Merhaba arkadaşlar, daha öncede böyle buna benzer konu açmıştım. Tam düzeldi sandım yine geri geldi bu hislerim. Bununla ilgili psikologa da gittim biraz iyi geldi ama ücretleri fazla geldi, daha fazla gidemedim.
Sorunum şuki ikili ilişkilerde kendimi çok değersiz ve önemsiz hissediyorum. Ve bu öyle bir hal aldıki, bu hareketlerimede yansıdığı için arkadaşlık ilişkilerim berbat hatta yok.
Bir kaç örnek verirsem, diyelim eve görüştüğüm bir insanı davet ediyorum korona dan önce, çay, kahve muhabbet gayet iyi keyifli vakit geçiriyoruz ama sonra devamı gelmiyor, benim çağırdığımla kalıyor.Daha sonra ne arıyorlar ne soruyorlar.. Görünmez gibi yaşıyorum. Bir defa kapı çalıp nasılsın iyimisin diyen kimsem yok.
Sonra ben hep kendimi başkalarının yanında ezik gibi hissediyorum. Bu sizlere komik gelebilir ama cidden bu hissin önüne geçemiyorum biri Bi laf çarpsa bana asla cevabını veremiyorum. Hemen elim ayağım titriyor sinirden. Çocuklar arıma çok kolay laf söz edip eleştiri biliyorlar. Oysa ben kimsenin çocuğuna kolay kolay bişey diyemem.
Yine Bi örnek, görüştüğüm bir arkadaşım, yaşıt çocuklarımızda var. Hep o müsaitse görüşüyoruz, müsait değilse asla görüşmez asla kabul etmez. Yani nasıl anlatsam, müsait değilim diye kapıdan bile geri çevirebilir. Örnek olarak verdim
Ama ben öle değilim müsait olsamda olmasada her zaman insanlarla görüşmeye açığım. Ama gel görkü gözlerinde pul kadar değerim yok.
Biraz karışık oldu umarım anlatabilmisimdir. Görüşme mevzuları na takılmayın şimdi korona var zaten herkezden elimi ayağımı çektimde bir telefon edeni halimi soranım yok.
Siz kendinize değer vermeyi öğrenin önce, biz kendimize ne kadar değer verirsek insanlar da bize o kadar değer verir.Merhaba arkadaşlar, daha öncede böyle buna benzer konu açmıştım. Tam düzeldi sandım yine geri geldi bu hislerim. Bununla ilgili psikologa da gittim biraz iyi geldi ama ücretleri fazla geldi, daha fazla gidemedim.
Sorunum şuki ikili ilişkilerde kendimi çok değersiz ve önemsiz hissediyorum. Ve bu öyle bir hal aldıki, bu hareketlerimede yansıdığı için arkadaşlık ilişkilerim berbat hatta yok.
Bir kaç örnek verirsem, diyelim eve görüştüğüm bir insanı davet ediyorum korona dan önce, çay, kahve muhabbet gayet iyi keyifli vakit geçiriyoruz ama sonra devamı gelmiyor, benim çağırdığımla kalıyor.Daha sonra ne arıyorlar ne soruyorlar.. Görünmez gibi yaşıyorum. Bir defa kapı çalıp nasılsın iyimisin diyen kimsem yok.
Sonra ben hep kendimi başkalarının yanında ezik gibi hissediyorum. Bu sizlere komik gelebilir ama cidden bu hissin önüne geçemiyorum biri Bi laf çarpsa bana asla cevabını veremiyorum. Hemen elim ayağım titriyor sinirden. Çocuklar arıma çok kolay laf söz edip eleştiri biliyorlar. Oysa ben kimsenin çocuğuna kolay kolay bişey diyemem.
Yine Bi örnek, görüştüğüm bir arkadaşım, yaşıt çocuklarımızda var. Hep o müsaitse görüşüyoruz, müsait değilse asla görüşmez asla kabul etmez. Yani nasıl anlatsam, müsait değilim diye kapıdan bile geri çevirebilir. Örnek olarak verdim
Ama ben öle değilim müsait olsamda olmasada her zaman insanlarla görüşmeye açığım. Ama gel görkü gözlerinde pul kadar değerim yok.
Biraz karışık oldu umarım anlatabilmisimdir. Görüşme mevzuları na takılmayın şimdi korona var zaten herkezden elimi ayağımı çektimde bir telefon edeni halimi soranım yok.
Kendimi görüyorum burda ama bebeğime kimse bisey diyemez orda dururlar işte çünkü kimsenin hakkı yok ama diğerlerinin aynisini yasıyorum ama bu şekil daha iyi uzaklaş bence yaptigim gibi bn uzaklaştımMerhaba arkadaşlar, daha öncede böyle buna benzer konu açmıştım. Tam düzeldi sandım yine geri geldi bu hislerim. Bununla ilgili psikologa da gittim biraz iyi geldi ama ücretleri fazla geldi, daha fazla gidemedim.
Sorunum şuki ikili ilişkilerde kendimi çok değersiz ve önemsiz hissediyorum. Ve bu öyle bir hal aldıki, bu hareketlerimede yansıdığı için arkadaşlık ilişkilerim berbat hatta yok.
Bir kaç örnek verirsem, diyelim eve görüştüğüm bir insanı davet ediyorum korona dan önce, çay, kahve muhabbet gayet iyi keyifli vakit geçiriyoruz ama sonra devamı gelmiyor, benim çağırdığımla kalıyor.Daha sonra ne arıyorlar ne soruyorlar.. Görünmez gibi yaşıyorum. Bir defa kapı çalıp nasılsın iyimisin diyen kimsem yok.
Sonra ben hep kendimi başkalarının yanında ezik gibi hissediyorum. Bu sizlere komik gelebilir ama cidden bu hissin önüne geçemiyorum biri Bi laf çarpsa bana asla cevabını veremiyorum. Hemen elim ayağım titriyor sinirden. Çocuklar arıma çok kolay laf söz edip eleştiri biliyorlar. Oysa ben kimsenin çocuğuna kolay kolay bişey diyemem.
Yine Bi örnek, görüştüğüm bir arkadaşım, yaşıt çocuklarımızda var. Hep o müsaitse görüşüyoruz, müsait değilse asla görüşmez asla kabul etmez. Yani nasıl anlatsam, müsait değilim diye kapıdan bile geri çevirebilir. Örnek olarak verdim
Ama ben öle değilim müsait olsamda olmasada her zaman insanlarla görüşmeye açığım. Ama gel görkü gözlerinde pul kadar değerim yok.
Biraz karışık oldu umarım anlatabilmisimdir. Görüşme mevzuları na takılmayın şimdi korona var zaten herkezden elimi ayağımı çektimde bir telefon edeni halimi soranım yok.
Aynen...hatta alan kırılmasın, darilmasin diye laf sokmadıkların bir başkmışsın sana laf sokuyor.seni çocuğu sanıyor,emir vereceğini düşünüyor..galiba arada insanları aşağılamak lazım.çok mütevazı olunca sonuç bu oluyor.Çok uyumlu, "sen bilirsin" "bana uyar" " maksat birlikte olmak" tarzı tiplerin pek kıymeti olmaz.
Varlıkları yoklukları belli değildir.
"Hayır."
"Canim istemiyor."
" ay yok sevmem."
Gibi cümlelerle sivrilmek lazim.
O zaman totonda dönerler.
Görüşmek istememesi normal tabi, bende aksini demedim de izah da edemedim. Yani tamamen kendi isteyince görüşüyor. Müsaitliği bahane. Zaten bu sadece küçük bir örnektir. Misal Bi komşum var koca kış kapımı asla çalmaz. Yazın bahçeye açılan bi kapım var, ortak alan gibi. Ordan dibinden ayrılmaz..Bazen insanlara ihtiyaç duyduğunu çok fazla belli eden insanlar diğer insanlara itici gelebiliyor. Sırf görüşmek için her şeyi sineye çeken, her şeye tamam diyen kişiler genelde toplumdan dışlanırlar ya da kullanılırlar.
Arkadaşınızın müsait olmadığında görüşmek istememesi, kabul etmemesi gayet doğal. Normal olan bu zaten.
Mutlu musun peki yalnızlığınlaKendimi görüyorum burda ama bebeğime kimse bisey diyemez orda dururlar işte çünkü kimsenin hakkı yok ama diğerlerinin aynisini yasıyorum ama bu şekil daha iyi uzaklaş bence yaptigim gibi bn uzaklaştım
Evet ben çok uyumluyum. Uslu çocuk benim. Ama bu huyumdan nasılvazgeçeceğim ki? Sanki uyumsuz olsam herkez kaybedeceğim çok yanlız kalacağım hissi var?..Çok uyumlu, "sen bilirsin" "bana uyar" " maksat birlikte olmak" tarzı tiplerin pek kıymeti olmaz.
Varlıkları yoklukları belli değildir.
"Hayır."
"Canim istemiyor."
" ay yok sevmem."
Gibi cümlelerle sivrilmek lazim.
O zaman totonda dönerler.
Dediğim gibi ya uzaklaşırlar ya kullanırlar. Bu komşunuz da sizi kullanıyor demek ki. Ben olsam “kışın kapımı çalmayana yazın bahçe keyfi yok şekerim” der geri gönderirim mesela.Görüşmek istememesi normal tabi, bende aksini demedim de izah da edemedim. Yani tamamen kendi isteyince görüşüyor. Müsaitliği bahane. Zaten bu sadece küçük bir örnektir. Misal Bi komşum var koca kış kapımı asla çalmaz. Yazın bahçeye açılan bi kapım var, ortak alan gibi. Ordan dibinden ayrılmaz..
Hemde çok inan ne rahatsız eden var ne canımı sıkan canım istese bebeğimi alıp her yere tek başıma gidiyorum sadece görüştüğüm tek bir arkadaşım var bana yetiyor çok sıkça görüşmeyiz onlada yani kafam rahat daha hizmetmi edecem geçmişte salakligimdan yaptım helal hoş olsun ama karşıdan bisey görmeyince bn de saldım artıkMutlu musun peki yalnızlığınla
Ben öyle değilim işte bana normal gelmiyor. Kışın hiç görüşmediğim kimsenin ortak panda olsa kapınında oturmam. Yapmacık ve tutarsız geliyor banaDediğim gibi ya uzaklaşırlar ya kullanırlar. Bu komşunuz da sizi kullanıyor demek ki. Ben olsam “kışın kapımı çalmayana yazın bahçe keyfi yok şekerim” der geri gönderirim mesela.
Yani insanlar kendi istedikleri zaman birbirleriyle görüşürler zaten. Hala bence normal.
Yalniz kal inan yalnızlığa alışacaksın kimse rahatsız etmesin diceksinEvet ben çok uyumluyum. Uslu çocuk benim. Ama bu huyumdan nasılvazgeçeceğim ki? Sanki uyumsuz olsam herkez kaybedeceğim çok yanlız kalacağım hissi var?..
Yanlız kalmaktan neden korkuyorsunuz?tamam insan bazen birileri olsun birşeyler yapalım diye düşünüyor ama açıkçası ucu zamandır yanlız kaldığım içinEvet ben çok uyumluyum. Uslu çocuk benim. Ama bu huyumdan nasılvazgeçeceğim ki? Sanki uyumsuz olsam herkez kaybedeceğim çok yanlız kalacağım hissi var?..
Adım adım o yöne doğru gidiyorum ama genede anlaşan iki üç arkadaş görsem içim gidiyor. Ben nerede hata yapıyorum diyorum. Eskiden çok daha kötüydü im şimdi bugünlerin daha iyi yani eskisi kadar kafaya takmıyorumYalniz kal inan yalnızlığa alışacaksın kimse rahatsız etmesin diceksin
Orası sanırım size ait bir yer.kilidi yok mu?Görüşmek istememesi normal tabi, bende aksini demedim de izah da edemedim. Yani tamamen kendi isteyince görüşüyor. Müsaitliği bahane. Zaten bu sadece küçük bir örnektir. Misal Bi komşum var koca kış kapımı asla çalmaz. Yazın bahçeye açılan bi kapım var, ortak alan gibi. Ordan dibinden ayrılmaz..
Yalnızlığı sevmiyorum ya zevk almıyorum. Yapım bu. İlla Bi eş dost arıyorum çevremdeYanlız kalmaktan neden korkuyorsunuz?tamam insan bazen birileri olsun birşeyler yapalım diye düşünüyor ama açıkçası ucu zamandır yanlız kaldığım içinartık kimseyi aramıyorum..kendi kendime eğleniyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?