Merhabalar.
Eşimle birlikte küçük bir yerde yaşıyoruz. Herkes birbirini tanıyor. Yaşadığımız yerde bir barınak var. Orada görevli olan veteriner ile yakınız. Sürekli dışardan kedi götürüp tedavi ettiririz. Ben sürekli hasta kedileri evimde misafir edip iyileştirip geri bırakırım.4 ay önce annesi ölmüş 2 günlük 2 yavru kedi geldi barınağa. Veteriner bize onları alırsak çok iyi olacağını fakat almazsak barınakta ölebileceklerini söyledi. Barınakta kediler genelde hasta ve tedavi altında oldukları için çabuk hastalanabilirlermiş. ben de kıyamadım ve aldım. Ama alırken, kedi sahiplenmek istemediğimi bakıp büyütüp geri getireceğimi veya sahiplendireceğimi söyledim. Ben ve eşim kedileri çok seviyoruz fakat sık sık mecburi iş seyahatlerimiz olduğu için kedi sahiplenemiyoruz. Bakacak kimsemiz de yok ve sahiplenme fikrimiz hiç olmadı sürekli evde yalnız kalırlar diye. biz de sürekli dışarıdaki kedileri besliyor iyileştiriyor gerekirse evimizde misafir ediyoruz. Bundan dolayı büyütüp geri bırakacağımı söyledim.
2 Kediye gözüm gibi baktım. Biri diğerinden daha güzel ve dikkat çekiciydi herkese göre. Ben ayırmıyordum tabi.Daha 2 günlüklerdi bana geldiklerinde. 2 saatte bir gece gündüz besleyip tuvalet yaptırıyordum.Tuvalet eğitimini kazanınca sahiplendirmek istedim. Herkes sadece güzel olan kediyi istediğini söyledi. İsteyen herkes sadece onun için yazıyordu. Ben de bu yüzden vermek istemedim. Sırf kendilerini tatmin edecekler diye. Bu ayın 20sinde 4 aylık olacaklar. Dün ikisini de ayrı ayrı kişiler istedi. Takip şartıyla sahiplendirecektim. Birini verdim. Diğerini alacak kişi bizle iletişimi kesti ve almaktan vazgeçti. Biz de bir kaç gün evde olmayacağımız için barınağa bıraktık. Oradan alıp tanıdık birilerinin bahçesine bırakacağız güvendiğimiz kişiler bunlar.
Fakat ben dünden beri berbat haldeyim. Sadece ağlıyorum. Çok bağlanmışşım çok hemde. Sadece ağlıyorum. Sahiplenme imkanım yok söylediğim gibi. Her seyahatte bizle olamazlar uzun süreli mecburi seyahat etmemiz gerekiyor. Bunun dışında ailelerden çok uzaktayız ve onların yanına gittiğimizde 2 kedi ile kimsede kalamayız. Kendi ailemin de kedisi var 2 tane. Eşimin ailesinin de müsait değil evleri. Napacağım bilmiyorum. Canımdan can gitmiş gibi hissediyorum
Eşimle birlikte küçük bir yerde yaşıyoruz. Herkes birbirini tanıyor. Yaşadığımız yerde bir barınak var. Orada görevli olan veteriner ile yakınız. Sürekli dışardan kedi götürüp tedavi ettiririz. Ben sürekli hasta kedileri evimde misafir edip iyileştirip geri bırakırım.4 ay önce annesi ölmüş 2 günlük 2 yavru kedi geldi barınağa. Veteriner bize onları alırsak çok iyi olacağını fakat almazsak barınakta ölebileceklerini söyledi. Barınakta kediler genelde hasta ve tedavi altında oldukları için çabuk hastalanabilirlermiş. ben de kıyamadım ve aldım. Ama alırken, kedi sahiplenmek istemediğimi bakıp büyütüp geri getireceğimi veya sahiplendireceğimi söyledim. Ben ve eşim kedileri çok seviyoruz fakat sık sık mecburi iş seyahatlerimiz olduğu için kedi sahiplenemiyoruz. Bakacak kimsemiz de yok ve sahiplenme fikrimiz hiç olmadı sürekli evde yalnız kalırlar diye. biz de sürekli dışarıdaki kedileri besliyor iyileştiriyor gerekirse evimizde misafir ediyoruz. Bundan dolayı büyütüp geri bırakacağımı söyledim.
2 Kediye gözüm gibi baktım. Biri diğerinden daha güzel ve dikkat çekiciydi herkese göre. Ben ayırmıyordum tabi.Daha 2 günlüklerdi bana geldiklerinde. 2 saatte bir gece gündüz besleyip tuvalet yaptırıyordum.Tuvalet eğitimini kazanınca sahiplendirmek istedim. Herkes sadece güzel olan kediyi istediğini söyledi. İsteyen herkes sadece onun için yazıyordu. Ben de bu yüzden vermek istemedim. Sırf kendilerini tatmin edecekler diye. Bu ayın 20sinde 4 aylık olacaklar. Dün ikisini de ayrı ayrı kişiler istedi. Takip şartıyla sahiplendirecektim. Birini verdim. Diğerini alacak kişi bizle iletişimi kesti ve almaktan vazgeçti. Biz de bir kaç gün evde olmayacağımız için barınağa bıraktık. Oradan alıp tanıdık birilerinin bahçesine bırakacağız güvendiğimiz kişiler bunlar.
Fakat ben dünden beri berbat haldeyim. Sadece ağlıyorum. Çok bağlanmışşım çok hemde. Sadece ağlıyorum. Sahiplenme imkanım yok söylediğim gibi. Her seyahatte bizle olamazlar uzun süreli mecburi seyahat etmemiz gerekiyor. Bunun dışında ailelerden çok uzaktayız ve onların yanına gittiğimizde 2 kedi ile kimsede kalamayız. Kendi ailemin de kedisi var 2 tane. Eşimin ailesinin de müsait değil evleri. Napacağım bilmiyorum. Canımdan can gitmiş gibi hissediyorum
Siz de eşiniz de ne güzel insanlarmışsınız, kim bilir kaç canın hayatına dokunmuşsunuz. Dokunmakla da kalmamış, hayata tutunmalarına vesile olmuşsunuz. Kediciği sorumsuz davrandığınız için değil, baştan zaten bu şartla aldığınız için vermek istiyorsunuz. Bütün şartları zorlamışsınız, kendiniz sahiplenirseniz ona hak ettiği ilgi ve bakımı sağlayamayacağınızın farkındasınız ve gene onun iyiliğini düşünüyorsunuz.
