Kaybiniz icin basiniz sagolsun. Evlatla sinanmak kadar zor bir sey yoktur sanirim. Sizin su an bebeginize bu kadar takintili yaklasmanizin da sebebi budur mutlaka. Ama kotuyu cagirmayin. Iki bebeginizin kaderleri bir degil ki. Bebeginiz sapasaglam, bir evladinizi kaybettiniz diye neden digerine de bir sey olacak olsun ki? Bu bebeginizin abisinden/ablasindan bagimsiz bir hayati var, o saglikli ve annesiyle mutlu
Su an evham yaptiginizda daha fazla tedbir aldiginiz icin belki iyilik yaptiginizi dusunuyorsunuz ama evhamli bir anne bir insanin hayatini kisitlayan, yasam enerjisini somuren bir sey inanin. Bebeginiz biraz buyusun goreceksiniz ki her durumda annem ne tepki veriyor diye sizin gozunuze bakacak. Elini bir yere vurdu gozu sizde olacak, siz rahatsaniz umursamayacak o kucuk kazayi, siz endiseliyseniz aglayacak ve minicik kazadan dahi korkmayi ogrenecek, korktugu icin de atilgan davranmama tedbiri alacak. Yani sizden evham yapmayi, en kotuyu dusunmeyi ogrenecek. Bunlari okumak sizi uzdu biliyorum. Uzulmeyin canim anne

Durumu bebeginiz acisindan degerlendirdiginizde daha kolay basedebileceginizi dusunerek yazmak istedim sadece. Rahat olun, rahat olmak icin destek alin, birakin hayati o tatsin. Size cok guzel bir erigin tadini tarif ederek kim tattirabilir? Bebeginiz rahat rahat buyusun, bir seyleri deneyimlesin, erikleri kendi tatsin, disi kamasirsa kendi basetsin, siz ona yol arkadasi ve rehber olun. Onun korumasi degil. Onun hayata karsi kalkani olmayin, onunla hayati yasayin. Eglenin, iyi vakit gecirin, esnek bir insan olun ki o da bunu ogrensin.
Yavrunuzla hayirli, huzurlu, uzun bir hayatiniz olsun
