln çıkardı herşeyden habersiz anlam vermezdim. Bana karşı da çok baskıcıydı,bağırırdı. Üniversiteyi kazanıp ankarada yaşamaya başlayınca yeni kız arkadaşlar edindim ve normal bir erkeğin veya ilişkinin nasıl olması gerektiğini öğrendim. Ondan ayrıldım çok zor bıraktı. Daha sonrası işte burda başlıyor hiç bir işim rast gitmedi. Üniversite uzadı. Tanıştığım erkek arkadaşlarım beni hep terketti hep bı sıkıntı çıktı. Üç sene sonra atanabildim. Bir kere nişanlandım. Olmadı. Başkasıyla evlendim 4 ay sonra beni terketti. Elle tutulur hiç bir neden yok. Boşandım. 3 yıl sonra tekrar evlendim. Hala evliyim eşim çok iyi ve beni seven biri çok şükür fakat bu seferde çocuğum olmuyor. Eşimin spermi yok azospermi teşhisi kondu. Geçen sene tüp bebek tedavisi gördüm. 8 aylık hamileyken plesanta ayrıldı ve bebeğimi kaybettim. Çok dua ediyorum hep dua eden birisiydim zaten. Allahım verdiği tüm nimet ve sunduğu şeyler için. Olumlu bakan bi insanım hayata oyle olmasaydı çoktan bırakmıştım kendimi. Hala da aynıyım 35 yaşındayım yine ne yapabilirimin peşindeyim nasıl daha iyi hale getirebilirim. Bu arada devlette çalışıyorum ama orda da çok çalışmama ve uyum sağlamama rağmen sıkıntı yaşadım hep. Ben en sonunda bir hocaya da gittim bana sen genç kızken görüştüğün erkek sana byü yapmış dedi. Çoluğu çocuğu olmaz inşallah diye yumhrta byüsü olduğunu söyledi. Dualar yazdı. Fakat ben bunları bilen duyan bi kişi de değilim. Şuan bebeğimi kaybetmenin acısını yaşıyorum. Hiç bir problemim bukadar beni etkilememişti. Bana yardım edin hep dua ediyorum ama başka ne yapabilirim bilmiyorum