Dün bir konu açtım ama yanlış anlaşıldım sıkıntılarım yüzünden kendimi yanlış ifade ettim. Artık dayanamıyorum maaşın yarısını krediye veriyorum birikim yapacaktım ben çocuğumuz olduğunda 2 sene evde kalıp ona ben bakacaktım evde iken eşimin eline bakmamak için kenarda en azından 20 30 binim olsun istiyordum.
Eşime açtım konuyu arabayı satalım 15 bin daha uygun bir araba alalım diyor ama çok üzülür biliyorum arabaya alıştı seviyor yok dedim çocuğu erteleyelim.
Şu an 26 yaşındayım zaten seneye çocuk yapacaktık şimdi 2 sene sonrası oldu bu fikir de gücüme gidiyor.
Her sabahın 7 sinde kalkıp şartları zor bir kurumda çalışmaya gidiyorum birikim yapiyor muyum yok kıyafet bile alamıyorum istediğimi alamıyorum dün yarım kilo kıyma alalım dedim eşim Bi an paramız yok dedi sonra pişman oldu onun hiç kalmıyor kredisi var lira fatura Mutfak 6 bin gidiyor.
Yapamıyorum 30 yaşında anne olmak istemiyorum şimdi odama geldim ağlıyorum az önce bu fikri ben eşime sundum ama yapamıyorum küçümsemek değil sadece emeğimin karşılığı diğer kızlar evlenip aa şu zaman çocuğum olsun yoksa zor olur diye hesap yapmıyor çare işi bırakmak mı arabayı satmak mı çocuktan vazgeçmek mi yoksa hayata son vermek mi?

(