Ufak ufak görevler verseniz? Ben öyle yapıyorum. Demeden asla yapmaz. Ama sabahtan başlıyorum, ben canlı dersteyken teneffüste uyandırıyorum kahvaltı hazırlar mısın çok acıktım diyorum. Kahvaltı hazırlamakta bir şey yok , dolaptan alıp kahvaltılıklara koyacak çay demleyecek. Kavga etmeden, kızmadan destek istemek lazım. Çamaşır asmak katlamak çok zor olmasa gerek. Siz çocukla ilgilenirken canım çamaşırları assan diyin. Söylemeye bile gerek kalmamalı ama biz popomuzun üstüne oturamazken bi kahve keyfi yapamazken beyefendilerin yayılıp ellerinde telefon keyif yapmaları çook sinir bozucu. Yani ben ister istemez aşırı geriliyorum ve kavga çıkarıyorum. Öyle olunca o da beni öyle gergin görmektense ben işe koyulduğumda yerinden kalkıp viledayı alıyor. Yani asla yapmaz ve ben boşanmayı düşünmüyorum diyorsanız olduğu kadar tek başınıza yapacaksınız ve eşinizin iyi yönlerini düşünüp devam ettireceksiniz. Ben bu yolu tercih edemedim, canıma yazık dedim, ve bu şekilde yaşamak istemediğimi gerekirse tek başıma yaşayıp en azından sinir stres yaşamadan huzurla yaşayacağımı söyledim. Hayatın her alanında adaletsizlik, cinsiyet eşitsizliği canımı çok sıkan bir mesele çünkü. Kadınların yükü hem iş hem ev ortamında her zaman erkeğinkinden fazla. Çocuk yetiştirme bile %90 annenin görevi olarak kodlanıyor. Çocuğu çeyiz olarak getirmediniz. Parka götürmek sizi o esnada dinlendirmek çok mu zor? Şu kafadayım ben, hayatımı kolaylaştırmak için evlendim, daha da zorlaştırmak için değil. Yok hayatımı kolaylaştırmıyorsa, atarım yükümü yoluma bakarım. Allah yardımcınız olsun, dediğim gibi inşallah çözebilirsiniz.
