Herkese iyi akşamlar,
Ben çok dertliyim akıl verenden Allah razı olsun. Benim sevdiğim birisi var ama ailem istemiyor. 24 yaşındayım, şimdiye kadar hep çok çalışkan oldum. İyi okullarda okudum, iyi yerlerde staj yaptım, öğrenciyken 2-3 defa yurtdışına eğitim almaya gittim ve hep kendi çabalarımla, kimse bana çalış demedi, şimdi de yüksek lisansı kazandım daha yeni, bir yandan da kpss ye hazırlanıyorum elimde iki seçenek olsun diye. Sevdiğim kişiyle kursta tanıştık, aynı yaştayız, 8-9 aydır da görüşüyoruz. Karakterini, halini, tavrını özetle huyunu çok beğendiğim için onunlayım. Onun okul hayatında teknik lise, açıköğretim, dgs falan var, bunlar bana çok yabancı şeyler ama onu sevmeme engel değil. Çünkü şu an ilk girişinde olmadı ve yeniden kpss ye hazırlanıyor, geleceğimiz için çabalıyor. Ailem başından beri istemiyor, biz seni el üstünde tuttuk, bu çocuğun ailesi hiç ilgilenmemiş, çalış dememiş, sorumluluk alamaz ilerde diyorlar. İlk tanışınca herkes el üstünde tutar, ilgisine aldanma diyorlar, teknik liseden çıkmış haytadır diyorlar. Ama aslında melek gibi ya, çok kibar, merhametli vs ama ikna edemiyorum. Bir de ailem zaten erkek arkadaş fikrine de karşı, askerlikti atanmaydı 2 yıl bu çocuğu mu bekleyeceksin ne uğruna diyorlar. Okul hayatı kötü belk atanamayacak napacaksın diyorlar. Durumları iyi ama babasından iş beklemeden kendi çalışıyo uğraşıyo, gelecekle ilgili planlar yapıyoruz şöyle ev alalım çocuğumuzu böyle eğitelim diye ama bizimkiler okula bakıyo. Ben onu seviyorum ama tüm ailem böyle söyleyince illa ki kafam karışıyor düşünüyorum, ayrılsam mı diyorum yok olmaz diyorum kendimi onun arkasından iş çeviriyor gibi hissediyorum daha kötü hissediyorum. Benim yerimde olsanız ne yapardınız* Çok teşekkür ederim.
