Çok mutsuzum

Merhaba arkadaşlar,

Üniversite son sınıf öğrencisiyim.derslerin online olmasından dolayı işe girdim.hastanede hasta kayıt yetkilisi olarak bugün 4.günüm ama ben istemiyorum ve çok mutsuzum.
Ayrılsam bir daha bu sektörde iş bulmam zor olur mu ?
Alışır mıyım?
Güncelleme: o kadar iyisiniz ki sanki gerçek hayatta tanıdığım ablalarım,arkadaşlarım gibi yaklaştınız bana!

sağolun sizin sayenizde o içimdeki kötü duyguyu attım:)
 
Hayatımda hiç çalışmadım.Bu ilk ve hastane gibi stresli bir ortamda başladım.Ama güzel gidiyor. Alıştım ve sevmeye başladım zamanla dahada alışacağım emin oldum buna.
Her işin bir başlayınca vardır. Eminim senin icinde çok güzel ve anlamlı tecrübe olucak . Sanırım yanlış anladım ve biraz sert tepki verdim özür dilerim. Ama bazı insanların covid olmamak için çalışmak istememelerine çok sinir oluyorum. Sonuçta birilerinin bu fedakarlığı yapması gerekiyor.
 
Sevgili konu sahibi,

Şu an senin yerinde olmayı ne kadar isterdim bilemezsin. Üniversiteyi 2.5 sene rötarlı bitirip, üstüne 1.5 yıllık işssizlik sürecini de hesaba katarsak, yaşıtlarımdan epey geç atıldım iş hayatına. İş hayatında şansım yaver gitmedi bir türlü. 30'a yaklaşmakta olduğum şu günlerde, elle tutulur tecrübem yok. Hayattaki en büyük pişmanlığım, iş hayatına geç sayılabilecek bir yaşta atılmaktır. İlk zamanlar epey sancılı geçecektir, amenna ancak bunun için sabretmen gerek. Kendi paranı harcamanın hazzı paha biçilemez. Bunun yanında hayatı ve insanları tanıman da cabası. Sakın pes edeyim deme 😊
 
Ayrılsam Mutlu olmayacağım sıkıntı çekicem eminim.En azından 5-6 ay tecrübem olur daha rahat iş bulurum

Zamaninda ben bir ise girmistim, paraya ihtiyacim oldugu bir donemdi.
Yolu cok uzakti, 2 vesait ile gunde 1,5 saat yol kat ediyordum.
Ise varabilmek icin sabahin korunde cikiyordum, eve donerken de haliyle trafik o bu derken 2 saati buluyordu eve gelmem.
Bekardim o zaman, cok zor geliyordu gel gitler ama kendi kendime dedim ki 3 ay calisir biraz para biriktirir baska bir is arayisina girerim dedim.
Sonra ne oldu biliyor musun?
8 sene o firmada calistim, cunku zamanla hem calistigim ortamin rahatligini, hem insanlarin rahatligini sonrasinda da aldigim maasi sevdigimden, yillarca calistim orada.
Firma kapanmasaydi eminim ki oradan emekli olurdum.

Basta bizim icimizin isinmadigi yerler, zamanla sevdigimiz bir yer haline gelebilir.
Zamanin ne getirecegini bilemezsin, o yuzden sabirli davran ve isi ogren.
Seni tek kurtaracak sey tecrube ve isi iyi ogrenmen, gerisi fasa fiso.
Allah yardimcin olsun.
 
Her işin bir başlayınca vardır. Eminim senin icinde çok güzel ve anlamlı tecrübe olucak . Sanırım yanlış anladım ve biraz sert tepki verdim özür dilerim. Ama bazı insanların covid olmamak için çalışmak istememelerine çok sinir oluyorum. Sonuçta birilerinin bu fedakarlığı yapması gerekiyor.
Tabiki:) bende tabiki olmak istemem
Sevgili konu sahibi,

Şu an senin yerinde olmayı ne kadar isterdim bilemezsin. Üniversiteyi 2.5 sene rötarlı bitirip, üstüne 1.5 yıllık işssizlik sürecini de hesaba katarsak, yaşıtlarımdan epey geç atıldım iş hayatına. İş hayatında şansım yaver gitmedi bir türlü. 30'a yaklaşmakta olduğum şu günlerde, elle tutulur tecrübem yok. Hayattaki en büyük pişmanlığım, iş hayatına geç sayılabilecek bir yaşta atılmaktır. İlk zamanlar epey sancılı geçecektir, amenna ancak bunun için sabretmen gerek. Kendi paranı harcamanın hazzı paha biçilemez. Bunun yanında hayatı ve insanları tanıman da cabası. Sakın pes edeyim deme 😊
beni öyle mutlu ettiniz ki:) s
Zamaninda ben bir ise girmistim, paraya ihtiyacim oldugu bir donemdi.
Yolu cok uzakti, 2 vesait ile gunde 1,5 saat yol kat ediyordum.
Ise varabilmek icin sabahin korunde cikiyordum, eve donerken de haliyle trafik o bu derken 2 saati buluyordu eve gelmem.
Bekardim o zaman, cok zor geliyordu gel gitler ama kendi kendime dedim ki 3 ay calisir biraz para biriktirir baska bir is arayisina girerim dedim.
Sonra ne oldu biliyor musun?
8 sene o firmada calistim, cunku zamanla hem calistigim ortamin rahatligini, hem insanlarin rahatligini sonrasinda da aldigim maasi sevdigimden, yillarca calistim orada.
Firma kapanmasaydi eminim ki oradan emekli olurdum.

Basta bizim icimizin isinmadigi yerler, zamanla sevdigimiz bir yer haline gelebilir.
Zamanin ne getirecegini bilemezsin, o yuzden sabirli davran ve isi ogren.
Seni tek kurtaracak sey tecrube ve isi iyi ogrenmen, gerisi fasa fiso.
Allah yardimcin olsun.
Çok sağol..gerçekten sağol şimdi derse girmem konusunda sıkıntı çıktığı için canımı sıkmıştı yine işe başlamam şimdi yine hallederim yaparım diyorum:)
 
Oradaki doktorlara hastalara yardım ediyorsun. Hastanenin sistemini öğrenip aynı zamanda kendini geliştiriyorsun. İş arkadaşlarınla bağ kuruyor farklı kişiler tanıyorsun. Bence işten kazandıklarını ve başardığın şeyleri düşün. Tabii para çok önemli ama para dışında motivasyonların olursa işinde daha mutlu olursun.
 
İşte ilk zamanlar öyle olur, normal. İş hayatı disiplin gerektirir, önceki alışkanlıklarından sıyrılıp yeni bir düzene geçiyorsun.
Normaldir, alışırsın, yalnızca sabretmen ve işini hakkıyla yapmayı istemen gerekiyor.
Bu dönemde çıkıp ne yapacaksın ki, her yer üç aşağı beş yukarı aynı emin ol
 
Canim ben yıllardır calisiyorum yillardir işle ilgili mutsuzluklar yaşiyorum . İçinde insan olan bir mevzuda mutluluk zor bence 🙈 o yüzden bu iş beni maddi olarak rahat ettiriyor diyip olabildiğince umursamamaya gayret ediyorum. Ben işimi seviyorum ama iş arkadaşlarımı hiç sevemedim malesef
 
Sen istediğin zaman çıkıp gezerken harcadığın paranın nasıl kazanıldığını düşün ki herkesin işi masa başı olmuyor.
 
Back
X