- Konu Sahibi winx perisi
-
- #1
canım yaaa.
ne yaparsın hayat malesef adil değil.
nedenir bilmiyorum ki
madem eşin böyle
anladığım kadarıyla o artık takmıyor.
sende takma çocuklarınla ilgilen kendinle ilgilen. ama bunalım takılma .bakıyorumda kadınlar böyle bana aşkım bile demedi diye kendini parçalarken adamların umru değil.
Peki size yazık değil mi?
bılemıyorum.......
Bu kadar kıymet bilmeyen,halden anlamayan,sevgisini ilgisini hissettirmeyen,bencil bir insana,2. çocuk hediye edilir mi..
Kendinizi düşünmeniz lazım..
Kendinizi biraz geri çekip,1 yaşındaki evlatla ilgilenip,eşinizi gözlemlemeniz lazım..
Bakalım nereye doğru gidiyor bu beraberlik..
Gebeliklerden,doğumdan,çocuk büyütmenin sıkıntılarından,belki de farketmeye fırsat bulamadığınız değişiklikler gerçekleşmiş..
Ve siz,onlarla yaşamak zorunda kalacaksınız................
Ben üzmek hiç istemiyorum sizi..
Dan dan yazmaktan çok hoşlanmam bu sebeple..
Karşımdakinin yorumlamasını isterim..
Önceki yorumum,ideal olan yol..
Ama ben de ne kürtaj olabilirdim öyle kolay,ne de kolay ayrılabilirdim..
Sizin yerinizde olsam,mücadele ederdim sanırım..
Ama devam kararındaysanız şayet,mutlaka mücadele etmelisiniz..
Kaderci olmayın lütfen.. Bu şekilde daha sonra daha çok pişmalık duyar ve daha çok üzülürsünüz diye düşünüyorum..
Evladınız elbette ki ilk sırada olacak.. ama onun dışındaki herşey geri planda olmalı..
En önemlisi,kurtarılabilme umudu olan evliliğiniz..
inşallah kurtulur bu evlılık....hos ben ılk adımı attıgımda oda atıyor yanı he ben yapıyorum ılk ne yaparsam ılk ben ozur dılememlıyım ona gore ılk ben adım atmalıyım herseyde o kadın ben erkek bu evlılıkde.....ne kadar komık....
Ama bakın inşallahla olmaz ki,2. bebek geliyor çünkü..
Yani kararlı olmalısınız.. Kurtarılamama ihtimali olan evliliğe 2. çocuk yapılmamalı çünkü..Umutsuz başlarsanız,mücadeleden çabuk vazgeçersiniz..
Bence bugüne kadar nasıl davranıyorduysanız,değiştirin,hatta tersi davranın bakalım..
Ve biraz kontrolcü olun.. Ev dışındaki yaşantısında,olmaması gereken bir durum var mı mesela..
Ne sebeple bu denli değişmiş size karşı acaba..
Önüne geçin,eğer yanlış birşey varsa..
Bilmiyorum..
Önce strateji geliştirin,sonra uygulamaya geçin..
Şu an tek sorun,ailesinin yanına gitmek olsaydı,büyütüyorsun,azıcık idare et derdim.
Ama eşinin davranışlarında genel olarak sorun var ve sen evlendiğine pişmansın.
Hamileliğin henüz 7. haftadaymış.
2. bebek konusunu gerçekçi bir biçimde tekrar düşün derim.
Boşanırsan biri 2 yaşında,biri yeni doğmuş bebekle hiçbirşey yapamazsın.
Bu durumda boşanamazsın da zaten.Elin mahkum en az 4-5 sene devam edeceksin.
Ondan sonra da cesaretin kalır mı bilmem.
Ne oldu da esinizin size olan saygisi yok oldu?
2. evliliğiniz diye kendinizi extra ezdiriyor değilsiniz değil mi?
Eğer öyleyse,çok hatalı davranıyor olursunuz..
2. evlilikle ilgili bir kompleksiniz olmasın..
Herşey gibi, bu da doğal..
Çekip gidilmesi gerekiyorsa,erkek basıp gider..Bunu belirtin..
Gitmiyor,kalıyorsa da düzelecek..
Açık açık konuşun..
Bence işin ciddi olduğunu anlarsa,vazgeçemeyecektir,yuvasından,çocuğundan,sizden ve rahatından..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?