çok mutsuzum

deryainci

bebek geldi :))))
tek ayak cezası
Sahte Profil
Kayıtlı Üye
13 Aralık 2008
2.027
16
158
45
çok mutsuzum nerden başlasam bilemiyorum
kasım ayında babamı kaybetim...... ve o günden beri toparlandığımı söyleyemem
sürekli ağlıyor sürekli annemi kardeşimi düşünüyorum bu arada yeni evliyim ağustos ayında evlendim 3 ay sonra babacımı kaybettim
daha evime alışamadım sürekli annmelerin yanında olmak istiyorum...
çok şükür eşim anlayışlı sesini çıkarmıyor... ama daha ne kadar dayanır bilemiyorum
çok üstüne gidiyorum. sürekli bi kavga peşindeyim en ufak şeyde tartışma çıkarıp ağlama krizlerine giriyorum hiç suçu yokken peşimde koşuyor
benim bu halim ne olacak kendimi hiç iyi görmüyorum..
bebek düşünüyoruz oda olmadı 3 aydır uğraşıyoruz oda olmuyor
eşim 2 sene sonra düşünüyordu toparlanacağımı düşünerek kabul etti
ama o da olmayur iyice kötümser uyuz biri oldum
offffff nie yazdım bilmiyorum ama içimi dökmeye çok ihtiyacım var
 
çanım başın sağ olsun gerçekten çok kötü ama hayat devam ediyo bence eşinide ihmal etme napsın oda hep senin yanında olmak istiyo bence o yüzden herşeyi alttan alıyo ama artık buna alışmalısın sonuçta evlisin bi eşin var ve bide çocuk düşünüyosun ama bu kadar pisikolojin ii dilken nasıl olucak çocuğun bence yavaş yavaş kabullen artık hatta mümkünse bi tatile çıkın biraz kafanızı dinleyen bende babamı deli gibi seviyorum ve onsuz bi hayat düşünemiyorum ama napalım elvebette bi gün hepimiz ölücez ve onlarda unutulup gidicek tekrar başın sağolsun eşinede yazık onuda ihmal etme kendine çok ii bak Allaha emanet ol
 
canım öncelikle başın sağolsun .allah sabırlar versin.yaşadığın zor bir durum ve acın taze.ama hepimizin başına geldi veya gelicek.ölümün acısı geçmiyor ama alışılıyor.hayat devam ediyor sonuçta.şu sıralar bebek düşünme derim ben.çünkü o yavrucak daha güzel bir psikolojiyle istenmeli.anne karnındada olsa yaşadıklarını hisseder.öncelikle normal hayatına dön sonra bebek düşün.tabi bence.belkide yardım almanda iyi olur.tekrar allah sabırlar versin diliyorum.:teselli:
 
çok teşekkür ederim
çok haklısın ama işte sanki yarım gitti
ve nasıl toparlanacağımı bilmiyorum gün geçtikçe özlemi ile beraber daha kötü oluyorum
herşey daha kötüye gidiyor bir türlü kabul edemiyorum
 
Öncelikle başınız sağolsun,
alışmak çok zordur ama hayat devam ediyor derler ya hep...
ağlamak,üzülmek babanızı geri getirmeyecek,aklınıza her geldiğinde duanızı okur ,öyle rahatlarsınız,
ama bu psikolojinizi evinize,eşinize olumsuz yansıttığınız zaman,
psikolojiniz düzelmeyecek,aksine eşinizle bir müddet sonra kötü olacaksınız,
onun için mantıklı düşünün lütfen,
çocuk olayı için daha çok erken diye düşünüyorum,
öncelikle evliliğiniz otursun,siz kendinizi toparlayın,
hayırlısıyla oda olur ama lütfen hayatınızı zehir etmeyin derim...
Allah yardımcınız olsun...
sevgiler...
 


teşekkür ederim...
sürekli dua ediyorum sürekli elimde resim ile geziyorum
evliliğimi yaşayamadım....
çocuğu da bana iyi geleceğini aileme de iyi geleceğini düşünerek istedik..
onunla tutunurum sanıyorum hayata ama bu psikolojiyle olmuyor sanırım
 

Elbette bu acıyı yaşamayan bilemez ama
dediğim gibi zorda olsa hayat devam ediyor,
eğer tek başınıza altından kalkamayacaksanız,
uzman bir doktordan yardım alın derim,
yada çalışmıyorsanız işe girin yani kafanızı dağıtacak meşgaleler bulun...
 

çalışıyorum.. fakat eve girince aynı oluyorum
yardım alma konusuna eşim karşı ilaç vercekler kendini uyuşturcaksın dior başka bişi demiyor aslında bu konuya bende sıcak bakıyorum
gerçekten kendimi iyi görmüyorum kendimden korkuyorum bazen yanlış şeyeler yapacağım die.... malesef devam ediyor ama ne tadı var ne de tuzu kaldı
 
CNM HAKKATEN ÇOK ZOR BıR DURUM AMA YAPTIĞIN HıÇBıRŞEY BABANI GERı GETıRMEDıĞı GıBı SıZı DAha da kötüye götürür.silkelenip kendine gelmelisin elbette çok zor ama eşinde anlayışlıymış nolur aranızı bozmayın huzur bi kaçtımı bidaha gelmez.bebek içinde bence brz erteleyin normal hayatınıza dönün ondan sona düşünürsünüz.ayrıca hepimiz öleceğiz o yüzden biran önce toparlanın dua edin babanıza bol bol
rabbim sabırlar versin
 
başınız sağolsun öncelikle.
yaşadığınız çok zordur eminim ama geride kalan sizler için hayat devam ettiğinden, bu hayatı elinizden geldiğince yaşanır kılmalısınız.
bence çocuk işini bir süre erteleyin. çünkü gebelik psikolojisi de kolay değil. bu mutsuzluğunuzun üzerine bir de gebelik çökerse daha içinden çıkılamaz durumlarla karşılaşabilirsiniz.
acınız bu kadar tazeyken gebe kalırsaanız bu sefer keşke babacığım da görseydi diye daha da içine kapanırsınız diye düşünüyorum.
ilaçlar ise beyninizi uyuşturmaz merak etmeyin. ben bolca kullandım zamanında. sadece acılara daha üstünkörü bakarak yaşanır kılınmasını sağlar. verdiğiniz tepkileri azaltır.
ben bu dönemi uzman desteğiyle atlatmanızı öneririm.
 

Eşiniz bu konuda demek ki hiçbirşey bilmiyor,
ilaçlar sizi uyuşturmayacak,bilakis sizi kendinize gelmenizi sağlayacak...
bunlar beyin güçlendiren ilaçlar ki,doktor gerek görürüse verecek zaten,
size ilaç alın ya da almayın diyecek uzmanlıkta değilim ama
lütfen bir psikoloğa mutlaka gidin,sizi uzman kişiler yönlendirsin...
 


Seni cok ama cok iyi anliyorum...
Ayni duygulari ben de yasiyorum, cünkü ben de ayni durumdayim, ki benim acim seninkinden cok daha taze...
Cok sey yazmak isterdim, ama hic bir sözün seni teselli etmeyecegini biliyorum...
Kötü olan ise: aradan yillar gecse de bu aci hafiflemeyecek; aynen dedigin gibi gün gectikce özlem arttikca insan daha da kötü oluyor; hele ki babani herseyin olarak gördüysen...
Evet, bu aci hicbir zaman gecmeyecek; bizim yapmamiz gereken tek sey, bu aci ile nasil bas edecegimizi ögrenmek... bu konu insanin kisiligiyle alakali birsey; kimisi psikolojik tedavi görür, kimisi bol bol dua eder kuran okur vs....
Ben cözümü bol bol dua ve kuran okumakta buldum...
En azindan babacigim icin birseyler yapmak beni anlik dahi olsa rahatlatiyor...
Soranlara "iyiyim" diyemiyorum; cünkü duygularimi anlik yasiyorum... 10 dakika önce belki yasadigim aciyi bastirabildigim icin biraz iyiysem, 10 dakika sonra dünyanin en mutsuz insani olabiliyorum...
Ama, unutma: bu ebedi bir ayrilik degil; Allah`in izniyle birgün gene kavusucaz...
Bardaga dolu tarafindan bakmaya calis: babasi bebekken ölmüs, onu hic tanimayan, onunla hicbir sey paylasamamis insanlar var... sen büyümüssün, onunla bir cok sey paylasmissin, hamdolsun ki dügününü görmüs... Allah`a ne kadar sükretsek azdir...
Ölüm Allah`in emri; yapacak birsey yok kayitsiz sartsiz kabullenmekten baska...
Rabbim sabir versin ve babaciginin mekanini cennet eylesin...
 
Son düzenleme:

teşekkür ederim
bende dua etim zamanlar gerçekten kendimi iyi hissediyorum
ama dediğin gibi anlık sonra mutsuz ben oluyorum
beni bu kadar iyi anlamana sevindim
Allah sana da bol bol sabır versin canım
 
Emin olun psikolojik destek alarak çok zor dönemlerden bile fazla yara almadan geçilebiliyor.Elbette ateş düştüğü yeri yakar.Ne söylesek az.Ne söylesek boş.Ama bu destek işini düşünün.Ayrıca doktor gerek görür de ilaç verirse zaten endişenizi belirtirsiniz.Ona göre ilaç verir.Her ilaç da insanı kendini geçirir,hayal aleminde yaşatır diye bişey yok.Mesela zamanında benim kullandığım,acıya odaklanmamı engelliyordu.Nasıl becerdiğini bilmiyorum ama gerçekten bunu yapıyordu.Ve aynı dönem üniversite sınavına hazırlandım.Hiç etkilemedi.Çalıştım.Ne işimi ne sosyal hayatımı ne dersimi hiç bişeyimi etkilemedi.Ve gerçekten acı benden uzaklaştı gitti.Üstelik doktor seansım da haftada iki kez birer saatti.Bu kadar az olmasına rağmen o kadar hızlı bir şekilde işe yaradı ki.Ben bile inanamadım.Yıllar sürecek sanıyordum.Her sabah aynı hüzünle kalkacağım sanıyordum.Her gece kabus göreceğim sanıyordum.ınanın geçiyor.Ama lütfen tek başınıza atlatmakta ısrar etmeyin.Bi de yanlış anlamayın ama eşininz ne kadar anlayışla karşılıyorsa da içten içe sıkılıyordur.Ona fazla yüklenmeyin bence.Yani tabii yine de siz bilirsiniz.Ben sadece paylaşmak istedim.Kolay gelsin.Sağlık ve mutluluk dilerim..
 
malesef ki herkesin bir gidiş sırası var bu dünyadan..arkadaşım biz ne zaman gideceğiz bilmiyoruz ama bence bir gün kavuşacağımızı ve bu hayatın kısacık olması bile bir teselli oluyor insan için..allah kendisine rahmeti ile muamele etsin..bence önemli olan sizin kendisi için üzülmek yerine dua etmenizdir çünkü üzülmeniz onu rahatsız eder fakat duanız rahatlatır..acınızı anlayabilmek pek az mümkün..rabbim başımızdakileri sırasıyla ve gecinden alsın.bakın allah size melek gibi bir eş vermiş,ya sizi anlamasaydı? inanın hayat o zman daha zehir olurdu.şükredin ve dua edin..hayat gerçekten kısa.ve giden gitmişse biz kalıcak değiliz unutmayın..allah sabır ve dayanma gücü ihsan etsin tüm yakınlarını yitirmiş müslümanlara..:Saruboceq:

sevgiler
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Sizce boşanmalı mıyım?
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
3K
Dasmeer_86
D
P
Hamilelik lohusalık ve evlilik
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
9K
senemsls
S
S
Hamile kaldığım için evlenmek zorunda kaldım ama çok mutsuzum
5 6 7
Yorumlar
136
Görüntüleme
9K
dunya insani
Kendimi çok kötü hissediyorum yapayalnız kaldım sanki
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
3K
Dilhun1
L
Babam
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
9K
lillyleon
L
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…