- Konu Sahibi Gxuxlsxuxm Sultan
-
- #1
Ilk okul zamanlariniza gidin...gamyoncuiremsu
Her sinifta tabiri caizse iki kategori cocuk vardi...
1. Herkesin oynamak arkadas olmak istedigi cocuk
2. Cogunlukla tenefüsleri yanliz geciren, kimsenin ilgilenmedigi cocuk...
Ben almanyada ilk okula basladim...o dönemleri hatirladigim zaman aslinda 2. kategorideki cocuktum...yanliz degildim bir türk arkadasim daha vardi ve benden 1 yas büyük ablam benimle ayni sinifdaydi...
Fakat her zaman o herkesin oynamak istedigi cocuklara özenerek bakmisimdir...ve o cocuk aklimla acaba neden sinifdaki diger cocuklar olsun ögretmenimiz olsun o cocuklara bizden daha farkli davraniyor diye düsünürdüm....CADIARZU
Simdi bir yetiskin ve anne olarak cevabim sudur...
Bir Anne ve Baba cocuklarinla nasil ilgileniyor nasil deger veriyor nasil üstüne titriyorsa o cocukda gerek okulda gerek arkadas cevresinde ayni ilgiyi ve degeri görüyor...
O cok popüler olan cocuklarin anneleri her veli toplantisinda her okul faaliyetinde her okula ilgili bir projede en önde gidenlerdi...cocuklarinin okullari icin gerekirse is yerinden izin bile alirlar her konuda tam destek verirlerdi...
Benim annemin babamin dogru düzgün bir veli toplantisina veya okul faaliyetine katildigni hatirlamiyorum....Nedeni...Almanca bilmiyoruzki kizim ne yapacaz orda...Derslerimizde bile yardimci olamiyorlardi bize...kaldiki gezilere faaliyetlere katilsinlar..benneyaptımki
Evet simdi anladim...cocuklarimizin okullarinda mutlu olmalarini istiyorsak onlari cok ama cok önemsememiz lazim..a.s
Bunu hiç düşünmemiştim fakat haklı olabilirsin...
sen kendini ne kadar sever, ne kadar değer verirsen çevrendekiler de sana o kadar değer verir ve seni sever
kendimizi sevmemizin en önemli şartı da aileden yeterli ilgi ve sevgiyi görmemiz değil mi zaten?
çocukken bu konuyu ben de çok düşünürdüm
fulya vardı bizim sınıfta, kızlar erkekler herkes onu çok severdi, oyunlarda onunla eş olmak isterdi
neden acaba diye düşünürdüm, ben de yalnız değildim ama onun kadar popüler de değildim:))
çok kendine güvenle, mutlu, pozitif bir çocuktu, hala da öyledir, üniversitede karşılaştık, hiç değişmemiş hala çok seviliyor, kendini sevenlere de değer veriyor
böyle çocuklar yetiştirebiliriz umarım
Aslında bu biraz da öğretmende de bitiyor. Nerde etkinliklere çok katılan, nerde zengin veli onları her işe ortak ediyorlar. Tabi onların çocukları da anneleri sayesinde popüler oluyor. Çocukların oynanmak istenen aranan sorulan çocuklar olması elbette çok güzel. Ben de sinik sessiz bir çocuktum. İkiz kardeşlerim olduğunda annem benim okulla ilgili işlerimle ilgilenemezdi. Ben de bunun acısını çok duymuşumdur. Onun için şimdi öğrencilerimden nerde sessiz sakin pısmış olan varsa onu aktif hale getirmeye çalışıyorum. Bazen de nasılsa diğer öğrencileri ile aileleri ilgileniyor seviyor önem veriyor diyorum. Objektif olmak gerçekten zor...
Güzel bir konuya değinişsiniz. Teşekkürler.
Sizin gibi ögretmenler oldukca cocuklarin sirti yere gelmez ne diyim.. keske bütün ögretmenler böyle düsünse.. tebrikleralkisalkisalkis
Teşekkür ederim. Aslında öğretmenlik dışında ben de kendim yaşadığım için bu sorunları hala hatırladıkça içim acıyor. Öğretmenim hep ailesi okula gelen özellikle sınıf annesi vs... gibi velilerin çocukları ile ilgiliydi geri kalanlar onu hiç ilgilendirmezdi. Belki de hayat tecrübesi... Öyle olunca diğer çocuklar da öğretmenin etkisinde kalıp o popüler çocuklarla oynamak isterdi hep. Gerçekten zor bir durum ya. Her zaman hayatta hak ettiğimiz ilgi ve sevgiyi görmeyebiliyoruz galiba. Ama bunu ileride çocuklarımıza ve şuan öğrencilere göstermek en iyisi bence...
katılıyorum Gülsüm sana...
çocuk mutlaka annesiyle ve babasıyla gurur duymak istiyor...
onların en güzel, en akıllı, en başarılı olduğunu bilmek istiyor...
sevildiğini ne olursa olsun sevileceğini bilmek istiyor...
mesela ben çocukken annesi çalışan arkadaşlarıma çok özenirdim...
bir arkadaşım vardı o benden daha başarılıydı bu başarısını annesinin çalışmasına bağlardım...
o yüzden çalışan bir anne olmayı tercih ettim...
çocuk özdeğeri 0-2 yaş arasında anneden özgüveni 2-6 yaş arası babadan alıyor...
özgüveni hep çok yüksek bir çocuktum ama özdeğerimi çok sonra farkettim...
babamla hep iyi bir diyoloğumuz oldu ama annemi çok sonraları sevdim...
çocuklarınızı sevin...
kendi hayatınızın çözülmemiş sorunlarını onlara yüklemeyin...
kendi hayatlarınızdaki sorunlarla boğuşurken onlar büyüyorlar...
uslu çocuk olursan seni severimlerle büyütmeyin... koşulsuz sevin ki koşulsuz sevmeyi öğrensinler...
bende 2 kategorideki çoçuklardandım
annem babam iş geçim derdinden bize ilği gösteremezlerdi.
nerdee
hep içine kapanık bir kız olmuşumdur.
üni. sonra özgübvenim arttı kendimi farkettim
inş. kızımı yetişdiğim gibi yetiştimrek istemiyorum
hep bu maddiyat sorunlar varya onlar mahvetti beni.
Aynen bunlari bende yasadim iste....
Tabikide cok ilgi alaka oldugu halde yinede icine kapanik cekingen duran cocuklar var...yapi itibari ile fazla girisken olamazlar...ama yinede cocugnun okulu ile ilgili alakali bir veliyi karsinda gören ögretmen o ögrencisine cok daha farkli bakiyor kanimca...
Evet çocukların yapısından da kaynaklanıyor. Bir de şu var genelde evde susturulan konuşturulmayan veya konuştuğunda birşey söylediğinde terslnip azarlanan çocukları dışarıya açmak daha zor oluyor. benim ailem böyle değildi ama öğretmenim bir soruya doğru cevap vermediğin zaman tekme tokat döverdi. O nedenle ben hiç sınıfta sesimi çıkarmazdım. 5 yıl boyunca susunca da sonra açılmak zor oluyor. Öğretmenin bakış açısı konusunda ise çok haklısın. Öğretmen bence şunu düşünüyor. Okulu önemseyen çocuğunu önemseyen veli geliyor. Bu veliyi de çocuğunu da ben de önemserim diyor. Ama bazı veliler var 50 kere çağırırsın yıl içinde gelmez. İşte böyle olunca öğrenciye karşı olumsuz düşünüyorsun. Halbuki o öğrencinin suçu değil ki... Bunu idrak edemiyor insan bazen... Haklısın...
Ilk okul zamanlariniza gidin...gamyoncuiremsu
Her sinifta tabiri caizse iki kategori cocuk vardi...
1. Herkesin oynamak arkadas olmak istedigi cocuk
2. Cogunlukla tenefüsleri yanliz geciren, kimsenin ilgilenmedigi cocuk...
Ben almanyada ilk okula basladim...o dönemleri hatirladigim zaman aslinda 2. kategorideki cocuktum...yanliz degildim bir türk arkadasim daha vardi ve benden 1 yas büyük ablam benimle ayni sinifdaydi...
Fakat her zaman o herkesin oynamak istedigi cocuklara özenerek bakmisimdir...ve o cocuk aklimla acaba neden sinifdaki diger cocuklar olsun ögretmenimiz olsun o cocuklara bizden daha farkli davraniyor diye düsünürdüm....CADIARZU
Simdi bir yetiskin ve anne olarak cevabim sudur...
Bir Anne ve Baba cocuklarinla nasil ilgileniyor nasil deger veriyor nasil üstüne titriyorsa o cocukda gerek okulda gerek arkadas cevresinde ayni ilgiyi ve degeri görüyor...
O cok popüler olan cocuklarin anneleri her veli toplantisinda her okul faaliyetinde her okula ilgili bir projede en önde gidenlerdi...cocuklarinin okullari icin gerekirse is yerinden izin bile alirlar her konuda tam destek verirlerdi...
Benim annemin babamin dogru düzgün bir veli toplantisina veya okul faaliyetine katildigni hatirlamiyorum....Nedeni...Almanca bilmiyoruzki kizim ne yapacaz orda...Derslerimizde bile yardimci olamiyorlardi bize...kaldiki gezilere faaliyetlere katilsinlar..benneyaptımki
Evet simdi anladim...cocuklarimizin okullarinda mutlu olmalarini istiyorsak onlari cok ama cok önemsememiz lazim..a.s
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?