- 6 Ekim 2016
- 1.132
- 563
- 123
- Konu Sahibi Yenibirhayataaa
- #1
Herkese merhaba,
Öyle zor bir durumdayım ki en büyük kızgınlığım kendime, çünkü hayatın bana getirdiği bir zorluk değil yaşadığım. Kendi sevgi zannettiğim zaafla saplanıp kaldığım bir durum.
Bir önceki konumda bahsetmiştim. Bir ilişkim vardı, karşı tarafın akışına birakalım dediği, denemekten ibaret olan bir ilişki.. ki bu ilişki 8 aylık ayrılığın üzerine yeniden başlayan yeniden denenen bir ilişkiydi. Bunun detayına çok girmek istemiyorum aslında, kavga gürültü anlaşmazlık değildi olmayan ama bir şekilde olmuyordu, o kendini veremiyordu kendi deyimiyle istiyordu ama bir türlü normal davranamıyordu,belki de nasip değildi.
2 hafta önce bir gün buluştuk, burada yazılması ne derece uygun bilmiyorum ama yakınlaştık ileri gitmedi ama birşeyler yaşandı. Daha sonra sohbet ederken ben olsam senin yerinde beni engeller unutmaya çalışırdım dedi, olmuyor vs gibi şeyler söyledi. Bir sonuca varmadık, evlerimize gittik. 4 gün boyunca birşey yazmadı. Ben yazdım. Cevap vermedi. Ne yazdıysam yanıtsız bıraktı. Kendimi o kadar kötü hissettim ki... 4 gün önce özel bir şeyler yaşadığım insan tek bir cevap yazmadı. Aradım istemedi ama ısrar ettim görüştük, bağırdım içimi döktüm. Uzamasını istemediğimden yazmıyorum bunun sonu yok Vs dedi. Tamam dedim ayrıldım ordan. O gün geç saatte özür dilediği bir mesaj attı.. aramızda olmayan birşeyler var dedi... cevap vermedim. Bir hafta geçti aradan.. arkadaşımla bir kafeye gittik, Allah’ın işi o da oradaydı.. yanında iki tane kız vardı, sohbet ediyorlardı. Biri çalışanı onu tanıyorum ama diğerini tanımıyordum, Çalışanı da evli. O da beni gördü tabii konuşmadık biz oturmadık kalktık.
O özür mesajına cevaben özrün de kalsın sen yaşadıklarına saygısı olmayan bir insansın dedim. O da hadi ben neyse evli barklı insanların günahını alıyorsun beni hiç şaşırtmıyorsun sen hep böyle devam et Vs dedi. Yanımdakiler elemanlardı dedi. Birinin çalışanı olmadığını biliyorum ama belki yeni başlamıştı. Kötü bir şekilde tartıştık engelledik birbirimizi.
İşte kendime en çok kızdığım nokta burada. O kadar üzüldüm ki neden öyle dedim keşke hiç yazmadaydım acaba iftira mi oldu diye... resmen vicdan azabı çektim. Mesaj attım bana yakışmadı özür dilerim diye, iki ayrı yerden yazdım hiç bir şey yazmadı. Demek ki nefret ediyor benden artık. Nefret edilmesi gereken kişi o, etmesi gereken de benken dön dolaş yine ben saçmaladım, kendime kızgınım.. çok üzgünüm, bu zayıflıktan, bu iradesizlikten çok yoruldum.
Geçen yıl ayrıldığımızda psikoloğa gitmiştim 2 aya yakın, bir faydası olmadı, maddi olarak da zorluyor. Birşeyler yapmak istiyorum ama ne yapacağım bilmiyorum. Kendimi yine çaresiz hissediyorum, biliyorum ki gerçek bu değil ama bilincim bana oyun oynuyor dünyayı yine simsiyah görüyorum. Eski beni çok özledim...
Böyle zamanlar atlatanlar var mı? Ne olur bir umut olun bana..
Öyle zor bir durumdayım ki en büyük kızgınlığım kendime, çünkü hayatın bana getirdiği bir zorluk değil yaşadığım. Kendi sevgi zannettiğim zaafla saplanıp kaldığım bir durum.
Bir önceki konumda bahsetmiştim. Bir ilişkim vardı, karşı tarafın akışına birakalım dediği, denemekten ibaret olan bir ilişki.. ki bu ilişki 8 aylık ayrılığın üzerine yeniden başlayan yeniden denenen bir ilişkiydi. Bunun detayına çok girmek istemiyorum aslında, kavga gürültü anlaşmazlık değildi olmayan ama bir şekilde olmuyordu, o kendini veremiyordu kendi deyimiyle istiyordu ama bir türlü normal davranamıyordu,belki de nasip değildi.
2 hafta önce bir gün buluştuk, burada yazılması ne derece uygun bilmiyorum ama yakınlaştık ileri gitmedi ama birşeyler yaşandı. Daha sonra sohbet ederken ben olsam senin yerinde beni engeller unutmaya çalışırdım dedi, olmuyor vs gibi şeyler söyledi. Bir sonuca varmadık, evlerimize gittik. 4 gün boyunca birşey yazmadı. Ben yazdım. Cevap vermedi. Ne yazdıysam yanıtsız bıraktı. Kendimi o kadar kötü hissettim ki... 4 gün önce özel bir şeyler yaşadığım insan tek bir cevap yazmadı. Aradım istemedi ama ısrar ettim görüştük, bağırdım içimi döktüm. Uzamasını istemediğimden yazmıyorum bunun sonu yok Vs dedi. Tamam dedim ayrıldım ordan. O gün geç saatte özür dilediği bir mesaj attı.. aramızda olmayan birşeyler var dedi... cevap vermedim. Bir hafta geçti aradan.. arkadaşımla bir kafeye gittik, Allah’ın işi o da oradaydı.. yanında iki tane kız vardı, sohbet ediyorlardı. Biri çalışanı onu tanıyorum ama diğerini tanımıyordum, Çalışanı da evli. O da beni gördü tabii konuşmadık biz oturmadık kalktık.
O özür mesajına cevaben özrün de kalsın sen yaşadıklarına saygısı olmayan bir insansın dedim. O da hadi ben neyse evli barklı insanların günahını alıyorsun beni hiç şaşırtmıyorsun sen hep böyle devam et Vs dedi. Yanımdakiler elemanlardı dedi. Birinin çalışanı olmadığını biliyorum ama belki yeni başlamıştı. Kötü bir şekilde tartıştık engelledik birbirimizi.
İşte kendime en çok kızdığım nokta burada. O kadar üzüldüm ki neden öyle dedim keşke hiç yazmadaydım acaba iftira mi oldu diye... resmen vicdan azabı çektim. Mesaj attım bana yakışmadı özür dilerim diye, iki ayrı yerden yazdım hiç bir şey yazmadı. Demek ki nefret ediyor benden artık. Nefret edilmesi gereken kişi o, etmesi gereken de benken dön dolaş yine ben saçmaladım, kendime kızgınım.. çok üzgünüm, bu zayıflıktan, bu iradesizlikten çok yoruldum.
Geçen yıl ayrıldığımızda psikoloğa gitmiştim 2 aya yakın, bir faydası olmadı, maddi olarak da zorluyor. Birşeyler yapmak istiyorum ama ne yapacağım bilmiyorum. Kendimi yine çaresiz hissediyorum, biliyorum ki gerçek bu değil ama bilincim bana oyun oynuyor dünyayı yine simsiyah görüyorum. Eski beni çok özledim...
Böyle zamanlar atlatanlar var mı? Ne olur bir umut olun bana..
