- Konu Sahibi 0123654789
- #1
17 yaşındayım. Bundan 5 ay önce okuluma yeni gelen bir öğretmenime karşı bir ilgi duymaya başladım. Bu ilgi gün geçtikçe büyüyordu hissediyordum fakat kendimi kaptırmak istemiyordum. Çünkü benden 11 yaş büyük. Bana bakışları da çok farklı geldi başlarda ama başka kızlara da öyle bakıyor gibiydi. Facebooktan bir gün cesaretimi toplayıp onu ekledim. 1 dakika geçmeden o da kabul etti. Merhaba dedi. Derslerime girmiyordu. Beni tanımasını beklemiyordum ama tanıdı. Resimlerime bakmış. O akşam bir muhabbet başladı aramzda 5 ay önce ne kadar da çekingen adımlarla yaklaşıyordum korkuyordum geri tepmesinden duygularımın. 1.5 ay konuştuktan sonra ona karşı gerçekten bir şeyler hissettiğime emin oldum ve o da bana karşı çok farklıydı. Beni devamlı arıyor sürekli mesaj atıyordu. Ve bir gece mesajlaşırken açıldım. Verdiği cevap ise o gece ' neden kapıldın böyle bir duyguya ' dedi. Verebildiğim tek cevap Bilmiyorum oldu. Düşündüm ama bir cevap bulamadım açıkcası. Neden bende bilmiyordum. Bana verdiği tepkiler o akşam yıktı beni. öğrencimsin küçüksün ve sana o gözle bakamam dedi. O kadar berbat oldum ki o an sildim face msn telefon ne varsa güya bitmişti. mesaj atma arama artık dedim yapma böyle dedi. Beni anlamıyorsun diyordu sadece. O akşam konuşmadık bir daha ertesi gün günaydın diye mesaj atmıştı. Açıkcası herşeyi kopardım ama bir gözüm devamlı telefondaydı. Dayanamadım günaydın dedim yine başladık konuşmaya yeniden eklendi herşey. Ve bir gün bana beni sevdiğini söyledi. O kadar mutlu oldum ki o an.. Ama hareketleri garipti okulda soğuktu sorduğumda ise başkaları anlarsa ikimiz içinde iyi olmaz diyordu ve haklıydı. Buluşma kararı aldık bir gün. Bulunduğumuz yer küçük bir yer olduğundan dışarda buluşmamız riskliydi. Evinde buluştuk ama tedirgindim. Ama tedirgin olduğuma utandım o kadar masumdu ki.. Ve bana 'ben de çok istiyorum senle birlikte olmayı sevglin olmayı ama yaşın küçük ailem izin vermez annem hasta üzemem onları anla beni lütfen' dedi. Ne dese de vazgeçemiyordum ondan. Herşeye rağmen gittiği yere kadar gitmek istiyorum varmısın dedm varım dedi ve şuan sevgiliyiz her şey o kadar güzel gidiyor ki dünyam değişti onunla. Ama biteceğini bile bile devam etmek o kadar canımı yakıyor ki buna rağmen vazgeçemiyorum. Bunu ona dediğim de anı yaşamaya bak böyle diyerek sen de ben de üzülüyoruz elimden geldiğince yanındayım diyor ama anın tadı o anda kalıyor sonra bir burukluk içimde. Hareketleri konuşması olgunluğu nasıl desem bir konuya verdiği tepki ve özellikle gülüşü o kadar farklı ki.. Bazılarınız diyecektir ki küçüksün. Emin olun 30 yaşına gelmiş çoğu kadından olgunumdur. O da gün geçtikçe daha çok seviyor farkediyorum bunu hareketlerinden günde en az 20 kere arıyor kapatmak istediğimde biraz daha konuşalm lütfen diyor vs. Sizden sadece istediğim nasıl devam etmeliyim. Gün gelip biteceğini mi düşünmeliyim yoksa onunda dediği gibi anımı yaşamalıyım. Ya da sevgi engelleri aşabilir mi ? ...