- 2 Ocak 2021
- 2.405
- 1.170
- 83
- 33
- Konu Sahibi Cogsicagtir02
-
- #41
Allah gönlünüze göre versin
Hayatta herseyin hayırlısı.
Herkesin harika dediği bir evlilik teklifi ve sonrasinda dillere destan bir düğünle evlendim.13 yil sonra aldatilarak boşandım.2 yıldır bitmeyen bir kabusun icindeyim .O 13 yildan tek güzel anı kalmadi hepsinden nefret ediyorum.
O yüzden evlenmiş olmak için degil ruhunuzu tamamlayan kişiyle evlenmek önemli.Alllah kalbinize göre birini karşiniza çıkarsın.Sevgiler
Allah gönlünüze göre versinSabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Evlı arkadaslarım hep canından bezmıs. Mutlu olan 10 da 2 . Anladım ben seni.Ama zamanını bekleSabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Gerçekten ben de bu aralar çok kötüyümBu eylüle girer girmez herkese biseyler oldu çok acayip. Bende bugün sebepsiz yere üç saat ağladım.biseylerin birikimi yada içimdeki sıkıntıdan.ben dilediğince gezemedigim için serbest olamadigim için çok ağlıyorum genelde. Tek yakarisim budur hayatta. Bekarken babam çok baskiciydi şimdide eşim öyle. Şu hayata başlarken babamı ve eşimi çok çok sevdiğim halde tanimamayi dilerdim. Bunları neden anlatıyorum biliyormusun en güzel yaslarindasin dünya turuna çık gez dolaş oku evlenince bunu yapan elbette kadınlar va ama bazılarında yapamıyor bunlardan biri benim.bir defa Nisan atıldı diye evlenmeye çeksin diye bişey yokki. Bir bakmisisin bir ay sonra kısmetin iyisi çıkmış eskisi aklına dahi gelmez. Lütfen mutlu olabilecegin beraber eglenebilicegin herşeyi konusabilicegin bir adamı bekle. Yoksa bugünlerin çok ararsin
Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Merhabalar. Geçen sene ben de sizin gibiydim. 32 yaşındaydım, herkes evli ve mutluydu. Aile içinde çok büyük acılar da yaşamıştık. Hayata dayanamıyordum. Hem acımız, hem yalnızlık.. Her gece saatlerce ağlayarak, nefessiz kalarak uyurdum. Allahım ya canımı al, ya da bize mutluluk getirecek birini gönder, bu hayatımız değişsin derdim. Kul dararmayınca hızır yetişmezmiş. Geçen sene biriyle tanıştım ve 6 ay içinde evlendik. Şimdi bir de bebeğimiz var çok şükür. Allahım isteyen herkese nasip etsin, herkese mutluluklar versin. İnanın en bittiğiniz noktada geliyor güzel şeyler. Çok zor durumdaysanız bilin ki yakında mutlu olacaksınız. Ben yaşadıklarımızı anlatsam film sanarsınız. Allahım kimseye o acılardan göstermesin. Üzülmeyin güzel günler yakınSabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
bende aynı şeyleri yaşıyorum ve hissediyorum. benimde 4 seneye yakın olan ilişkimde çok acılar çektim aldatıldım yıllarım boşa gitti en başta bana evlenelim diyip evlilik konusu açarken bunca sene sonra evlenmek yerine başka kızlar çıktı ortaya giden senelerime üzülüyorum böyle bir insanı sevdiğime üzülüyorum hiç evlenip mutlu olamicak mıyım diye üzülüyorumSabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Allah mutlu mesut etsin çok etkilendim yazdığınızdan. inşallah bizimde yüzümüz gülerMerhabalar. Geçen sene ben de sizin gibiydim. 32 yaşındaydım, herkes evli ve mutluydu. Aile içinde çok büyük acılar da yaşamıştık. Hayata dayanamıyordum. Hem acımız, hem yalnızlık.. Her gece saatlerce ağlayarak, nefessiz kalarak uyurdum. Allahım ya canımı al, ya da bize mutluluk getirecek birini gönder, bu hayatımız değişsin derdim. Kul dararmayınca hızır yetişmezmiş. Geçen sene biriyle tanıştım ve 6 ay içinde evlendik. Şimdi bir de bebeğimiz var çok şükür. Allahım isteyen herkese nasip etsin, herkese mutluluklar versin. İnanın en bittiğiniz noktada geliyor güzel şeyler. Çok zor durumdaysanız bilin ki yakında mutlu olacaksınız. Ben yaşadıklarımızı anlatsam film sanarsınız. Allahım kimseye o acılardan göstermesin. Üzülmeyin güzel günler yakın
İnşallah mutlu olursunuz, hepimiz mutlu olalımAllah mutlu mesut etsin çok etkilendim yazdığınızdan. inşallah bizimde yüzümüz güler
Rabbim hayırlısı nasip etsin…geç olsun ama güç olmasın .Ne kadar doğru bir söz değil mi?demek ki o kişi hakkında hayırlı değilmiş ki olmamış bide böyle düşün canım.Seni çok iyi anlıyorum.Zira bende 37 yaşındayım ve bekarım.Evliliğe çok az bir zaman kala sebebsiz yere terk edildim.Ama ne yapalım hayat devam ediyor.Umutsuzluğa düşme hiç bir zaman…Ölsen her şey bitmeyecek orasınında ötesi var….Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
Boyle hissetmenizi anliyorum, bunlar su anki boslugunuzdan kaynaklanan, hormonlarin da etkisiyle "evde kalmis olabilirim, evlenmem yuva kurmam gerek" sinyalleri. Hatta evlenmis ve evlenecek, o beyaz gelinligi giyerek arkadaslarinizi kiskaniyor, imreniyor olmaniz, boyle hissettiginiz icin kendinize yuklenmeyin.Sabahtan beri ağlıyorum. Öyle karmakarışık hisler içerisindeyim ki anlatamam. Hayatta bir gıdım bile yol alamadığımı düsünüyorum. Önümü bile göremiyorum. Her şey üstüme üstüme geliyor. Beni mutlu edecek hiç bir sey yok hayatımda sanki. Evet sağlıklıyım, ailem hayatta sağlıklılar da , işim de var bunlar için sükrediyorum. Ama 32 yasına gelmis biri olarak aile kurmak, bir ilişki yürütme konusundaki beceriksizliğimle bu yasıma kadar istediğim gibi bir düzen kuramadım. 4 yıllık birlikteliğim vardı bitti. Öylece kalakaldım. Halbuki nisanlı olacaktık bu zamanlar. Bu kadar kötü olmamın sebebi de en yakın arkadasımın cokkk güzel bir evlilik teklfi almıs olması. Yanlıs anlasılmasın. Onun adına cok sevindim. Cok da yakısıyorlar. Mutlu olacak insallah. Evlenmeyi hic istemeyip böyle güzel evlilik teklifi aldı bense cok istememe rağmen yarıyolda bırakıldım. Bu yaz 3 arkadasım evlendi. Hep imrenerek baktım. Ne bir yuva kuracağıma, ne mutlu olacağıma dair bir inancım kaldı. Arkadasımın fotoğraflarını gördüğüm an ağlamaya basladım. Sonra stresten önüme ne geldiyse yedim. O kadar rahatsız oldum ki gidip kusturdum kendimi(özür dileyerek yazıyorum). Sonra tekrar ağladım. Kurduğum hayallere, geçip giden zamanıma yandım ağladım. Çok üzülüyorum. Belki bir dakika sonramız belli değil ama ölseydim de bu kadar üzülmeseydim diyorum. Bana çok kızacaksınız biliyorum ama psikolojik olarak hic iyi değilim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?