Slm arkadaşlar. Şuan sinirim çok bozuldu.eşimin bi arkadaşının eşi var.onunda iki çocuğu var evden pek çıkamıyor. İyi hoş benim üç çocuğum var.onun okullu şu yok benim var.neyse bu arkadaş kaveye içmeye fln cagiriyo bazen kendi geliyo.çok ısrar ettiği için. Gitmek zorunda kalıyorum bazen kırılmasın diye.bir kahve içip çok zahmet vermeden bir iki saat oturup geliyorum.neyse bu arkadaş gittiğimde daha geçirirken basliyo.bidahskine biz sana gelcez.sabah erken kalk.bize kahvaltı hazırla. Kahvaltiya gelicez.neyse buyursun gelsin helal hoş olsunda.benim okula giden çocuğum var hergün onu okuldan almaya ben gidiyorum.koşuşturma çok. Ama bu arkadaş benden çok fazla beklenti içinde. Mesela geldiği zamanda.erken gelir gece yarısında gider.ama benim sorumlulukları var belli saatte çocuğu okuldan almam gerek.koşuşturmadan kendime ayıracak vaktim bile yok.sürekli bize yemek yap yemeğe çağır. Börek yap kahvaltiya çağır. Başlarda bu kadar sinirimi bozmuyordu gülüp geçiyordum. Ama sürekli her yzismamizda bile böyle. Hadi yaparım ondanda gectim de sürekli sürekli deyince yapasım gelmiyor.misafir geldiğinde elbet önüne birşey koyarim dedim şakayla karışık belki anlar diye.emrivaki ye gelemiyorum.sürekli sürekli olunca artık o cümleyi kuracak diye tık oluyorum.sonrada cagirmiyo un etmoyosun. Öyle bi imaj çiziyor ben sanki insan istemiyormuşum misafire koydugumu kiskaniyormusum gibi.bak bizi çağırmadı hala börek yapmadın hala.ayrıca hiç yaparım demiyorum dediği zamanda.çünkü çocuklar o bu derken planlı bi hayatım zaten yok hep koşuşturmaca. Sırf emrivaki yaptığı için çağırmiyo Rum. Sizce yanlış düşünen benmiyim