Depresyonu yaşamış ve kendimce aşmış biri olarak yazıyorum şimdi sana. Az önce konuma yorum yapmışsın arkadasım yok diye. Gerci bu konuda var demişsin bir sorunun da yokmus bak ne güzel. Beni mesela depresyona iten maddi manevi aile sorunlarıydı. Yılların patlamasını yaşadın. Birden kitlendim yemek yiyemedim sakinleştirici vuruldu acile gittim ettim. Sonra birde bende anksiyete var böyle.kaygı geliyor birden panik gibi birşey. Neyse sonuc olarak geçmeyen birşey yok içini ferah tut canım. Hala bunalırım ederim ama sebebi belli aile derdim devam ediyor cünkü. İşyerimi sevmiyorum Vs. O dönem hem psikologa hem de psikiyatriste gittim. O zaman maddi durumum yoktu devletin psikologa gittim 153 ten randevu alıyorsun sana yakın olan yerden veriyorlar aile kadın merkezlerinde. Bir süre oraya gittim iyi geliyor cidden. İlacımı da kullandım ki ben baya agırdım bence. Niye yasıyoruz zaten öleceğiz filan diyordum devamlı hersey anlamsızdı. Dinden soğudum filan. 1 sene o ruh hali devam etti acıkcası ama gün geçtikçe hayata dahil oluyorsun bir sekilde... Sonra işe filan girdim ben birde bu süreçte evde durmadım okuyordum okul bitti işe basladım filan yani. İlacımı değiştirdim onceki ilaçtan daha iyi geldi bu. Önceki cip***** ti şimdiki pax** ilaç ismini sansürledim. Bunu senin durumuna göre doktor belirler. Sonra ucuz bir psikolog buldum hala giderim. İyi geliyor. Umutsuz olma. Kaldı ki senin hiç sorunun yokmus öyle diyorsun o zaman niye bu haldesin vardır illaki sorunun ki bu hale gelmişsin