Konunun gerçekliğini ne olursun tartışmayın.
Senelerdir buradayım. Telefon geldi. Döndüm kaldım.
Beynim gitti kalbim kaldı.
Elimde telefon vardı paylaşmak istedim birden bire.
..
Hataliyim kabul ediyorum. Ama o an şartlar için en doğru olan oydu.
Belki bir gün biri gelir diye bekledim. Ha haber verdim vereceğim derken kaldılar işte hiç bir açıklaması , savunması yok

Devlete gitseydi belki kardeşler aynı yere dusmeyecekti.
Çok üzülüyordum onlara.
Bunu yazmak istemiyordum ama büyüğü özel bir yavru..
Ya işte bilmiyorum inanın bilmiyorum.

Biliyordum bir gün biri çıkıp gelecek , biliyordum tabi de işte en azından annelerinin acısı dinsin diye bekledim. Bekledim. Sonra alıştık işte.