Çok sıkılıyorum

anaksunamoon

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
7 Ağustos 2009
516
3
41
merhaba arkadaşlar,uzun zamandır yazıp yazmamak konusunda kararsızdım ama beni anlayabilecek tek yer burası diyerek yazmaya karar verdim. Hepimiz sonuçta bayanız ve bir bayanın halinden yine en iyi bayan anlar. 8 Yıllık evliyim 6 yaşında bir kızım var eşim görevi gereği hep vardiyalı çalışır bende çalışan bir bayanım benim işim sabah 9 akşam 6 haftasonu tatil o ise bir gün var bir gün yok olmadığında hep geç gelir evdeyim ise varlığı ile yokluğu belli değildir. Geçen yıl bir arabanın vardı benim dikkatsizliğim sonucu araba kullanılamaz hale geldi bundan sonra hayatım iyice sıkıcı geçmeye başladı. Bir yere gidemiyor ve de gezemiyoruz ailece hiç bir paylaşımımız yok işten eve evden işe. Ekim gibi bide ikinci çocuğa hamile kaldığımı öğrendim ve bu çocuğu hiç istemedim dr.aldırmak için gittik ve dr.almadı birde ikna edip yolladı sonra yasal süreç geçti ve bişey yapamadım. Ev Kredisi öderken bide bir iş yerine ortak olduk iki misli borçlandık ve arabada alamıyoruz ikinci bebeği bekliyoruz ama maddi sıkıntılar ve manevi dertler sürekli beni boğuyor. Eşim çok ilgisiz 6 yaşındaki kızıma sürekli şiddet uyguluyor artık sinir krizleri geçiyorum birgünüm bir günümü tutmuyor kendi ailem eşimi hiç sevmiyor onunkiler çok bencil ve kaprisli bir hafta telefon etmeyeyim kayınvalidem hemen açıyor ağzını. İstemediğim çocuk karnımda 7 aylık oldu ve ben hala onu isteyemiyorum çünkü elimden nefret ediyorum bu kadar sorunun içinde dünde iş yerinden bir arkadaş bana geçen yıldan bu yana ilgi duyduğunu ve buna engel olamadığını falan söyledi ne cesaret ama! Eşim bu denli ilgisiz ve böyle sorunlarım varken yanlışlar yapmak istemiyorum bana biraz yol gösterin ne yapayım da eşimi ve yuvamı kurtarayım çocuk doğunca belkide daha kötü olacak hata bende hep yanlış kararlar alıyorum bile bile hep sabır gösteriyorum belki düzelir diye artık tükendim.
 
Konu fake değilse
  • Eşiniz 6 yaşındaki kızınıza şiddet uyguluyor.
  • Eşinizi sevmiyorsunuz ama yuvanızı kurtarmak istiyorsunuz.
  • Doktor nedense sizi aldırmak istediğiniz bebeği aldırmamaya ikna etti; çocuk karnınızda 7 aylık oldu.
  • Arabanız dikkatsizliğiniz yüzünden kullanılmaz hale geldi. Bir yere gidemiyorsunuz. Eşinizle paylaşımınız yok gibi.
  • Aileler arasında fena geçimsizlik var.
  • İş yerinde bir hayranınız var.
Çocuğunuza şiddet uygulayan bir adamla ne işiniz var? Koşarak uzaklaşın oradan!
 
psikolojiniz çok bozulmuş acilen yardım almalısınız ve eşinize bi ayar çekmek şart olmuş çocuğa şiddet göstermesi burda benim bile içimi yaktı:mad:

detay gözümden kaçmadı lütfen bunalımınızın sizi yanlış yollara sevk etmesine izin vermeyin
ve lütfen karnınızdaki bebeği sevmeye çalışın onun durumunda daha beter içim yandı :KK61:
 
merhaba arkadaşlar,uzun zamandır yazıp yazmamak konusunda kararsızdım ama beni anlayabilecek tek yer burası diyerek yazmaya karar verdim. Hepimiz sonuçta bayanız ve bir bayanın halinden yine en iyi bayan anlar. 8 Yıllık evliyim 6 yaşında bir kızım var eşim görevi gereği hep vardiyalı çalışır bende çalışan bir bayanım benim işim sabah 9 akşam 6 haftasonu tatil o ise bir gün var bir gün yok olmadığında hep geç gelir evdeyim ise varlığı ile yokluğu belli değildir. Geçen yıl bir arabanın vardı benim dikkatsizliğim sonucu araba kullanılamaz hale geldi bundan sonra hayatım iyice sıkıcı geçmeye başladı. Bir yere gidemiyor ve de gezemiyoruz ailece hiç bir paylaşımımız yok işten eve evden işe. Ekim gibi bide ikinci çocuğa hamile kaldığımı öğrendim ve bu çocuğu hiç istemedim dr.aldırmak için gittik ve dr.almadı birde ikna edip yolladı sonra yasal süreç geçti ve bişey yapamadım. Ev Kredisi öderken bide bir iş yerine ortak olduk iki misli borçlandık ve arabada alamıyoruz ikinci bebeği bekliyoruz ama maddi sıkıntılar ve manevi dertler sürekli beni boğuyor. Eşim çok ilgisiz 6 yaşındaki kızıma sürekli şiddet uyguluyor artık sinir krizleri geçiyorum birgünüm bir günümü tutmuyor kendi ailem eşimi hiç sevmiyor onunkiler çok bencil ve kaprisli bir hafta telefon etmeyeyim kayınvalidem hemen açıyor ağzını. İstemediğim çocuk karnımda 7 aylık oldu ve ben hala onu isteyemiyorum çünkü elimden nefret ediyorum bu kadar sorunun içinde dünde iş yerinden bir arkadaş bana geçen yıldan bu yana ilgi duyduğunu ve buna engel olamadığını falan söyledi ne cesaret ama! Eşim bu denli ilgisiz ve böyle sorunlarım varken yanlışlar yapmak istemiyorum bana biraz yol gösterin ne yapayım da eşimi ve yuvamı kurtarayım çocuk doğunca belkide daha kötü olacak hata bende hep yanlış kararlar alıyorum bile bile hep sabır gösteriyorum belki düzelir diye artık tükendim.
kendini toparla araba masraf demek amann varsın araba olmasın evlatların sen sağlıklı olda..kızına şiddet uygulatmamalısın,buna müsade etmemeliydin,ilk yaptığında tepkini vermeliydin..eşinde borçtan bunalıyordur..eşini seviyorsan beraber borçları ödemek için savasın..ilk zorlukta yıkılacakmıydı evl,il,iğinzi..gerçek bir aile olaamamışsınız demekki
 
psikolojiniz çok bozulmuş acilen yardım almalısınız ve eşinize bi ayar çekmek şart olmuş çocuğa şiddet göstermesi burda benim bile içimi yaktı:mad:

detay gözümden kaçmadı lütfen bunalımınızın sizi yanlış yollara sevk etmesine izin vermeyin
ve lütfen karnınızdaki bebeği sevmeye çalışın onun durumunda daha beter içim yandı :KK61:
asla çocuğuna vurdurmamalı
 
Cevaplarınız için teşekkür ederim evet sanırım psikolojim bozuk ve yardıma ihtiyacım var ama mevcut durum düzelmedikçe yani eşim daha sakin ve anlayışlı olmadıkça hiç bir şey çare değil. Geçen hafta burnu sürtsün diye ayrılmak istiyorum dedim Sebeplerinden saydım anlamıyor dinledi bir iki gün iyi olmayà çalıştı üçüncü gün yine aynı sevgisisiz bir çocukluk geçirmiş şimdi aynı şeyi çocuğuna yapıyor çocuğu dövmese bile sürekli inatlaşıyor çocuk babaya tepki geliştirdi ve evde babayı görmek istemiyor dönerkende çok kötü dövüyor bir taraftanda bağırıyor küçücük yavrum çok korkuyor bende çok etkileniyorum o dr.dinlediğim için kendimdende nefret ediyorum eşim ve ailesi biraz anlayışlı olsa bu çocuğa bu kadar isteksiz olmazdım ama eşime olan nefretle bu çocuğu da istemiyoruM eski günlerimi çok arıyorum ve bu dönemde bu şeşekildeyken hata yapmak istemiyorum :KK43:
 
Cevaplarınız için teşekkür ederim evet sanırım psikolojim bozuk ve yardıma ihtiyacım var ama mevcut durum düzelmedikçe yani eşim daha sakin ve anlayışlı olmadıkça hiç bir şey çare değil. Geçen hafta burnu sürtsün diye ayrılmak istiyorum dedim Sebeplerinden saydım anlamıyor dinledi bir iki gün iyi olmayà çalıştı üçüncü gün yine aynı sevgisisiz bir çocukluk geçirmiş şimdi aynı şeyi çocuğuna yapıyor çocuğu dövmese bile sürekli inatlaşıyor çocuk babaya tepki geliştirdi ve evde babayı görmek istemiyor dönerkende çok kötü dövüyor bir taraftanda bağırıyor küçücük yavrum çok korkuyor bende çok etkileniyorum o dr.dinlediğim için kendimdende nefret ediyorum eşim ve ailesi biraz anlayışlı olsa bu çocuğa bu kadar isteksiz olmazdım ama eşime olan nefretle bu çocuğu da istemiyoruM eski günlerimi çok arıyorum ve bu dönemde bu şeşekildeyken hata yapmak istemiyorum :KK43:
Ne kadar kötü bir çocukluk geçirmiş olursa olsun o çocuk sizin deney tahtanız mı? Koruyamayacağınız çocuğu niye dünyaya getirdiniz? Bu travmalar geleceğine kim bilir nasıl yansıyacak?
Burnu sürtsün diye mi ayrılmak istediniz? Eşiniz size iyi davransa çocuğa yaptıklarını kimin adına ve hangi hakla bağışlayacaksınız?
 
Cevaplarınız için teşekkür ederim evet sanırım psikolojim bozuk ve yardıma ihtiyacım var ama mevcut durum düzelmedikçe yani eşim daha sakin ve anlayışlı olmadıkça hiç bir şey çare değil. Geçen hafta burnu sürtsün diye ayrılmak istiyorum dedim Sebeplerinden saydım anlamıyor dinledi bir iki gün iyi olmayà çalıştı üçüncü gün yine aynı sevgisisiz bir çocukluk geçirmiş şimdi aynı şeyi çocuğuna yapıyor çocuğu dövmese bile sürekli inatlaşıyor çocuk babaya tepki geliştirdi ve evde babayı görmek istemiyor dönerkende çok kötü dövüyor bir taraftanda bağırıyor küçücük yavrum çok korkuyor bende çok etkileniyorum o dr.dinlediğim için kendimdende nefret ediyorum eşim ve ailesi biraz anlayışlı olsa bu çocuğa bu kadar isteksiz olmazdım ama eşime olan nefretle bu çocuğu da istemiyoruM eski günlerimi çok arıyorum ve bu dönemde bu şeşekildeyken hata yapmak istemiyorum :KK43:
çocuğunu dövdürme sabırlı değiseniz çocuk sahib olmasaydınız!o size teklif eden erkeğede haddini bildirin
 
Burnu sürtsün derken benim artık tahammül edemediğimi ondan ayrılabileceğimi anlamasını sağlamaya çalıştım demek istedim tabiki burnu sürtsün diye ayrılınmaz ancak 8 Yıllık bir evlilikde ha deyince bitirilmiyor birde hamileyken hamile olmasam bu kadar düşünmezdim belki. Hamile iken evet bana açılabilen bir erkekte ne kadar cesaretli olursa olsun onda da Problemler var herhalde çokta normal gelmiyor bu durumlar ama kendim öyle bir dönemdeyim ki ne doğru ne yanlış anlayamıyorum bazen
 
Burada ha diyince bitirilen kaç yıllık evlilikler gördük... Çocuğu dövdüğünü bir yakınınız duysa, ihbar etse(umarım eder çünkü sizden hayır yok gibi) devlet çocuğu elinizden alır. Siz acaba durumun ciddiyetinin farkında mısınız?
Zaten ayrılıklar da normal zamanlar için değildir.
 
Burnu sürtsün derken benim artık tahammül edemediğimi ondan ayrılabileceğimi anlamasını sağlamaya çalıştım demek istedim tabiki burnu sürtsün diye ayrılınmaz ancak 8 Yıllık bir evlilikde ha deyince bitirilmiyor birde hamileyken hamile olmasam bu kadar düşünmezdim belki. Hamile iken evet bana açılabilen bir erkekte ne kadar cesaretli olursa olsun onda da Problemler var herhalde çokta normal gelmiyor bu durumlar ama kendim öyle bir dönemdeyim ki ne doğru ne yanlış anlayamıyorum bazen
eğer yanılıyorsam beni düzelt ve özür dilerim şimdiden
yanlış yapmaktan kastın sana açılan işyerindeki arkadaş meselesimi
yorumlarından bunu anladım ben evdeki ilgisizlik ve sorunlar o kişiye eğiliminimi arttırıyor
 
Beni yargılayın sorun değil ama neden çocuk yaptım evet güzel soru. Eşim ve ben korunduğumuzdan o kadar emindim ki 2 ay adet görmeyip dr.a gittiğimde dr
Un hamile olma ihtimalin varmı sorusuna hemen hayır dedim sonra ultrasonda kese görülünce şok oldum aldırmakta kararlıydım ancak lanet olası dr. Kalbi gösterip bide dinletince ağlamaya başladım zaten o zaman 8 haftalıktı 2 hafta hep düşündüm etrafımda ki insanlar hep ikna etmeye çalıştı manevi olarak vicdan Azabı duymamak adına devam ettirdim peki nedeniyle herşey kadının sırtına bu denli biner bu işi tek başıma yapmıyorum ama aldırmaya karar verirken Suçlu ben oluyorum veya aldırmadıysam neden erkekler de bizim kadar sorumlu değil bu işlerden İstemediğiniz bir çocuğu birde eşiniz bu haldeyken taşımak nedir bilemezsiniz doğduktan sonrada hiç birşey iyi olamayacak çünkü eşimi iyi tanıyorum artık düzeltmeyecek olan yine bana olacak nerde hata yaptım eşime güvenmek erken yaşta bişeyler almak mal sahibi olup geleceğimizi düşünmekmi hataydı evine çocuğuna eşine düşkün olmak mı geçen ay iş gereği 1 ay şehir dışında kurs gördüm herkesin eşi geldi benimki yoktu bir tek ve ben hamileyim yanlış anlamayın bu halde bile dikkat çekiyor ve insanlara çekici geliyorum benim diğer kadınlardan ne eksiğim var ki eşim bana bu kadar ilgisiz
 
X