- 18 Mayıs 2012
- 1.029
- 1.019
- 208
Herkese günaydın... Kızlar herşeyi en başından anlatmaya çalışacağım.Dayım bir tekstil atölyesinde son ütücü. İş olduğu zaman, canını dişine takar çalışır. Tembelliği yoktur. Görücü usulü istanbul'dan biri ile evlendi. Evlendiği kızda tekstil atölyesi çalışanı... Dayımın maddi durumun iyi değil, birlikte çalışırlar geçinirler diye düşündük hep. Dayımı evlendirmek için köydeki tarla satıldı. Düğün dernek yapıldı, eşyalar alındı. Anneannem hastaydı (alzheimer) geline dendi ki sen bak kayınvalidene maaşını da al otur evinde...senden başka hiçbir şey istemiyoruz. Tamam dedi.
Aradan zaman geçti. Ne zaman gitsek anneannem 'beni burdan kurtarın, ölüyorum ben burda' demeye başladı. Annemde kızdı. Almak istedi maaş var diye kabul etmediler. En sonunda annem gitti ve aldı anneannemi. İlaçlarını vermemişler, bakmamışlar, yemek vermemişler...
Bir daha göndermedik anneannemi. Zaten kendide beni onlara vermeyin diyordu, kıyamadık... Hamile olduğunu öğrendik, o dönemde anneannem son dönemindeydi hastalığının bayağı ilerlemişti... Gelinin evi çok pisti, tarif edemeyeceğim kadar.Konuştuk dedik ki kızım bak lafa gelince Allah'a olan inancımızı sorgularsın. Kayınvalidene hastayken eziyet ettin, evine ve kendine bakmıyorsun. Bebek olacak, toparlan... dedi ki ben zaten doğunca yetiştirme yurduna vereceğim bakamayız dedi... Annem kızdı madem bakamayacaktın niye yaptın diye... Aldırcam, yetiştirme yurduna vereceğim diyerek 9 ayı bitirdik şükür... Güzel mi güzel bir kızımız oldu.
Tüm eşyaları babamın akrabaları tarafından toplandı. Yatak, oyuncak, mama sandalyesi, yürüteç, 3 yaşına kadar ki tüm kıyafetleri, bebek arabası, biberon, kısacası eniğinden cücüğüne aklınıza ne gelirse herşeyi alındı...Sütü vardı, öyle ki iki göğsünden fışkırarak akardı, emzirmedi... Onun yerinde o yoklukta mama yedirdi... Çocukla hiç ilgilenmedi banyosunu annem yaptırmaya giderdi, evde bebek var diye evini kardeşim temizlerdi... Kendi elini hiç bir şeye sürmedi...
Geçen sene sonunda dayıma ' annemle babam dedi ki gelin size burada iş bulalım yanımızda kalın, ev kirası falan vermeyin, çalışıp borçlarınızı bitirin' dediler diyor. Dayım da borç olduğu için kabul ediyor.. Evde ne kadar eşya varsa hepsini satıp, satılmayan eşyaları da çöpe atıp, çıkıp istanbula gidiyorlar. İstanbul'da gelinin babası bunları eve almıyor. Ben alevi tohumu beslemem defolun gidin evimden, ben öyle birşey demedim, kimseyi de buraya çağırmadım diyor. Bir kaç gün sonra da gelin ben boşanmak istiyorum diyor, dayım da alıyor kızı geliyor Ankara'ya .Bu arada kızı veren annenin kendisi, çünkü kızın babası ben bakamam diyor, gelinin de çokta umrunda değil zaten .
1 ay boyunca kıza annem baktı...1 ay sonra geldi, söylediğine göre kardeşleriyle anlaşamamış, babası ben sana ne zaman kadar bakacağım, madem geldin çalış demeye başlamış, bu da dayanamamış geri gelmiş. Kızım neredeyse hiç tepki vermedi, kucağına gitmedi, sarılmadı, bağırdı, ağladı sadece... o kadar küçükken bile anladı annesinin kendini bıraktığını. Ankara'da yine akrabaların yardımıyla bunlara ev kuruldu, eşya bulundu vs... Ama annem diyor ki, ne çocuğa bakıyor, ne kendine ne de eve... çocuk her gün aynı şeyi giyiyormuş. çocuğu yıkamıyormuş... Arkadaşlar çok uzun oldu biliyorum... konuşmak fayda etmiyor... Nasıl bir yol izlemeliyiz, evini, kendini ve çocuğunu temizlemesi gerektiğini nasıl öğretmeliyiz... Lütfen yardımcı olun... Daha o kadar çok şey var ki yemin ederim ben anlatmaya utanıyorum.
Şimdiden herkese çok teşekkür ederim. Gözlerinizi ve beyninizi yorduğum içinde özür dilerimm..
NOT: ÇOCUĞA UYGULANAN BİR ŞİDDET SÖZ KONUSU DEĞİL. TEK PROBLEM GELİNİN PİS OLMASI,UMURSAMAZ OLMASI... TÜM GELİŞİMİ NORMAL VE HERHANGİ BİR SAĞLIK PROBLEMİ YOK ÇOCUĞUN VE ANNESİNİN AKSİNE BABASI ÇOCUKLA İLGİLİ...EN BAŞINDAN BELİRTMEDİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM.
Aradan zaman geçti. Ne zaman gitsek anneannem 'beni burdan kurtarın, ölüyorum ben burda' demeye başladı. Annemde kızdı. Almak istedi maaş var diye kabul etmediler. En sonunda annem gitti ve aldı anneannemi. İlaçlarını vermemişler, bakmamışlar, yemek vermemişler...
Bir daha göndermedik anneannemi. Zaten kendide beni onlara vermeyin diyordu, kıyamadık... Hamile olduğunu öğrendik, o dönemde anneannem son dönemindeydi hastalığının bayağı ilerlemişti... Gelinin evi çok pisti, tarif edemeyeceğim kadar.Konuştuk dedik ki kızım bak lafa gelince Allah'a olan inancımızı sorgularsın. Kayınvalidene hastayken eziyet ettin, evine ve kendine bakmıyorsun. Bebek olacak, toparlan... dedi ki ben zaten doğunca yetiştirme yurduna vereceğim bakamayız dedi... Annem kızdı madem bakamayacaktın niye yaptın diye... Aldırcam, yetiştirme yurduna vereceğim diyerek 9 ayı bitirdik şükür... Güzel mi güzel bir kızımız oldu.
Tüm eşyaları babamın akrabaları tarafından toplandı. Yatak, oyuncak, mama sandalyesi, yürüteç, 3 yaşına kadar ki tüm kıyafetleri, bebek arabası, biberon, kısacası eniğinden cücüğüne aklınıza ne gelirse herşeyi alındı...Sütü vardı, öyle ki iki göğsünden fışkırarak akardı, emzirmedi... Onun yerinde o yoklukta mama yedirdi... Çocukla hiç ilgilenmedi banyosunu annem yaptırmaya giderdi, evde bebek var diye evini kardeşim temizlerdi... Kendi elini hiç bir şeye sürmedi...
Geçen sene sonunda dayıma ' annemle babam dedi ki gelin size burada iş bulalım yanımızda kalın, ev kirası falan vermeyin, çalışıp borçlarınızı bitirin' dediler diyor. Dayım da borç olduğu için kabul ediyor.. Evde ne kadar eşya varsa hepsini satıp, satılmayan eşyaları da çöpe atıp, çıkıp istanbula gidiyorlar. İstanbul'da gelinin babası bunları eve almıyor. Ben alevi tohumu beslemem defolun gidin evimden, ben öyle birşey demedim, kimseyi de buraya çağırmadım diyor. Bir kaç gün sonra da gelin ben boşanmak istiyorum diyor, dayım da alıyor kızı geliyor Ankara'ya .Bu arada kızı veren annenin kendisi, çünkü kızın babası ben bakamam diyor, gelinin de çokta umrunda değil zaten .
1 ay boyunca kıza annem baktı...1 ay sonra geldi, söylediğine göre kardeşleriyle anlaşamamış, babası ben sana ne zaman kadar bakacağım, madem geldin çalış demeye başlamış, bu da dayanamamış geri gelmiş. Kızım neredeyse hiç tepki vermedi, kucağına gitmedi, sarılmadı, bağırdı, ağladı sadece... o kadar küçükken bile anladı annesinin kendini bıraktığını. Ankara'da yine akrabaların yardımıyla bunlara ev kuruldu, eşya bulundu vs... Ama annem diyor ki, ne çocuğa bakıyor, ne kendine ne de eve... çocuk her gün aynı şeyi giyiyormuş. çocuğu yıkamıyormuş... Arkadaşlar çok uzun oldu biliyorum... konuşmak fayda etmiyor... Nasıl bir yol izlemeliyiz, evini, kendini ve çocuğunu temizlemesi gerektiğini nasıl öğretmeliyiz... Lütfen yardımcı olun... Daha o kadar çok şey var ki yemin ederim ben anlatmaya utanıyorum.
Şimdiden herkese çok teşekkür ederim. Gözlerinizi ve beyninizi yorduğum içinde özür dilerimm..
NOT: ÇOCUĞA UYGULANAN BİR ŞİDDET SÖZ KONUSU DEĞİL. TEK PROBLEM GELİNİN PİS OLMASI,UMURSAMAZ OLMASI... TÜM GELİŞİMİ NORMAL VE HERHANGİ BİR SAĞLIK PROBLEMİ YOK ÇOCUĞUN VE ANNESİNİN AKSİNE BABASI ÇOCUKLA İLGİLİ...EN BAŞINDAN BELİRTMEDİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM.
Son düzenleme: