dayanamıyorum artık

alyaangel

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
16 Kasım 2015
402
128
53
istanbul
Ben galiba kafayı yemek üzereyim eşimden dolayı çocuğumuz olmuyor olmasıda imkansız gibi evleneli 2 sene oldu ama evlendim evleneli rahat birşekilde koyamadım eşimi çok seviyorum asla ne bırakmayı nede bu olayı yüzüne vuruyorum hep güleryüzlüyüm yanında ama kendi başıma kalınca dayanamıyorum hep mutsuzum arkadaşlarımın çocukları var bir araya gelmek istiyorlar benide çağırıyorlar ama gitmek istemiyorum çünkü kendimi eksik hissediyorum benim bi işim yokki aranızda diyorum bi vasfım yok hep düşünüyorum yaşlanınca bile yalnız kalıcaz demin huzurevlerine bakarken buldum kendimi acaba ilerde başımıza neler gelicek diyorum annem bana destek değil kocamı bırakmamı istiyor beni görünce üzülüyormuş 5 aydır beni hiç aramıyor konuşmuyoruz bunları kimseye anlatamıyorum eşimin hiç birşeyden haberi yok bizi gitmek istediğinde bahane uyduruyorum hep isyan edesim geliyo niye bizim başımıza geliyo bunlar diye ama kime isyan edicem istiyorumki beni bi odaya kapatsınlar kimseyi görmüyüm ömrüm öyle geçsin diye demekki diyorum bu dünyadaki cezamızmış bu bizim....
 
Koruyucu aile olmayi deneseniz? Bir suru yardima muhtac kimsesiz cocuk var. Annenize katilmiyorum ben,bundan ayrildiginizda cocugu olabilecek bir adamla evleneceginizin garantisi yok zira.
 
Çocuk istersiniz elbet anlıyorum lakin tedavi vs denemediniz mi? Ayrıca Allah nasip ederse “imkansız” diye bir şey yoktur
“Kocamın yüzüne vurmuyorum” demişsiniz. E bir de vursaydınız? Adamın elinde olan bir şey mi?
Anneniz “bırak, gel” demiş. Büyük konuşmayın. Bırakırsınız, sonra başkasıyla evlenirsiniz çocuğunuz da olur ama belki kocanızdan belki çocuğunuzdan çekersiniz
Belki sağlıklı olmaz
Annenize katılıyorum, bence de bırakın eşinizi zira adama yazık. Hem kendinize hem ona eziyet etmeyin
 
kaç yaşınızdasınız ? huzurevi bakmak için erken değil mi ? bu işler belli olmaz kısmet tedavi olsun eşiniz. Kimin garantisi var bu dünyada, haberlerde görüyoruz o kadar çocuğu olmasına rağmen sahip çıkılmayan anne babalar var. Çocuk sahibi olanlar belirli bir vasıfta olmuyor bence. Çok ekstrem bir şey değil. Konumunuzu buna göre belirlemeyin.
 
Ben galiba kafayı yemek üzereyim eşimden dolayı çocuğumuz olmuyor olmasıda imkansız gibi evleneli 2 sene oldu ama evlendim evleneli rahat birşekilde koyamadım eşimi çok seviyorum asla ne bırakmayı nede bu olayı yüzüne vuruyorum hep güleryüzlüyüm yanında ama kendi başıma kalınca dayanamıyorum hep mutsuzum arkadaşlarımın çocukları var bir araya gelmek istiyorlar benide çağırıyorlar ama gitmek istemiyorum çünkü kendimi eksik hissediyorum benim bi işim yokki aranızda diyorum bi vasfım yok hep düşünüyorum yaşlanınca bile yalnız kalıcaz demin huzurevlerine bakarken buldum kendimi acaba ilerde başımıza neler gelicek diyorum annem bana destek değil kocamı bırakmamı istiyor beni görünce üzülüyormuş 5 aydır beni hiç aramıyor konuşmuyoruz bunları kimseye anlatamıyorum eşimin hiç birşeyden haberi yok bizi gitmek istediğinde bahane uyduruyorum hep isyan edesim geliyo niye bizim başımıza geliyo bunlar diye ama kime isyan edicem istiyorumki beni bi odaya kapatsınlar kimseyi görmüyüm ömrüm öyle geçsin diye demekki diyorum bu dünyadaki cezamızmış bu bizim....
Çocuğunuz olsa da yalnız ölebilirsiniz. Çocuk hayat sigortası değil ki.

Eşinizin yerine kendinizi koyun. Eşiniz bunları düşünseydi ne hissederdiniz?

Ayrıca çocuk evlat edinerek de anneliği tadabilirsiniz.
 
Burada “evlat edinenler” başlığında yazanları okumanızı tavsiye ederim. Sevdiğiniz adamla beraber bir çocuk yetiştirme şansınız var.
 
Tedavisi yok mu?

Ayrıca bu yüzden ayrılıp,
daha sonraki evlilikten
çocuklarınız olabilir evet
ama iyi bir baba olacak mı acaba seçtiğiniz kişi?

Ve biz çocuk yaparken, biz yaşlanınca bize baksın düşüncesiyle
Yapmadık...

Hayat bu,
Ne getirir,Ne götürür bilemeyiz...
 
Ben galiba kafayı yemek üzereyim eşimden dolayı çocuğumuz olmuyor olmasıda imkansız gibi evleneli 2 sene oldu ama evlendim evleneli rahat birşekilde koyamadım eşimi çok seviyorum asla ne bırakmayı nede bu olayı yüzüne vuruyorum hep güleryüzlüyüm yanında ama kendi başıma kalınca dayanamıyorum hep mutsuzum arkadaşlarımın çocukları var bir araya gelmek istiyorlar benide çağırıyorlar ama gitmek istemiyorum çünkü kendimi eksik hissediyorum benim bi işim yokki aranızda diyorum bi vasfım yok hep düşünüyorum yaşlanınca bile yalnız kalıcaz demin huzurevlerine bakarken buldum kendimi acaba ilerde başımıza neler gelicek diyorum annem bana destek değil kocamı bırakmamı istiyor beni görünce üzülüyormuş 5 aydır beni hiç aramıyor konuşmuyoruz bunları kimseye anlatamıyorum eşimin hiç birşeyden haberi yok bizi gitmek istediğinde bahane uyduruyorum hep isyan edesim geliyo niye bizim başımıza geliyo bunlar diye ama kime isyan edicem istiyorumki beni bi odaya kapatsınlar kimseyi görmüyüm ömrüm öyle geçsin diye demekki diyorum bu dünyadaki cezamızmış bu bizim....
2 yılda nasıl imkansız dersiniz...Ayrıca tam terside olabilirdi, o zaman annen yinde boşan dermiydi...Bu psikolojiyle zaten olmaz çocuk, rahat olacaksınız, tedavilerinizi olacaksınız..Ayrıca çok erken ümitsizlik için...Biim bir tanıdık 17 yaşında evlendi, 20 yıl olmadı çocuğu..ve tedavisiz şekilde 20 sene sonra 1 oğlu oldu...Hepsi şok oldular...Sizinde olcak merak etmeyin...
 
Tabi ki de muhakkak zordur, ama yeni bulacağınız adamdan çocuk sahibi olacağınız garanti mi? Hadi oldu, adam sahip çıkmadı? Anneniz bir sonrakine mi niyetlenecek?
Sizin sıkıntınız olsaydı, adam bıraksaydı ya da kayın valide bırak oğlum bu kadını deseydi.
Bence sağlıklı düşünemiyorsunuz. Yardım alabilirsiniz.
 
Ben galiba kafayı yemek üzereyim eşimden dolayı çocuğumuz olmuyor olmasıda imkansız gibi evleneli 2 sene oldu ama evlendim evleneli rahat birşekilde koyamadım eşimi çok seviyorum asla ne bırakmayı nede bu olayı yüzüne vuruyorum hep güleryüzlüyüm yanında ama kendi başıma kalınca dayanamıyorum hep mutsuzum arkadaşlarımın çocukları var bir araya gelmek istiyorlar benide çağırıyorlar ama gitmek istemiyorum çünkü kendimi eksik hissediyorum benim bi işim yokki aranızda diyorum bi vasfım yok hep düşünüyorum yaşlanınca bile yalnız kalıcaz demin huzurevlerine bakarken buldum kendimi acaba ilerde başımıza neler gelicek diyorum annem bana destek değil kocamı bırakmamı istiyor beni görünce üzülüyormuş 5 aydır beni hiç aramıyor konuşmuyoruz bunları kimseye anlatamıyorum eşimin hiç birşeyden haberi yok bizi gitmek istediğinde bahane uyduruyorum hep isyan edesim geliyo niye bizim başımıza geliyo bunlar diye ama kime isyan edicem istiyorumki beni bi odaya kapatsınlar kimseyi görmüyüm ömrüm öyle geçsin diye demekki diyorum bu dünyadaki cezamızmış bu bizim....
Sırf senin için şuanda üye oldum sinrs oldum sana ya ben ibaan değilimmiyim 7 yili geçecek çocuk yok ama sen kadar isyan etmiyorum.benimde eşimde sorun ama bu kadar isyan etmiyorum çok güçsüz zayir gördüm sizi Kusura bakmayın
 
Herşey çocuk değil sevgi saygı aşk varsa çocuk o huzurla olur elbette.ama böyle morali bozar stres yaparsanız çocuk işi daha zor hale gelir . rabbim zaman bekliyo vermek için bekle isyan etme dua et hayırlısını iste
 
Üzülmekte haklısınız ama bu kadar isyan niye.allah herşeyin hayırlısını versin olmayacak diye birşey yok evlatlık da alabilirsiniz evet evlat önemli evlilikte ama herşey demek değil.bu allahtan gelen birşey eşinden ayrılsan garantin yok sonra başkasından olacağının ümitsizliğe düşmeyin sakın
 
Tedavi o bu şu ... ile ilgili söylenecekleri arkadaşlar yazmışlar zaten ben sadece konunuzun "eksik kadın" hissetme kısmına takıldım. Çocuğu olmayan kadın eksik kadın mıdır? Hayatta pek çok şeyi başarmış kadınlar var, kendinizi çocuksuza indirgemeyin lütfen.
 
Çocuk istersiniz elbet anlıyorum lakin tedavi vs denemediniz mi? Ayrıca Allah nasip ederse “imkansız” diye bir şey yoktur
“Kocamın yüzüne vurmuyorum” demişsiniz. E bir de vursaydınız? Adamın elinde olan bir şey mi?
Anneniz “bırak, gel” demiş. Büyük konuşmayın. Bırakırsınız, sonra başkasıyla evlenirsiniz çocuğunuz da olur ama belki kocanızdan belki çocuğunuzdan çekersiniz
Belki sağlıklı olmaz
Annenize katılıyorum, bence de bırakın eşinizi zira adama yazık. Hem kendinize hem ona eziyet etmeyin
tedavi denedik tabiki ama olmuyo ne yazıkki yüzüne vurmuyorum derken asla ama asla birşey demiyorum biz bize yeteriz diyorum ben seninle çocuk için evlenmedim diyorum çok seviyorum kocamı sorun kendimle sadece
 
Eğer sizden kaynaklı bir sorunla çocuğunuz olmasa ve kayınvalideniz eşinize sizi bırakması yönünde ısrar etse,küsse; siz ve anneniz ne yapardınız,çok merak ettim.
Annenize burdan selam olsun!
Yeryüzünde öyle dertler öyle hastalıklar varki,aman anneniz sınanmasın,dua edin yatın kalkın............................

Ve tedavisi yok mu?
Burada eşi azospermi olduğu halde bebek sahibi olanlar var,okudum.
Siz de okuyun o umutlu yazıları.
Ve tedavinizi olun.
Allah dilerse hiçbirşey zor değil.
Siz imkanları değerlendirin,gerisi Onun takdiri. Ve böyle şeyler düşünmeyin lütfen.
Burası imtihan dünyası,herkesin çeşitli sorunları var.
Bunun için hayata küsmeye değer mi,çocuk mudur hayatın gayesi?
Çocuk çok güzel ama hayat amacı değil.
Hele yarın huzurevine düşmemenin garantisi hiç değil.
 
Eğer sizden kaynaklı bir sorunla çocuğunuz olmasa ve kayınvalideniz eşinize sizi bırakması yönünde ısrar etse,küsse; siz ve anneniz ne yapardınız,çok merak ettim.
Annenize burdan selam olsun!
Yeryüzünde öyle dertler öyle hastalıklar varki,aman anneniz sınanmasın,dua edin yatın kalkın............................

Ve tedavisi yok mu?
Burada eşi azospermi olduğu halde bebek sahibi olanlar var,okudum.
Siz de okuyun o umutlu yazıları.
Ve tedavinizi olun.
Allah dilerse hiçbirşey zor değil.
Siz imkanları değerlendirin,gerisi Onun takdiri. Ve böyle şeyler düşünmeyin lütfen.
Burası imtihan dünyası,herkesin çeşitli sorunları var.
Bunun için hayata küsmeye değer mi,çocuk mudur hayatın gayesi?
Çocuk çok güzel ama hayat amacı değil.
Hele yarın huzurevine düşmemenin garantisi hiç değil.
tedavi gördük tabiki ama olmuyo ne yazıkki ben artık dua bile edemiyorum duam kabul olmuycak biliyorum di,yorum kendi kendime ne biliyim işte bu konuda yanlızım ben beni ayağa kaldırcak kimse yok ne yazıkki
 
tedavi gördük tabiki ama olmuyo ne yazıkki ben artık dua bile edemiyorum duam kabul olmuycak biliyorum di,yorum kendi kendime ne biliyim işte bu konuda yanlızım ben beni ayağa kaldırcak kimse yok ne yazıkki
Bakın bir arkadaşım 5. Tüp bebek denemesi sonucu kucağına aldı bebeğini.
Onun da eşinde idi problem.
Neden olmasın?
Tedaviyi çabuk mu bıraktınız,deneyin,yıpratıcı belki ama böyle düşünmekten iyidir.
Doğal şeyler de deneyin.
Biraz daha çabalayın.
Olmazsa da o zaman teslim olursunuz.
Dua etmeyi bırakmamanızı tavsiye ederim.
İyi gelecektir.
Psikolojik destek de alabilirsiniz, imkan varsa.
Kafanız dağılır,olumlu bakarsınız.
 
Ben galiba kafayı yemek üzereyim eşimden dolayı çocuğumuz olmuyor olmasıda imkansız gibi evleneli 2 sene oldu ama evlendim evleneli rahat birşekilde koyamadım eşimi çok seviyorum asla ne bırakmayı nede bu olayı yüzüne vuruyorum hep güleryüzlüyüm yanında ama kendi başıma kalınca dayanamıyorum hep mutsuzum arkadaşlarımın çocukları var bir araya gelmek istiyorlar benide çağırıyorlar ama gitmek istemiyorum çünkü kendimi eksik hissediyorum benim bi işim yokki aranızda diyorum bi vasfım yok hep düşünüyorum yaşlanınca bile yalnız kalıcaz demin huzurevlerine bakarken buldum kendimi acaba ilerde başımıza neler gelicek diyorum annem bana destek değil kocamı bırakmamı istiyor beni görünce üzülüyormuş 5 aydır beni hiç aramıyor konuşmuyoruz bunları kimseye anlatamıyorum eşimin hiç birşeyden haberi yok bizi gitmek istediğinde bahane uyduruyorum hep isyan edesim geliyo niye bizim başımıza geliyo bunlar diye ama kime isyan edicem istiyorumki beni bi odaya kapatsınlar kimseyi görmüyüm ömrüm öyle geçsin diye demekki diyorum bu dünyadaki cezamızmış bu bizim....

2 senede bu kadar karamsar olmayın lütfen.
benim hem eşimde hem bende sorun var. düşünüyorum çözüm yolları arıyorum. tedavi için çabalıyorum. bu kadar salmayın kendinizi. isterseniz rahatsızlıgı ile ilgili görüşebiliriz.
 
Back
X