İş yerim kabus gibi oldu artık boğazımdan sıkıyorlar sanki nefes alamıyorum..
ben mi daha büyüyemedim insanlar mı çok kırılgan anlayamıyorum..
aslında grubumuz çok güzeldi iş yerinde akşamları buluşuyorduk gezilere gidiyorduk kahvaltılara vs gidiyorduk her sıkıntımı anlatıyordum dertleşiyordum, sonra ne olduysa bilmiyorum bana soğuk davranmaya başladılar,
aralarında gülen konuşan insanlar ben gelsem ortama susuyorlardı veya öylesine bakıp sonra kendi hallerine dönmeye başladılar.
bir müdürüm var aynı zamanda akrabam ama kan kustum artık nerdeyse lavabolarda ağlamaktan bazen ters davranırdı bazen çok iyi herşeye kırılır kin tutar..
ben cahilliğime veriyorum.belki bazı patavatsızlıklarım, sözlerim insanları kırıyordur ama yemin ederim Allah içimi biliyor hiç kötü niyetli konuşmuyorum davranmıyorum, kimseyi kırmak için konuşmuyorum ya vallahi billahi kimseyi bozmak için konuşmuyorum,hatta bana böyle soğuk davrandıkları için üzülüp ağladığım bile oluyor o kadar insanları kaybetmekten yalnız kalmaktan korkan biriyim, en çok üzüldüğüm nokta ince düşünmüyorsun diyorlar, ben o kadar korkuyorumki insanlara yanlış bişey söylemekten onları kırmaktan daha nasıl ince düşünebilirim bilmiyorum, bir ortamda arkadaşsız kalabilir miyim korkuyorum. burda çok mutsuzum ben,eşim üzülmesin diye bu kadar dolu dolu anlatmıyorum ona ama anlattığım kadarıyla bile çık başka yer bak diyor,işimde de ilerleyebilirim aslında ama bu manevi psikolojik baskı mahvetti beni, çok sıkıntılıyım ve bu durumu çok takan biriyim, ben hiçbir zaman katı sert ve profesyonel olamayacakmıyım nie bu kadar özgüvensizim ben(
İş arkadaşlığını asla özele taşımamalısın. Taşısan bile sadece 1 kişi ile samimi olmalısın.
İş arkadaşı adı üzerinde sadece çalışma ortamında görmen yeterli.
Özelini açtığın zaman bu o ortama da yansıyort ister istemez. Mesafe kalkıyor aradan.
Ben doğru bulmuyorum. O kadar zamandır iş hayatındayım arkadaşlarımla yaptığım aktivite sayısı 2:))
Burada yeterui kadar görüyorum dışarda geniş bir çevrem var zaten hep aynı insanları neden göreyim??
Üstelik iş hayatı her türlü menfaat ilişkisine çok müsaittir kimseye güvenmemelisin.
Burada espiri yapar,güler,şakalaşırız gerektiğinde. Gerektiğinde de hatalarımızı söyleriz.
Ama akşam gır gır şamata yemek masasını paylaştığın arkadaşına bir iş yanlış olduğunda tepki gösteremezsin....
amaaaaaaaaaan her işyerinde aynı terane .ben soguk ldugum içinde beni sevmezler ve bakımlı oldugum için kıskanırlar nereye girsem hep aynı dedikodu,dedikodu sadece sizin iş yeriniz degılki heryer böyle. çok nadirdir samimi,sıcak ,dobra kişiler bulmanız
en iyisi uzak durmak günaydın,günaydın,iyi akşamlar iş geregi konuşmalar ennn güzelii bir insanın iş yerinde huzuru yoksa,pisikolojiside bozuluyor valla senın ruh halin bozulmadan ayrıl ordan bence
çok çok doğru söylüyorsun canım kesinlikle hak veriyorum sizlere bu iş hayatında laçka olmamayı öğrendim bu yaşadıklarım ders oldu..
katılıyorum yaşadığın sorunları ben de yaşadım zamanında biraz kendine bakıyorsan, bakımlı olmak erkeklerin olmasa da iş hayatında başka kadınların çok hoşuna gitmeyen bir durum. Ben çok mutlu oluyorum ofisler çiçek gibi olunca ama herkes bizim gibi düşünmeyebiliyor. Soğuk, kibirli v.b. desinler ama en azından bana tavır alabilecek kadar samimi olmasınlar benimle.
İş yerim kabus gibi oldu artık boğazımdan sıkıyorlar sanki nefes alamıyorum..
ben mi daha büyüyemedim insanlar mı çok kırılgan anlayamıyorum..
aslında grubumuz çok güzeldi iş yerinde akşamları buluşuyorduk gezilere gidiyorduk kahvaltılara vs gidiyorduk her sıkıntımı anlatıyordum dertleşiyordum, sonra ne olduysa bilmiyorum bana soğuk davranmaya başladılar,
aralarında gülen konuşan insanlar ben gelsem ortama susuyorlardı veya öylesine bakıp sonra kendi hallerine dönmeye başladılar.
bir müdürüm var aynı zamanda akrabam ama kan kustum artık nerdeyse lavabolarda ağlamaktan bazen ters davranırdı bazen çok iyi herşeye kırılır kin tutar..
ben cahilliğime veriyorum.belki bazı patavatsızlıklarım, sözlerim insanları kırıyordur ama yemin ederim Allah içimi biliyor hiç kötü niyetli konuşmuyorum davranmıyorum, kimseyi kırmak için konuşmuyorum ya vallahi billahi kimseyi bozmak için konuşmuyorum,hatta bana böyle soğuk davrandıkları için üzülüp ağladığım bile oluyor o kadar insanları kaybetmekten yalnız kalmaktan korkan biriyim, en çok üzüldüğüm nokta ince düşünmüyorsun diyorlar, ben o kadar korkuyorumki insanlara yanlış bişey söylemekten onları kırmaktan daha nasıl ince düşünebilirim bilmiyorum, bir ortamda arkadaşsız kalabilir miyim korkuyorum. burda çok mutsuzum ben,eşim üzülmesin diye bu kadar dolu dolu anlatmıyorum ona ama anlattığım kadarıyla bile çık başka yer bak diyor,işimde de ilerleyebilirim aslında ama bu manevi psikolojik baskı mahvetti beni, çok sıkıntılıyım ve bu durumu çok takan biriyim, ben hiçbir zaman katı sert ve profesyonel olamayacakmıyım nie bu kadar özgüvensizim ben(
aynen bakımlı ve cekici oldugunda erkekler sana çok fazla ilgi gösteriyor oysa ordakı kızlarında asla hoşuna gitmiyor bu durum .uyuz oluyorum böle insanlaraya sende bakım yap sende dikkat et kendıne süslen .ben kıskançlık nedir bilmıyorum oda sorun insanlaı anlayamıyorum o yüzden baya zaman sonrada öle,böle ortaya çıkıyor niyetleri samimi olmuyorum o yüdende niyetlerini geç anlıyorumya :) ben birde iş ortamında sevili olaylarından asla hoşlanmam bana ters ama heryerdde var bu
Zaten kariyer yapmak için rujunun rengi değil iş ortamında zekan dikat çekecek. Ama insanların konuşmalarıyla, duruşuyla, kıyafetiyle ağırlandığı ortamlardır iş ortamı.
Önceden iş hayatında yeniyken herşeye üzülür ağlardım. Ama gördüm ki duygusalık işin içine girince olmuyor.
Dikeceksin burnunu 1 bağırana sen 2 bağıracaksın. Haksız yere sesini yükseltene özür dileyene kadar tavır koyacaksın.
İki yüzlülüklere göz yummayacksın. ;Onları dinlemen ciddiye aldığın anlamına gelir. Hiçbir konuda fırsat vermeyeceksin hep mutlu bilsinler. En azından o ortamdan çıkınca arkamdan ne konuşuluyor kaygın olmaz. Sır veren değil sır tutan olacaksın.
Hem güvenilir hem ulaşılmaz olacaksın. Bunlar benim yaşayarak etcrübe ettiğim iş hayatında uygulamaktan pişman olmadığım şeyler.
sendemi benim gibiydin hep ağlar mıydın?
söyledkleriniz çok iyi yol gösterici oldu bana, ama banada hak verirsiiniz ki bunları anca bir sonraki çalışma iş yerimde başlayabilirim suan benim nasıl oldugumu biliyorlar duygusal oldugumu herkesle ıyı gecınmek ıstedıgımı bılıyorlar ıstesemde sartlayamıyorum kendimi.
ve ben bana haksız yere bagrıldıgında bıle cvp veremeyecek kdr özgüveni olmayan biriym kendimden utanıyorum,bu özgüvenım yerıne gelecekmı benım ilerde(
Evet bende senin gibiydim. Bunun için iş değiştirmene gerek yok. Çek kendini iyice ortamdan işini yap.
İşin olmadığı zaman uğraşabileceğin başka şeyler bul. Onlar düşünsün ''acaba birşey mi yaptık neden bu mesafesi ??'' diye.
Şimdi sen düşünüyorsun daha mı iyi? An itibariyle koy mesafeyi. Uzaktan izle. Her ortamda olup herkese yakın olamazsın ya yok böyle bir dünya.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?