Ben daha önce paylaşmıştım sıkıntımı sizinle.Ama inanın artık kendimi kontrol edemiyorum kendimden nefret ediyorum.O kadar yalvardım rezil oldum çok ağrıma gitti gururumu hiçe saydım ben kendimi ifade edemiyomuyum diye sorguluyorum.Kendimi çok güçsüz değersiz hissediyorum.Küfür etme kötü söz söyleme diyorum beraber değiliz zaten kendisiyle.Görüştüğümüzde sevdiğini söylüyo duymak istediğim bu değil bunun doğru olmadğının farkındayım ben aptal yerine konmuş hissediyorum devam edemiyorum hayatıma.Kimseyle konuşmuyorum eminim okusa çok kötü olurdu.Gerçekten çok sevdiğim için sustum hep hatalı olabilirim ama beni söylediklerimi kaile almıyo insan yerine koyup konuşmuyo ne desem rahatsız oluyo rest çekiyo.İki gündür konuşmuyoruz hep ben haklı da olsam peşinden koştum yalvardım haketmiyorum bunu.Zoruma gidiyo utanıyorum benim degerim bumu hiçmi sevmedi neden yanındayken iyi davranıyo oynuyosun benimle diyorum kötü konuştuğunda yanındayken niye böyle değil diyorum inkar ediyo.Çok kötüyüm gercekten düşünseydi beni arardı umrunda olsaydım.Napıcam ben. İçime attım hep sıktım kendimi hastalandım.Sadece insan yerine koysaydı böcek gibi görmüş beni başka bi açıklama gelmiyo aklıma 10 aydır yaşıyorum bunu..Lütfen kötü bişey duymaya tahammülüm yok kendimi daha güçsüz hissediyorum en ufak ters bişey duymak korkusuyla yaşıyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
