Hahajajaaj ay çok güldüm yaaa:)))
Tabii çocuğun yanında konuşmak doğru değil,onun babaannesi sonuçta. Ama insan çocuk diyor,dikkat etmiyor bazen. Ve işte sonuç:))
Küçükken annemin akrabasi almış bizi gezmeye çıkarmış. Yanımızda sigara içmiş,dönerken de tembihlemis "sakin sigara içtiğimi söyleme" diye. Eve geldigim gibi kadının annesi "ne yaptınız,nereleri gezdiniz?" Diye sorunca "xy ablam sigara içmedi ki!" Demişim:)))
Aynı şey değil YenGenC.
"Annem seni sevmiyor" kanısı için zaten çocuğun yanında yeteri kadar konuşulmuştur babaanne mevzu, zannetmiyorum ki bir tanecik "Cadaloz" deyivermesiyle kalsın. Tabii yine eminim diyemem, çocuktur belli olmaz, kelime ilginç gelmiştir deyiverir de. Ama bu hal sevimli bulunacak bir hal değil, çocuk doldurmak bu, kendi nefret/negatiflik yükünü, çocuğa yüklemek.
Annem ile kv küstü benim (Çok ayrıntı var, girmeyeceğim üvey kv annemi kıskanıyor ve sonuna kadar annem haklı, namusuna iftiraya girmiş artık), annem ne ölüme ne dirime deyip kestirip attı ve beni de asla baba tarafı ile muhatap etmedi (Ben olsam ben de evladımı muhatap etmezdim, bebek başkasından demiş kadın öyle pis bir iftira). Ben olayları bu kadar açık bir şekilde küçükken öğrenmiş bulundum, annem ile teyzem konuşurlarken benim de aynı ortamda onları dinlediğimi fark edemediler. Sonrasında hiçbir şans tanımadım zaten babam tarafına; bu o kadınla sınırlı kalmadı, amcalarım, halam, hepsini kapsadı çünkü onunla görüştüğünü düşündüğüm kim varsa, bu iftiraya sessiz kalmışlardı zamanında ve benim için hepsi bittiler.
Elbette babam, kardeşleriyle görüştü, beni de görüştürmeye çalıştı vb. Ancak belli bir yaşa kadar hep reddettim. Karşılaştığımızda, dilimin ucuyla, söver gibi "Amca" dedim ve denk geldikçe de başka şeylerden ötürü laf soktum.
(Babamın üvey ancak küçük amcalarımın öz annesiydi o tip, arı sokmuş bir gün alerjisi varmış hastanelik olmuş. Amcam anlatıyordu bana yolda denk gelmiştik. Annen mannen kusura bakma diyeceğimden ama ölür inşallah dedim suratına, adam öyle kaldı ne diyorsun Strobe diye. Duymadıysan bi daha deyivereyim ama duydun hadi iyi günler amca dedim gittim, böyle bir kin)
Negatif bakışın, nefretin vb tohumu ne kadar erken atılırsa, o çocuğun önyargılarını, içinde biriken kini temizlemesi de o kadar zorlaşıyor. Şimdi en azından minimumda, saldırmadan iletişim kurabiliyorum en azından amcalarım, halamlarla filan, babam hatırına diyeyim ve her seferinde yüzlerindeki mahcubiyeti okuyabiliyorum, kinsiz bakınca.
Bu ekstrem bir örnek oldu ama, anlatmak istediğimi de kapsadı.
Kavgaymış filan mesele o değil, konudaki annenin bakışı çok sığ. Evladının sırtına biner o yük böyle konuştukça. Yapmamalı.
11 yaşında benim kızım söylimde, çok küçük değil ama anası gibi hazır cevap 
o da cadilik yapmasin
maalesef cocuklar belli yastan sonra herseyi anlatiyolar.. bazende uyduruyorlar hatta
