Merhaba kızlar.. Benim derdim kendimle. Oldum olası küçük şeyleri bile kafama takarım, üzülürüm. Duygusalım, narinim. Ama böyle olmaktan hiç mutlu değilim
4 aylık evliyim. Allaha şükür çok güzel giden bi evliliğim var. Anlayışlı, sevecen bi eşim...
Ama bazen onu bile çileden çıkarmayı başarabiliyorum:) Çocuğun hiç suçu yokken canım başka bişeye sıkıldı diye surat asıyorum.
Veya bazen onun dediği bişeye alınıyorum sonra saatlerce trip atıyorum. Garibim her türlü nazımı çeker yine de yanımdan ayrılmaz ama böyle giderse bi gün yorulcak o kesin. Ne yapmalıyım bi akıl verin. Bazı çiftler görüyorum bir dakika önce tartışıyorlar bir dakika sora bi bakmışım gülüşüyorlar. Ben de öyle olmak istiyorum, o anki sinirim gerginliğim hemen geçsin istiyorum...