- 15 Haziran 2019
- 10.430
- 31.331
- 548
- Konu Sahibi Cogsicagtir02
-
- #21
evlilik nasıl bir şey ya hu
bekarlar evlenmek için ölüyor
evliler evlendiğine pişman
bekarlar evlenmek için ölüyor
evliler evlendiğine pişman
Aynen bu zaman dilimlerinde boğazıma öküz oturuyor kendim dahil her şeyden nefret ediyorum nedense.Bu eylüle girer girmez herkese biseyler oldu çok acayip. Bende bugün sebepsiz yere üç saat ağladım.
Ee herkes sahip olamadığına imrenirevlilik nasıl bir şey ya hu
bekarlar evlenmek için ölüyor
evliler evlendiğine pişman
Merhaba güzellik,Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
boşa dememişler kişi ulaşamadığının delisi ulaştığının nankörüdür diyeEe herkes sahip olamadığına imrenir
Ah sizi o kadar iyi anlıyorum ki damdan düşenin halinden damdan düşen anlar dememişler boşuna. Yakın zamanda konum vardı burda sevgilim bana bir konuda inanmadı ve bitirdi ilişkimizi. Bizim ki 1.5 senelikti sizin birde 4 senelikmiş. Benim öyle evlilik hayallerim yoktu belki ama çok sevdim çok hayal kurdum ve şu an dımdızlak ortada kalmış gibiyim. Ailem arkadşlrım var ama o kadar yalnız hissediyorum ki, o kadar güçsüzüm ki. Sürekli ağlıyorum. İşe zar zor gidip geliyorum. Günlerdir ilk kez doğru düzgün yemek yedim bugün. Ayrıca terapi almaya başladım bugün itibariyle çünkü bu psikolojiyi bizim gibiler anlar her şeyin bittiğini düşünmek boşuna yaşıyormuş hissi. İnsanı mahvediyor. Umarım hak ettiğimiz hayatı yaşarız herkes hak ettiği hayatı yaşasın allah herkesin gönlüne göre versin. Umut edelim.Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Ee herkes sahip olamadığına imrenir
bahsettik ailemle tanısacaklardı sonra olmadı iste4 sene boyunca hiç gelecekten konuşmadınız mı? Sordunuz mu ne düşündüğünü?
muhakkak vardır bir hayırGönlüne göre biri çıkar umarım. Olmayanda vardır bir hayır.
benim de cocuk deyince ağlayasım :)herkes için geçerli değil aslında. bekarım ve oldum olası evlilik çocuk deyince kaçasım gelir boğulurum. allah isteyene versin
ben de pek önemsenmedim o yüzden zaten bu kadar üzülüyorum. Yalnız değilsiniz yaniBende tam 2 gün önce bu sebepten dolayı gece hüngür hüngür ağladım. Ağlamak bi nebze rahatlattı. Aslında benim olayım evlenmekte değil, sevilmemekte. Benim sevdiğim beni sevmedi, beni seveni ben aşk ile sevemedim. Hiçbir zaman karşılıklı sevilmedim, gerçekten birinin beni önemsediğini hissetmedim, kimse benim gözlerimin içine bakarak kalbimi ısıtmadı. Çevremde herkes ilişkisini, yaşadıklarını anlatır ben sadece dinlerim imrenerek. Bazen korkuyorum böyle güzel duyguları, anıları yaşayamadan yalnız ölmekten. Sen en azından sevilmişsin, bir ilişkin olmuş, mutlu olduğun zamanlarda olmuştur. Eğer kurtarabiliyorsan o biten ilişkini kurtarmaya çalış. Tabi ciddi bir sorundan dolayı ayrılmadıysanız.
benimki de toksik bir iliskiydi umarım son yazdığınız gibi olmam. Ben baskalarına sans tanıyorum ama insallah hayırlısı ile biri olurBakın benim çevremde kim varsa ama kim varsa diyorum o kadar net konuşuyorum birini bulamıyorum umutsuzum yine olmadı olmuyor olmayacak dediyse hep zamanı gelince birini buldu. Bana diller döküldü ben onlara diller döktüm. Sonuç hepimiz boşa çenemizi yordukvakti zamanı gelince herşey düzeldi. Ha kim bulamadı? Toksik ilişkisini asla bitirmeyen senelerce bir yere bağlanmayan ilişkisinden kopmayan, kötü davrananı unutmayıp iyi insanlara şans vermeyen, hem birini bulamıyorum deyip üzülen hem ex i ile zaman harcayıp asla yeni kişilere açık olmayan. bu kadar umutsuz olmayın. Bu mesajı da unutmayın.
haklısınız ama inanın o kadar yoruldum ki32 yaş geç bir yaş değil artık evlenmek için. Karşınıza çok daha iyi biri çıkar umarım. Hayır millet 18inde 25inde evlenmiş de nolmuş, evlenmiş olmak için evleniyor birçoğu. Forum kocam aldattı, telefonunda eskort numarası buldum konularıyla dolu ohooo. Böyle olsa daha mı iyi?
Herkesin hayatı aynı çizgide aynı sıralamada gitmeli diye bir şey yok ki. Kimi erken evlenir geç okur geç kariyer yapar kimi önce bunları yapar en geç evlenir mesela. Kıyaslamayın hayatınızı başkalarıyla, hiç gereği yok. Bundan 6 ay sonra biriyle tanışıp aşık olmayacağınız ne malum??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?