Ne söylesek boş... Gerçekten çok klişe olsa da en iyi ilaç zaman. Tek söyleyeceğim, arkadaşlarınızla görüşün, gezin, yalnız kalmayın. Hatta tercihen yaşça büyük insanlarla sohbet edin, siyaset konuşun (inanılmaz iyi geliyor). Eğer kendinizi zorlayabilirseniz kurslara gidebilirsiniz. Ama bunlar zihninizi meşgul edecek kurslar olmalı (dil, bilgisayar vb.) yoksa hobi türü bir işle meşgul olurken zihniniz onu düşünmeye devam eder.
Hemen yeni bir ilişki yanlış olacaktır ama uzun süre de kalbinizi ve kendinizi kapatmayın. Çünkü gerçekten aşk acısını tamamen silebilen tek şey yeni bir aşk. Yoksa o insan saplanıp kalıyor içinizde. Bir de geri döner mi diye de düşünüyorsunuzdur mutlaka. Bu sorunun cevabı kişiye göre değişiyor. Pişman olup geri dönebilir, pişman olduğu hâlde dönmeyebilir veya hiç pişmanlık duymayabilir de. Biz ne dersek diyelim o ümit hep içinizde olacak, engellemek insanın elinde değil çünkü. Ancak ne kadar üzülseniz de asla yazmayın, kesinlikle aramayın, iletişim kurmayın, sosyal medyadan silin, hiçbir yerde görmeyin. Ben yapamadım ve çok pişmanım. Keşke o bitti dedikten sonra bir daha iletişim kurmasaydım. Boşuna hak etmeyen (ki o zaman kesinlikle hak ettiğini, her şeye değeceğini düşünüyordum) bir insanın karşısında küçülmüş oldum. Beş ay sonra dönüp baktığımda değmediğini görüyorum. Umarım siz de en kısa zamanda bu süreci atlatırsınız...
