lütfen konumu taşımayın.
Burun ameliyatı olmam gerekiyordu. Bayagı sorunluydu. Nefes bir tarafta hiç yoktu. Başağrısı yapan diğer nefes yolu sorunlu falan derken. Gerçek manada sağlık için bu ameliyatı olmam gerekiyordu. Hatta geç bile kalmışım. Ama doktor şeklini değiştirmiş biraz. Çünkü o kemiği çıkar, o kıkırdağı düzelt derken.. öyle bırakamazdım dedi. Keşke olmasaydım diyemiyorum çünkü gerçekten sağlık içindi ama şeklinin değişmesi beni çok üzüyor. Gece uyuyamadım. Tüm Yakınlarıma foto attım nasılım, değişik görünüyor muyum diye.. herkes farklı yorum yapıyor tabi.. ‘ölsem bu burunla gömüleceğim artık, dert etme’ diyorum kendime ama zor geliyor kabullenmek..
evet insanlar
estetik için uğraşıyor, para harcıyor ama ben estetik istememiştim.
Şekli nasıl olmuş derseniz; burun ucu yukarda ve kenarları daraltılmış ve üstü biraz düzleşmiş gibi. Kemer yoktu ama öyle düzleşmiş gibi geliyor bana. Ucu uyuşuk tabi. Hiç hissetmiyorum orayı. Bu arada 15 günü geçti ameliyat olalı. Aynada resim çekip duruyorum. İşime gücüme bakmam lazım. Hadi estetik istesem, kendimi hazırlasam belki iyi hissederdim. Ama mutlu olamıyorum. Kendimi teselli etmekte aciz hissettim ilk kez bu gün.
Bir arkadaşım ‘saçımızı kestirince bile değişik geliyoruz kendimize, alışamıyoruz, çok normal duyguların’ dedi. En çok bunu aklıma getirip rahatlamaya çalışıyorum.
Sizler için nasıldı süreç arkadaşlar? Ne kadar sürede ve nasıl alıştınız değişen görüntünüze?
