48 yasindayim. Bosandim. Bu konuda tecrubeliyim. Yasadiklarimdan yola cikarak:
Birincisi anneniz bosuna beklemesin babaniz donmez. Kabul etmesi zaman alacak ama merak etmeyin kabul edecek. Erkekler bizim gibi degil. Mesela bizler en ufak tartismada bosanalim deriz ama aslinda o an sevildigimizi hissetmek icin o kelimeyi kullaniriz. Oysa bir erkegin o karari vermesi bir anda olmuyor ve o karari verince de geri donmuyorlar. Bir de erkekler sartlari olustirmadan evden ayrilmiyorlar. Muhtemelen babaniz kendi yasam duzenini kurabilecek hale gelinceye kadar da bekledi.
Ikincisi hangi yasta olursaniz olun ebeveynlerin bosanmasi cocuklar icin hep zordur. Onlar anne ve babalarini hep bir arada gormek isterler. Ancak anne ve babalar hani derler ya bazen cocuklar buyusun ondan sonra bosanalim, cocuklarim icin katlaniyorum falan, aslinda cocuklar kucukken ayrilmak daha kolay. Cocuk buyudukce cocugun ayriligi kabul etmesi daha da zorlasiyor. Bu aileyle gecirdigin sureyle dogru orantili. Bu nedenle bu durumun sizi yipratmasi gayet normal. Bir uzmandan terapi ile yardim isteyebilirsiniz. Ikincisi anne ve babaniz koskoca insaar. Onlarin bu bosanma surecinde evrak bilmem ne meselesi icin kendi sorunlarini kendileri cozsunler, siz araya girmeyin. Gorusmuyorlarsa da avukatlar araciligiyla sorunlari cozerler. Tavsiyem hic girmeyin bu ise.
Gelelim annenizin durumuna. Siddet goren kadinlarin hemen hemen hepsinde nedendir bilmem annenizdeki psikoloji var. Yani doven adam bosanmaya can atarken, siddet goren kadin dayak yedikce daha da bir adama baglaniyor ve ayrilamaz hale geliyor. Sanirim sindirildiginden. Stockholm sendromu bu. Bir de su var. Her ayrilik bir travma getirir. Bu normal. Evden kediniz gitse uzulursunuz, degil ki hayat arkadasiniz gidiyor burada. Ve ayrilik acisi evli kalma suresiyle dogru orantili. Bir yerde okumustum kac yil evli kalinirsa onun yarisi kadar, ay mi yil mi onu tam hatirlamiyorum yalniz, ayrilik acisi cekiliyormus. Cunku bu yasanmisliklara ve beraber gecirdigin vakite bagli. Yeni evli cift ayrilik acisini cabuk atlatirken uzun yillar evli olanlarda bu sure daha fazla. Dolayisiyla annenin travmasi biraz uzun surecek. Bu nedenle yardim almasi gerekiyor. Bunu tek basina atlatamayabilir. Ben 12 yil evli kaldim. 3 yil yerde mi gokte mi gezdim bilemedim. Sonra yavas yavas toparlandim. Bir de u kisiden kisiye de degisebilir belki ama siddet goren kadinlarin ayriligi kabullenmesi daha uzun suruyor.
Bosanma asamasinda ben de karmakarisik duygular icindeydim. Gelecek kaygisi, yarım kalmislik, terk edilme duygusu da vardi bende, anılar akıla gekdikce gel gitler yasama, kirginlik, kizginlik, ofke, gelecek belirsizligi, bundan sonra yalniz olma endisesi...
Cok uzattim biliyorum ama cok uzuldugum icin elimden geldigince yardim etmeye calisiyorum. Simdi bosanmalarda kadin narkoz almadan ameliyata giren hasta gibidir. Yani canli canli o ameliyat acisini yasamis gibi ayrilik acisini yasar. Ama sonra kulletinden yeniden dogar. Hatta izgurlugun keyfine varinca iyi ki bitmis der. Anneniz siddetten kurtuldugunun fatkina varinca ozgurlugu sevecektir inanin.Erkege velecrk olursak erkek narkoz alup ameliyata girmis hasta gibidir bosanirken. Yani o bosanma bitince daha narkozun etkisinden cikamadigi icin uzuntu hissetmez. Hatta evli iken yaoamadigi herseyi yapar bosandiktan sonra. Ama bir sure tabi. Zinciri kopmus hayvan gibi bekar hayatini doya doya yasar. Icer, arkadaslarila bulusur, kendine bakmaya baslar, giyimine ozen gosterir, spora baslar, yedigine ictivine dikjarmt eder, yeni bauanlatla tanisir, flort eder... ancak naozun eykisi bitince yavas yavas ayrilik acisinj hisseymeye baslar. Ancak bu sefer de kadin istemez onu. Bu hep boyle olmustur. Hayirlisi olsun. Helinize gecmis olsun. Sormak istedifmginiz en ufak birsey okursa lutfen cekinmeyin. Yasadim biliyorum cunku. Elimden geldigince yardim eymek isterim.
.
