Bu zamana kadar hiç kendim olamadım kendi evim bile olmadı. Eve girdiğim çıktığım saati bile hep hesap verdim. Hayatta neyi çok istediysem hep gerisin geriye kaçtı. İkili ilişkilerim bile pişmanlıklarla dolu kimisinin ailesi istemedi kimisi onlarca yalan söyledi. Galiba her konuda şansızım. Ailem desen bir dert yansam hemen küçük görme biz böyleydik senin derdinde ne var gibi saçma sapan yorumlar aldım. Sürekli bir eleştiri sürekli bir karşılaştırma var. Evlilik konusu büyük mesele annem için örneğin. Şuda evlendi bu da bunu yaptı. Kimi karşısına çıkarsam hep bir kulp takıp kafasında kuruyor kimi göstersem aaa teyzende böyleydi bak başına neler geldi gibi kötü örnekleri sunuyor önüme o kadar bunaldım ki ben kendi hayatımı yaşayamayacak mıyım? Hep bir kötü örnek hep bir olumsuz düşünce çok yoruldum şu yaşıma kadar sabrettim ama artık hergün ağlar oldum. İçimde o kadar çok şey birikti ki kimseye anlatamadığım söyleyemediğim. Hepsi birikti sanki artık uyutmuyorda ne olacak bilmiyorum galiba çok yalnızım ve de beni anlayacak bir Allahın kulu yok tek ve ilk dert yandığım yer burası oldu.