Doğuda şark görevini yaptık bizde 90-91-92 senelerinde babam polisti( şimdi emekli) Lojmanda oturuyorduk,dışarıda oturmak yasak değildi ama çok daha tehlikeli deniyordu.. balkonumuzda kocaman delik vardı,normal bir perdemiz yoktu polislere kumaş verilirdi üniforma diktirilsin diye siyah( hala verilirmi bilmiyorum) onu perde yapmştık dışarıya ışık sızmaması için..okula polis abiler götürür getirirdi bahçenin dışına çıkmak yasak ,zaten merkez değil köydü çarşı falanda yok.. ayda 1 kere merkeze polis evine giderdik dualarla..babam diğer çocukların babaları gibi pusuya giderdi geceleri, panzerciydi..annem babam gelene kadar gözünü kırpmazdı,kimse kırpmazdı ki..birgün bir çatışma çıkmış yan köyü basmışlar ..öyle uzakta değil ha..hamile genç yaşlı dememişler..
sonra birgün silah sesleri duyulmaya başlandı geceydi hep olurdu ama bu çok yakındı .. taramalı seslerini duyuyorduk herkes panikti lojmanın bodrum katı bekar polislere aitti,karakolda lojmanın altı zaten..o abiler çıktılar yukarı hepimizi toparladılar sığınaklara diye ben hariç.. annemi bulamıyordum bir abi beni 1. kattaki komşumuzun evine bıraktı gitti komşumuzu tanıyordum ama korkuyordum herkesin annesi yanındaydı benimki yok.. meğer annemi aşşağı indirirken sibelde arkada x getiriyor demişler aşşağda annem beni bulamamış ama çıkmasına izin vermemişler,,o evde hissettiğim çaresiz ve kimsesizlik..
sonra annem geldi babam için dualar ettik..meğersem olay yanlış anlaşılmaymış dağda birşey görmüşler askerler ateş etmiş askerleri polisler saldırı ateşi sanıp karşılık vermiş falan filan.. Çocuktum halkının bir kötülüğünü görmedim ,annemde arkadaş edinmişti halktan .. ama peynirin bozuğunu vs yada kat kat pahalı olarak sattıklarını hatırlarım..aradan bukadar zaman geçti onca memleket gezdik,büyüdüm yaşlandım neredeyse hala gökgürültüsünü duyduğumda korkarım ve istemsiz yaşlar dökülür gözümden..anneme sorsanız oradaki o dostluk birdaha hiç olmamış o kenetlenme o herkesin birbirini aile görmesi durumu..sizin neler hissettiğinizi anlayabiliyorum, Ama geçecek inşaALLAH :) eşinize de çok kızmayın o sitres çok farklılaştırıyor insanı..
ben bunu neden anlattım bilmiyorum ama yazarken bile boğazım düğümlendi gözlerim doldu,,sabır sabır sabır
Erkek arkadaşım da polislik için uğraşıyo. Sürekli bu korkuyu taşıyorum o yüzden ilki tutmadı allah içimi biliyo . Allah YARDIMCINIZ olsun inşallah . Zaman çok cabuk geçer . Orada senelerdir kalanlar var onları düşünün 
ne yapacağız nereye gideceğiz bilmiyorum ama bu sene tayini çıkan arkadaşların hepsi sanırım sizin olduğunuz bölgeye gitti. Zaten amirler lojman yok diye evlerinizi getirmeyin demişler. Allah orda bulunan tüm kardeşlerimizin yardımcısı olsun tabi sizinde 
ayyy canim benim.. esine takilma yazik o ne yapsin.. sen aileni özlemissindir ondan böyle hissetmissin allah yardimciniz olsun sabirrrr
