- 4 Haziran 2018
- 2.692
- 2.425
- 83
- Konu Sahibi portakalfidani
-
- #21
Aferin sana kız helal olsun tebrik ediyorum en azından dürüstsün özeleştiri yapıyosun cogu insanın aksine
Aferin sana kız helal olsun tebrik ediyorum en azından dürüstsün özeleştiri yapıyosun cogu insanın aksineÖyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Ya bu ben miyim acabaÖyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Böyle bir arkadaşım vardi kaç kere uyardım erkek arkadaşınla tartışıp bize kötüleme sen affediyorsun biz affetmiyoruz diye sonra küstük onunla bu seferde beni kötüledi herkese yıkıkÖyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Once dusunup sonra konusmaya calisirim aklima geleni soylememÖyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Öyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Her dedikodu yaptiginizda agxiniza urfa biberi sürün. Bir daha yapmazsiniz.Öyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Biz sevgilimle böyleyiz ya ama sadece birbirimize ölümüne dedikodu yaparız uyumadan önce bugünde gıybetimizi yaptık diye eki ekü gülüp yatıp uyuruz son zamanlarda abisi ve nişanlısı hakkında sallıyoruz aradaki yaş farkından dolayı kız 30 abisi 58 yaşında ee ben de 31 sevgilim 52 yaşında bununda farkındayız yine de konuşuyoruz :) kendini bilmek yanlışından üzülmek çok güzel bir farkındalık yani bence değiştirebilirsiniz bunu siz istedikten sonra ama ben benş olduğum gibi seven insanlarla olmayı tercih ediyorum dedikoduya gelene kadar ne kötülükler kazıklar atan insanlar var çevremizde yaptığım sadece dedikodu olsun yani umrumda olmaz beni seven böyle seviyor sevmeyende çok da tınÖyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Burcunuzu merak ettim sanki ablamı anlatmışsınızÖyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Burcunuzu merak ettim sanki ablamı anlatmışsınız
Nerden bildinBoğa olabilir mi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?