Geçiyor, iyileşiyor sanmıştım. Ama şimdi yine darmadağınım... Hatırlarsınız belki.5 senelik bir ilişkim olmuştu ve ben 2. Kez terk edilmiştim. Yine kabullenemeyip defalarca da koşmuştum peşinden. Onur, gurur her şeyimi yitirmiştim. Ona bağlıydım,ilkti ve son olacak sanmıştım verdiği sözlere inanmıştım. Sevgi bitmez sanırdım ben. Ama öyle değilmiş. 2. Gidişinde sevgisinin bittiğini söyledi. İstediğim yüz yüze gelmek, vedalaşabilmekti. İstediğim bu ayrılığa onun da üzülmesiydi. Beni aşağıladığı, hakaret ettiği zamanlar içün özür.dilemesiydi istediğim.
Gamsızca, umursamaz bir şekilde, sanki ben hiç olmamışım, beni hiç sevmemiş gibi gitmesi daha ağırdı. Öyle ya da böyle gitti. Hayatına başkasını aldı.mutluca yaşadı...bense Kırıldım dağıldım ayağa kalkıyorum dedim ki. Stalklamasaydım keşke. Memlekete gelmiş.
Ben çok aptalım. O insanı hala özlüyorum, hala seviyorım. Gözlerine bakmak istiyorum. Bana bakarken gözlerinde hüzün görmek istiyorum. Ufacık bir ben kalsaydı onda.. Kendimi.görmek istiyordum. Kalktım giyindim çıktım sokağa belki görürüm onu diye. Karşılaşmak istedim. Bir saattir şehri dolandım yok.oturdum bir banka şimdi belki gelir de görürüm diye bekliyorum. Neden kendime bunu yapıyorum?ben neden hala o insanı seviyorum neden onu takip etmeden duramıyorum?
Mutluluğu, beni unutuşu öyle zoruma gidiyor ki.. Ne kadar da küçüldüm. Dün ona mesaj attım cevap vermedi. Hayatında başkası olan adama ben mesaj attım konuşmak istiyorum mümkün mü diye. Ben bu değildim.
Nolacak böyle? Nereye kadar sürecek? Ayrılalı 8 ay oldu. Ben 4 aydır susmuştum, kendimle ilgileniyordum, ondan uzaklaşmaya çalışıyordum.. Yine mi başa sardım. Napacağım ben?