çok kararsızım; doğumdan sonra çalışmalı mıyım?

mumteha

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
19 Nisan 2011
149
0
46
İstanbul
merhaba arkadaşlar; yorumlarınız benim için gerçekten çok önemli, çünkü şu an çok kararsızım ve fazla zamanım da yok...

ben 39 haftalık hamileyim (neden fazla zamanım yok dediğimi anladınız sanırım:)) doğal olarak doğum iznine ayrıldım. Rabbim hayırlıca bebeğimi kucağıma almayı nasip ederse bebeğim 6 aylık oluncaya kadar çalışmayacağım inşallah. sonrasına gelince... işte sorun da burada başlıyor. ben esasında sonrasında çalışmayı düşünmüyordum. yani planım doğumla birlikte işi bırakmaktı. hatta ortalarda ahkam kesip başkası büyütsün diye mi çocuk doğuruyorum kendim bakarım evelallah diyerek geziyordum.

fakat izne ayrılmadan önce önemli bir gelişme oldu. müdürümün de işten ayrılacağını öğrendim. bana işi bırakıp bırakmayacağımı sordu ve kendisinin en fazla bir yıl dahda çalışaağını sonrasında ise kesinlikle işi bırakacağını söyledi. anlayacağınız terfi edeceğim. şimdi diyeceksiniz ki terfi için çocuğuna bakmaktan mı vazgeçiyorsun? durum şöyle ki yıllardır emek verdiğim işte hayal ettiğim bir konumda olmak beni kararsız bıraktı açıkçası. çünkü ben çalışmaya ara versem dahi 2-3 yıl sonra yeniden başlamayı planlıyordum zaten. fakat şimdi ara verirsem tekrar döndüğümde başa sarmam gerekecek. yani bana teklif edilen konum dolmuş olacak. bir de şöyle bir durum var ki eğer bu teklifi kabul eder ve çalışmaya ara vermezsem müdür olduktan sonra mesailerim esnek olacak. yani çocuğuma bi 7-8 ay bakıcı bakacak ve ben sabah 9 akşam 6 ondan ayrı kalacağım fakat terfi ettikten sonra işe 11de gidip 4te çıkmak gibi de bir lüksüm olacak. yani mesaimi ben belirleyeceğim.

ayrıca şunu da belirteyim ki maddi olarak bu işe ihtiyacım yok fakat fıtraten çok evcimen değilim:) şimdi sorum şu; sizce ne olursa olsun işe ara verip çocuğumla birlikte mi olmalıyım ki onun ilk yürüyüşünü, ilk kelimesini duymak her şeyden güzeldir eminim. yoksa bir kaç ay çocuğumu az görmeyi göze alıp terfiyi mi seçmeliyim? cevaplarınızı bekliyorum. şimdiden teşekkürler...
 
arkadaşım bende hamile ve çalışan bi anneyim. Benimde doğumdan sonra 6 aylık bi iznim var ve daha sonrasında çalışıcam. Bence sende çalışmalısın terfi etsende etmesende ilk ve tek çalışan anneler biz değiliz ki ilk kelimesini ilk gülüşünü nie sen duymayasın çalışacaksın die kendini suçlu hissetme. Sen sonuçta okumuş kariyeri olan bi insansın büyüdüğünde çocuğun seninle gurur duyucaktır eminim.
 
6 aylık doğum izninde düşünceleriniz daha netleşecektir eminim, şimdiden işi kesin bırakacağım diye düşünmeyin.
önünüzde güzel bir fırsat var, aileniz ve siz için üstelik bu.
evde oturmaktan sıkılacağınızı ve bakıcı ya da aile büyüklerinden biriyle bi süre idare edebileceğinizi düşünüyorum.
zaten müdürlüğe geçtikten sonra rahat edeceksiniz. bi süre tahammül edilebilir bi durum gibi.
 
bence karar vermek icin erken.kendimden biliyorum cünkü. ben hic ama hic anac biri degildim cocuklari falanda öyle cok sevmezdim ruhum daralirdi kipir kipir.amaaaaaaaaa kendi cocugum olana kadar.hamileyken ben evde yapamam diyodum.bebegin 6 aylik olmasini beklemeden okula dönerim diyodum.(kariyer yaparim hatta part time bi ise girerim falan filan....)
cocuk bambaska biseymis onu anladim kizim gelince dünyam degisti.ne kadar bos yasamisim onu anladim.simdi Allaha hergün sükrediyorum maddi acidan calismak zorunda olmadigim icin.kizimla heran beraber olabildigim icin.o benim herseyim.onun icin kariyerimi bile bi cirpida silebilirim.
kisacasi kendini sartlandirma.bekle ve gör.bu arada herkes benim gibi olacak diye biseyde yok.calisan anneler cocugunu daha az seviyo diyede bise yok ama yapi meselesi.ben birakamazdim sahsen.....
 
bende çok kararsız kalmıştım doğumdan sonra , baya bi mücadele ettim kendimel ama dediğin gibi ben de pek evcimen değilim :3: , tekrar başladım işe . avantajların oldukça fazla , mesai saatlerin v.s. bebeğine bakacak güvenilir birini bulrsan çalış derim.
 
çalışmalısın mutlaka
yani bir gün çocuğun elbet büyüyecek sen de kaçırdığın şansına yanarsın
o zaman da ya çocuğun banane bırakmasaydın işini deseydi
bak mesaini de düzenleyebiliyormuşsun ne güzel..
 
az önce komşum geldi... o da sakın çalışma ben çalıştım ama şimdi düşünüyorum da çocuğumla geçirmediğim günleri bir daha asla getirmeyeceğim diyor:( çok kararsızım, lütfen fikirlerinizi yazmaktan çekinmeyin...
 
Ya ben anlamıyorum "çocuğumla geçirmediğim günler..." ne demek oluyor...

O kadar çalışan anne var, ne yani onlar çocuklarıyla ilgilenemiyor mu?

Emin olun çalışan anneler;bir çoğu ev hanımlarından bile zamanı daha güzel ve verimli kullanarak çocuğuyla ilgileniyor.

Ben bu lafı daha çok tembelliğe uydurulmuş bir kılıf olarak düşünüyorum.

Konu sahibi arkadaşım, henüz buna karar vermek için çok erken.

Ama madem bir işiniz var, elinizde mesleğiniz var; işsizliğin hat safhada olduğu bir dönemde işi bırakmak bana biraz yanlış geliyor.

Pekala da zaman içinde iyi bir bakıcı bulabilirsiniz. Bu sizi şimdiden endişelendirmesin.

Benim şahsi fikrim; elinizde bir mesleğini varken çocuğunuza biraz daha iyi gelecek sağlamak adına çalışmanız. :34:
 
Son düzenleme:
Ya ben anlamıyorum "çocuğumla geçirmediğim günler..." ne demek oluyor...

O kadar çalışan anne var, ne yani onlar çocuklarıyla ilgilenemiyor mu?
Emin olun çalışan anneler;bir çoğu ev hanımlarından bile zamanı daha güzel ve verimli kullanarak çocuğuyla ilgileniyor.

Ben bu lafı daha çok tembelliğe uydurulmuş bir kılıf olarak düşünüyorum.

Konu sahibi arkadaşım, henüz buna karar vermek için çok erken.

Ama madem bir işiniz var, elinizde mesleğiniz var; işsizliğin hat safhada olduğu bir dönemde işi bırakmak bana biraz yanlış geliyor.

Pekala da zaman içinde iyi bir bakıcı bulabilirsiniz. Bu sizi şimdiden endişelendirmesin.

Benim şahsi fikrim; elinizde bir mesleğini varken çocuğunuza biraz daha iyi gelecek sağlamak adına çalışmanız. :34:

sana canı gönülden katılıyorum arkadaşım...

ben çalışan bilinçli bir annenin çalışmayan evde oturan ama çocuğuyla sadece zaman geçiren bir anneden daha faydalı olacağını düşünüyorum...ve bence çalışan annelerin çocukları daha bağımsız olup hayata daha iyi hazırlanıyorlar...kadının hayattaki tek görevi çocukları kocası ve evi olmamalı diye düşünüyorum...ve ben çocuğuma örnek olmak adına sonuna kadar çalışmaktan yanayım, kendime güveniyorum hem çalışıp hem layığıyla çocuğuma bakabilirim

bence de çalışmalısın
 
Ani kararlar vermeyin derim.
Önünüzde uzun bir doğum izni var.Düşünür taşınır karar verirsiniz.
Ben eğer maddi durum yeterliyse annenin çalışmaması taraftarıyım.
Çocuk annesinin gözünün önünde olmalı.Kayınvalide-anne almamalı.Çocuk o tarafın düzeni bu tarafın düzeni allak bullak oluyor.Bakıcıya şahsen güvenemzdim.
Madem eve akşamın 8'inde gelebilen bir anne çocuğa verimli olabiliyor neden evde kalıp verimliliğini en üst noktaya taşımasın ?
Annem çalışmış zamanında.Ben dünyaya gelince işi bıraktı.Ve ben onunla gurur duyuyorum !
Annem benimle ilgilenmeseydi ben küçük yaşta okumayı öğrenemezdim.
Gösterebileceği en büyük çabayı benim için evde kalarak yaptı ve çabalarının karşılığını alıyor yavaş yavaş.Emekli de oldu.Ona layık olabilmek için ben de elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.
Çalışmak da fedakarlık.Evde kalmak da fedakarlık.Nedense evde kalmak acizlik ve tembellik ama.
 
Çocuğuyla daha iyi ilgilenmek için işini bırakan bir kadın tembelliğe kılıf mılıf uydurmaz. Evlat için insan canını bile vermeyi göze alıyor da işini bırakmış ya da ara vermiş çok mu? iti kopuğu sapığı pedofili bol bir ülkede yaşıyoruz haberlerde nelere şahit oluyoruz. Bunların etkisinde kalarak işini bırakan kariyerine ara veren çok anne var. Zaten çocuk için tepilen fırsata da ah vah edilmemeli. Ama çalışır mutludur çocuğunu ihmal ettiği düşüncesi yoktur içi rahattır bunu tercih eder. Aslında tamamen nasıl hissettiğinizle alakalı bir durum...

Bu konu da keskin ayrımlar yapılmamalı, herkesin şartları gerekçeleri farklıdır, kendine göre haklıdır. Annesi çalıştığı için büyüdüğünde memnun olmayan da var, annesi çalıştığı için memnun olan da var. Çalışıp çocuğuyla kaliteli vakit geçiren de var. Çalıştığından ötürü çocuğuna vakit ayıramayan da var. Var oğlu var. Bunlara örnekler de çoktur.

Konuyu açan arkadaşım kariyerin için iyi bir fırsat gibi görünüyor, önünde 6 ay gibi bir zaman dilimin var, iyice düşünüp karar verirsin. İşinin yoğunluğu çok önemli, Çocuğunu emanet edebileceğin annen yada k.valide şansın olsaydı senin yerinde olsam gözüm kapalı atlardım. Ama bakıcı fikri bana da cazip gelmiyor. Mesela 0-3 yaşa bakım hizmeti veren MEB e bağlı, iyi bir kreş bulursan, bakıcıdan daha iyi gibi geliyor bana. O zamana gelince çocuğunun durumuna bakarak, kendi annelik dürtülerinle iyi bir karara varırsın. Hakkında hayırlı olsun.
 
bak arkadaşım her çalışan anne aynı sorunları yaşar bende yaşadım. ben doğum iznine ayrıldığım zaman beni işten çıkarmışlar.... arkadaşlarım sölememiş üzülürüm diye doğumdan sonra öğrendim ve yıkıldım.ama sonradan mutlu olmaya başladım bebeğimleydim onunla beraberdim her an yanındaydım. bir taraftanda işe tekrar dönmek için uğraşıyordum arkadaşlarım daha çok. ben eylülde doğum yaptım ve bir gün telefonum çaldı ocakta başlıyosun diye bu sefer işe başlayacam diye ağlamaya başladım ayrılmak istemedim oğlumdan. benim oğluma babaannesi bakıyo yanımızda o yüzden bakıcı sorunumuz yok (güzelde bakıyo maşallah memnunum) ve iş günü geldi çattı 3.5 aylık olumu bırakıp işe geldim ççooooook zordu özzledim 1 yaşına kadar çok ters olmasına rağmen her öğlen 12.00 ve 13.30 arası emzirmeye gittik eşimle eşimde başka yerde çalışıyo bu arada sonra işe döndüm akşam 3.30 da süt iznimi kullandım eve gittim. normalde servisle gidiyorum işe metrobüsü kullandım bir sürü yol yürüdüm çok yorucu oldu ama feda olsun yavruma hiç şikayetçi değilim. şimdi sonuca gelelim evet oğlumdan ayrı kaldım ama onu hiç ihmal etmedim eve gittim sabaha kadar ben ilgilendim babaannesi evde olmasına rağmen hiç bırakmadım herşeyini ben yaptım.maddi açıdan şartlar daha iyi olunca hiçbirşeyi eksik kalmadı. ilk yürüyüşünü ben gördüm çünkü babasıyla çok uğraştık. ilk tepkilerinide biz gördük.kıskançlıklarım oldu ya beni sevmezse ya annesi gibi görmezse sonradan anladım ki saçma kıskançlıklarmış korktuklarım hiç olmadı. allaha şükür heimiz çok mutluyuz unutma senin mutluluğun bebeğinin mutluluğu olacak kendini nasıl mutlu hissedersen bebeğine o kadar yararlı olursun.
 
insan hamılelık dönemınde ve doğumdan hemen sonra bebeğine karşı olan hıslerın yoğunluğundan dolayı
ne olursa olsun işi bırakmayı, bebeğinin güzel gunlerını ve onun yanından hıç ayrılmamayı düşünüyor...
bu çok normal ve guzel bi şey

ama şuda varkı hayatın bı gerçeği bı anne bı kadın nekadar zengın olsa bıle her zaman çalışmlı...
bebeğin doğacak (inşallah) 6 aylık olacak sen işe başlayacaksın ilk zamanlar helede ilk gun kabus gıbı geçecek ama zamanla buna alışacaksın iyiki devam etmişim diyeceksin...
ayrıca bebeğinin yürüdüğünü gülüşünü falanda neden göremeyesınkı çokta guzel göreceksın....
 
bence bebeğin olduktan sonra karar vermelisin bende senin gibi düşünüyordum(devlet memuruyum bir yıl ücretsiz izin hakkımız var o zaman)
kendi m bakacam bir yıl ücretsiz iznimi kullanacam ondan sonrada kreşe verecem diyordum ama bebişim oldu beş ay yıllık izindi rapordu idare ettim sonra ücretsiz izin aldım ama çok sıkıldım evde oluncada tamamen onunla ilgilemiyorsun ki yemek yapıyorsun temizlik yapıyorsun evde olunca temizlik işi hiç bitmiyor sanki herşey gözüne batıyor çalışırken nasıl olsa çalışıyorum diye pek önemsemiyorsun heralde tabi yardımcı falanda tutamıyorsun temizlik için çalışmıyorum ben yapıyım diye bunun için çocuğunada çok vakit ayıramadım kendi adıma konuşayım bir ay sonra sıkıldım evde durmaktan çünkü arkadaşlarımda hep çalıştığı için kimseyle görüşemiyordum memleketim den ayrı kimse yok bir ay sonra güvenilir bir bakıcı bulup işe başladım benim hikayem bu doğum yapınca daha netleşir biraz evde kalınca çalışan insan sıkılmaya başlıyor zaten tabi en iyi sini yine sen kendin bilirsin.
 
ben bebek aşkıyla yanıp tutuşan ama eli hala boş kalan bir kadın olarak,büyün bu duygusallığımla yazacağım..

eğer rabbim bana da birgün anne olmayı nasip ederse hep kendim bakmayı düşündüm,hala da bunu düşünüyorum.çalışan ve anne olan çok arkadaşımdan gördüğüm

kadarıyla hepsi çocuklarının yanında kalmayı tercih ettikleri halde madden buna zorunlu olduğu için çalışıyor.

karar tabi ki sizin,ama ben bebeğimle kalırdım...benden olan bir parçaya kendim yön vermek ve kendim eğitmek için..
 
sana bi çocuk gözüyle söyliyimmi.. bn doğduğumda annem çalışıyodu ve kardeşim olana kdr yani bn 8 yaşına gelene kdr da çalıştı..bn kreşte büyüdüm..en özel ve en güzel anlarımda en sevdiğim kişi yanımda olması gerekirken hep başkaları vardı..öğretmenler ve daha sonra bakıcı, anane, babanne vs. ya bi anne canından bi parça dünyaya getirmiş ve büyürken her dksında onun yanında olması gerekirken nasıl çalışmayı tercih eder anlayamıyorum..yanlış anlamayın sitemim aslında anneme sizin kararınızda kendinize.. bn yaşıt ark.larıma bkrdm anneleri hep yanlarında günün en güzel vaktlerinde..bnde çok istedim annemi yanımda ama en tatlı zmnımda annem bnm değil başkalarının yanındaydı ve onu sadece akşamları görebiliyodum..oda ztn erkn yatan bi çocuktum..ilkokula başladım milletin annesi beslenmesini hazırlayıp okula gönderirdi..öperlerdi okula giderken bn bakıcıyı mı öpcektim..eve gelirdim daha 1. snfta kndm çalışırdım sınavlarıma..neyse kısacası o günleri htrlayınca içimde kocamaaaaan bi ukte var..hala içim ezilir düşününce..bebeğinizin anne kokusuna ve şefkatine ihtiyacı olduğu en güzel zamanlarında yanında olun..belki siz 2. 3. çocuk yapar tekrar aynı duyguları tadarsınız ama o çocuk büyüdükten sonra tekrar bebekliğine dönemez..anne kucağında büyüsün anne kokusuyla..annelik bu ya annelik..tarifi olmayan bişey..bırakın o pozisyonu başkaları alsın bırakın başkaları müdür olsun..sizi evde anne hasretiyle bekleyen minik bir kalp bırakmayın..acıtasyon gibi mi geldi bilmiyorum ama bn yaşayan biri olrak size tavsiyemi sundum.. bi çocuk için anne kokusu çok önemli gündüzleri ona sarılıp öğlen uykuları ve oyunları fln filan..bu zmnlar bidaha ele geçmiyoki bebeğinizin tadını çıkarın
 
arkadaşlar güzel yorumlarınız için hepinize çok ama çok teşekkür ederim. adeta beynimin içindeki farklı kadınlar konuşuoyr gibi hissettim. tüm yazdıklarınız benim için çok değerli. yazılanları tekrar tekrar okuyup en doğru kararı vermeye çalışacağım. bu arada ağrılarım arttı, dua edin her an doğuma gidebilirim...
 
Ben şukadarını söyleyeyim sana..büyük oğlum doğduktan 5 ay sonra ben işimden istifa ettim.Daha ertesi gün pişman oldum ama dönüşü olmadı malesef.Güzel bir işim vardı kaybettim,oğlum 3 yaşına geldiğinde tekrar çalışmaya başladım.İkinci çocuğum olduğunda asla bir daha istifa düşünmedim.Sonunda emekli oldum ama hala ilk işimden istifa ettiğim için pişmanım,benim için ve çocuklarım için herşey daha güzel olabilirdi :31:
 
Back
X