- Konu Sahibi fairytale4
-
- #21
Siz de haklısınız, teşekkür ederim cevaplarınız için..
Son düzenleme:
Valla canım,insan öyle şeyler yaşıyor ki hayatta,senin ki daha hafif gelebiliyor.Aldatmanın normal oldugunu söylemiyorum.Ama sonuçta boşanmış,yıllar geçmiş başka bir hayatları var.Yapacak birşey yok.Babana küs mü diyelim,konuşma,onun senin ihtyaçlarını karşılamasına izin verme annen yüklensin mi diyelim.Bağır çağır mı diyelim.Hem zaten ne ne değildir bilmiyorsun.Bir dinle bakalım babanı.Anenenin tahiminleri ve arabada bebek var yazısı üzerine karar veremeyiz.Bebek olsa dahi yapacak birşey yok.
bu düşünce çok yanlış, erkekler ancak böyle düşünür.bir kadının böyle düşünmesini anlamak biraz zor
Korkarım babanız ve o kadın bu durumu mutlaka bir gün fena şekilde ödeyecekler.
Yuva yıkanın yuvası nasıl mutlu olabilir ki..
İşte bende hep bunu düşünüyorum.. Yuva yıkanın yuvası olmaz derler, valla bal gibi de oluyor işte. Belki de bu dünyada değil ama ahirette verecekler hesabını kim bilir
Neden yanlış.Anlayamadım.
Adam bir kahabat etmiş.
Hem de çok büyük bir kabahat.
Bunu anlamanın cinsiyetle alakasını da ben anlayamadım.
Nefis midir, karakter midir nedir ihanetin sebebi anlamadım anlamayacağım da ama..
Çocuklarla alakalı bir durum değil bu.
Baba anneden boşanıyor.
Çocuklarından değil.
Onları da yoksaymamış.
Aslında biçok hal ve hareketiyle bizi yoksaydığını belli ediyor, çok şey var da yazmakla bitmez... Diyorum ya en basitinden bi yemeğe bile 1 seneye yakın olmuştu gitmeyeli. Sırf okul paralarını ödeyerek babalık yapılmaz ki. İnsan bi sorar, kızım bi isteğin bi ihtiyacın var mı? Ama yooook nerdeeee
Çok haklısınız.
Birçok yerde yazdım denk geldiniz mi bilmiyorum.
Benim de iki çocuğum var.
Oğlum minicikti ayrıldığımızda.
İnan bana babalarıyla görüşsünler istiyorum.
Henüz çok küçükler ama yine de anlatıyorum onlara.
Babanızla anlaşamadık ve ayrıldık.
Ayrı evlerde yaşayarak daha huzurlu ve mutlu olacağız diye.
Biri demiş ya bunu nasıl söyler bir kadın diye.
Eminim anneniz de böyle istiyordur.
Sizin bu ayrılıktan en az şekilde etkilenmenizi...
Allah yardımcınız olsun evlatlarınıza ve size sağlıklı uzun ömürler versin. Evet annem de aynen böyleydi, ne olursa olsun bir kez olsun babamı bana kötülemedi. Siz de çocuklarınıza gayet uygun bi zamanda gayet uygun bi uslupla anlatmışsınız. Bence en doğrusu bu olmuş...
Merhaba... Ben aranıza yeni katıldım, dışardan sürekli takip ediyordum forumu. En sonunda ben de bi üyelik açayım dedim. Benim de ''bir derdim var''. Dert ki ne dert...
Annem ve babam bundan bi 5-6 sene öncesinde boşandılar. Babam annemi evimize girip çıkan bi kadınla aldattı. Üstelik o kadın da evliydi. Ben henüz 14 yaşındaydım, babamın şirketindeki bilgisayarda oyun oynarken karşıma birden messenger dosyası açılmıştı. Dosyaya tıkladığımda kadınla olan konuşmaları çıktı karşıma. Açıp okumaya başladım, okuduğumda hayatımın en büyük şokunu yaşamıştım. Kadınla o iğrenç ''aşkım''lı konuşmaları hala gözümün önünden gitmiyor. O an babama hiçbişey belli etmemiştim, henüz yaşım küçüktü ne yapmam gerektiğini akıl edemedim. Tek istediğim biran evvel eve gitmekti. Eve gider gitmez anneme anlattım olup biteni . Annemin de zaten hep o kadından yana şüpheleri vardı. Üstüne bir de ben olayı anlatınca durumun netliğinden emin oldu ve hemen arkasından olaylı bi şekilde boşandılar, sonra kadın da kocasından boşandı ve babam kadınla birlikte yeni bi ev aldı kendine. Şimdiyse yaklaşık 5 senedir birlikte yaşıyorlar... Kadın babamdan 10 yaş küçük. Bu arada babamın maddi durumu çok ama çok iyi. Kendine ait şirketleri var, özel şöförü var... yediği önünde yemediği arkasında. Bu arada babam kardeşimin ve benim okuduğum özel okulların paralarını ödüyor, bir de arada 3-4 ayda bir bi ihtiyacımız olursa diye biraz para veriyor.
Annem beni çocukluğumdan beri çok saf yetiştirdi. Bana hep iyiyi gösterdi, kötü kelimesinin anlamını bile bilmezdim. Annem de çok saftır, pamuk gibidir, o kadar güzel bi kalbi var ki. Babam anneme bunu nasıl yaptı hiç anlayamıyorum.
Babamın annemi aldattığı zamanlarda ben henüz 14 yaşındaydım.. Babam o zamanlar ben çocuğum, küçüğüm diye beni bi şekilde kandırdı. Benimle öyle bi konuştu öyle bi psikolojiye soktu ki ben o kadının babamın hayatındaki yerini gayet normal kabullendim. Hatta annemle babam boşandıktan sonra babama arada bi gidiyordum kalmaya, o kadına da gayet iyi davranıyorum. Diyorum ya çocukluk işte, aklım ermiyordu o zamanlar. O aldatma olayları şimdi olsa önce gider o kadının haddini bildirirdim, sonra babamla bir daha asla görüşmezdim. Annemde o zamanlar ben küçüğüm, daha fazla etkilenmiyim diye bana hiç yansıtmazdı üzüntüsünü. Yanımda bikez olsun ağlamadı, hep güçlü gösterdi kendini. Belki onun gözünden bi damla yaş aktığını görsem değişirdi herşey.
Neyse sonra sonra ben büyüdükçe yaşım ilerledikçe bişeylerin farkında varmaya başladım. İster istemez babamdan uzaklaştım. Eskiden sık sık telefonda konuştuğum babamla artık haftada 1 ya da 2 kere konuşmaya başladık. Daha sonra babamı aldım karşıma konuştum, ben artık büyüdüm herşeyi kendim görebiliyorum, bi daha o kadınla görüşmek istemiyorum dedim. Babam tamam dedi ve konu kapandı.
Kardeşim geçen hafta benzincide babamla karşılaşmış, babam benzincideki marketten bişey alıyormuş yanında da o kadın varmış. Derken kadın arabanın yanına gitmiş ve arabanın arkasına ''dikkat, arabada bebek var'' yazısını yapıştırmış. Kardeşim şok olmuş, görmemezlikten gelmiş. Akşam eve gelince bize anlattığında ağzımız açık kaldı. Henüz babamla evli bile değiller, üstelik bu ne cesaret kardeşimin gözü önünde o yazıyı yapıştırıyor arabaya
Annem de dedi ki ''bence gizli gizli evlendiler, kadın hamile kaldı baban da size söylemeye çekindiği için bu şekilde yaptılar''... Onların planlarında şu vardı, kardeşim yazıyı görecekti ''baba bu ne?'' diye soracaktı, babam da bu şekilde bize bi çırpıda söyleyip rahatlayacaktı. Ama bizden ses çıkmayınca planları tepetaklak oldu. Babam bugün beni aradı, müsaitseniz bu akşam yemeğe gidelim kardeşinle beraber dedi. 3ümüz baş başa yemek yiyelim dedi. Bizde tamam dedik. %100 bu akşam bizi bu konuyu konuşmak için çağırdı yemeğe. Çünkü 1 senedir bizi hiç yemeğe götürmemişti. Ben evlendim, bi kardeşiniz olacak diyecek...
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, kafam çok karışık. Bu akşam babam bana onu söylediğinde nasıl bi tepki vermeliyim? Bu arada çok uzun oldu ama içimi dökmem gerekiyordu kusura bakmayın
İşte bende hep bunu düşünüyorum.. Yuva yıkanın yuvası olmaz derler, valla bal gibi de oluyor işte. Belki de bu dünyada değil ama ahirette verecekler hesabını kim bilir
Ben her zaman diyorum, babam tabii ki yeniden evlenebilir, tabii ki çocuğu olabilir ama bu o kadından olmamalı. Babamın her kadından çocuğu olabilirdi ama bu bizim yuvamızı yıkan kadından olmamalıydı.. Şimdi ben anlayışla karşılarsam iyice ekmeğine yağ sürmüş olacağım. Peki ya annem ne olacak? Zamanında o kadar döktüğü göz yaşı? Babamla annem anlaşamadığı için boşansa tamam ama sonuçta burda bi aldatılma var. O kadın bizim bütün geleceğimizi herşeyimizi mahvetti.. Babam bu evden gittikten sonra ne zorluklar çektik biz.. Şimdi tüm bunlara rağmen onların mutluluğuna boyun eğmek çok ağır geliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?