Esprili bir başlık açtım ama aslında mesele daha ciddi..
Karamsarlığımdan bıktım.. bazen öyle oluyor ki kendimi hiç beğenmiyor hiç sevmiyorum.. Kendimi hayattan kopuk gibi hissediyorum ama oysa bu ruh hali yüzünden kendi kendimi soyutluyorum. Kendimi kötü, beceriksiz, sorunlu, kimsenin beğenmediği kimseyle anlaşamayan biri gibi hissediyorum. Sağlıklı düşündüğüm zamanlarda ise hiçbir şeyin bu kadar kötü halde olmadığını fark ediyorum.. Ama yine de kolayca kendimi kötü hissedebilmem canımı sıkıyor.
Bekarım ilişkim yok bunun etkisi illa ki var. Arkadaşlarım az ve özdür ama onlarda beni hayal kırıklığına uğrattığı için fazla görüşmüyorum kaldı ki artık herkes kendi hayatıyla meşgul.. Arkadaşlarım niye hayal kırıklığı yaşattı derseniz.. vefasızlıktan tutun koca bulunca unutanına, bencil ve kıskanç davranıp elinde olmadan size zarar verenine kadar çeşitli durumlarla karşılaştım. şimdi böyle söyleyince ben kötü niyetli gibi karşılanacağım ama kendimizi kandırmayalım hayatın içinde bolca görüyoruz bu anlattıklarımı. İş ortamı desen küçük bir ortam herkes kendi halinde herkes evli kendiyle meşgul yani tutup gezmelere gidebileceğimiz bir kitle yok orada da. Haliyle ben zaman zaman yalnız da hissediyorum kendimi..
Bazen yalnızlığı hakettiğimi düşünüyorum bazen de bakıyorum nasıl insanlar el üstünde tutuluyor pohpohlanıyor şaşırıyorum.. Kötü biri değilim ama biraz doğru konuşan fazla sempatik olmayan biriyim sanırım bu da insanların fazla hoşuna gitmiyor.
İlişki teşebbüslerim zaten ayrı bir olay anlaşamayacağım insanlar çıktı karşıma ben de uzatmadan bitirdim ne kendimi yıpratmak ne karşı tarafa haksızlık etmek istemediğim için yaptım bunu.. Gerekiyorsa duygularımı bi kenara çektim yani. e ben böyle hassas düşündüm davrandım da ne oldu yalnız kalan ben oldum diye düşünüyorum :/ Dürüst oldum, kimseyle oynamadım, iyi niyetliydim çıkar peşinde hiç olmadım.. e ne oldu sonunda ?
Anlamıyorum ben mi kötüyüm kendi kendime mi bunu sonucu hazırladım yoksa Allah'ım beni sınıyor mu ? Bazen ümitleniyorum gelecek adına bazen de lan benim kendime hayrım yok kendimi mutlu edemiyorum başkasını mı edebileceğim diyip kendime basit mutluluklara bile layık görmüyorum..
Biraz uzun oldu ama günlük gibi hissedip içimi dökmek istedim biraz..
Sevgiyle kalın
Karamsarlığımdan bıktım.. bazen öyle oluyor ki kendimi hiç beğenmiyor hiç sevmiyorum.. Kendimi hayattan kopuk gibi hissediyorum ama oysa bu ruh hali yüzünden kendi kendimi soyutluyorum. Kendimi kötü, beceriksiz, sorunlu, kimsenin beğenmediği kimseyle anlaşamayan biri gibi hissediyorum. Sağlıklı düşündüğüm zamanlarda ise hiçbir şeyin bu kadar kötü halde olmadığını fark ediyorum.. Ama yine de kolayca kendimi kötü hissedebilmem canımı sıkıyor.
Bekarım ilişkim yok bunun etkisi illa ki var. Arkadaşlarım az ve özdür ama onlarda beni hayal kırıklığına uğrattığı için fazla görüşmüyorum kaldı ki artık herkes kendi hayatıyla meşgul.. Arkadaşlarım niye hayal kırıklığı yaşattı derseniz.. vefasızlıktan tutun koca bulunca unutanına, bencil ve kıskanç davranıp elinde olmadan size zarar verenine kadar çeşitli durumlarla karşılaştım. şimdi böyle söyleyince ben kötü niyetli gibi karşılanacağım ama kendimizi kandırmayalım hayatın içinde bolca görüyoruz bu anlattıklarımı. İş ortamı desen küçük bir ortam herkes kendi halinde herkes evli kendiyle meşgul yani tutup gezmelere gidebileceğimiz bir kitle yok orada da. Haliyle ben zaman zaman yalnız da hissediyorum kendimi..
Bazen yalnızlığı hakettiğimi düşünüyorum bazen de bakıyorum nasıl insanlar el üstünde tutuluyor pohpohlanıyor şaşırıyorum.. Kötü biri değilim ama biraz doğru konuşan fazla sempatik olmayan biriyim sanırım bu da insanların fazla hoşuna gitmiyor.
İlişki teşebbüslerim zaten ayrı bir olay anlaşamayacağım insanlar çıktı karşıma ben de uzatmadan bitirdim ne kendimi yıpratmak ne karşı tarafa haksızlık etmek istemediğim için yaptım bunu.. Gerekiyorsa duygularımı bi kenara çektim yani. e ben böyle hassas düşündüm davrandım da ne oldu yalnız kalan ben oldum diye düşünüyorum :/ Dürüst oldum, kimseyle oynamadım, iyi niyetliydim çıkar peşinde hiç olmadım.. e ne oldu sonunda ?
Anlamıyorum ben mi kötüyüm kendi kendime mi bunu sonucu hazırladım yoksa Allah'ım beni sınıyor mu ? Bazen ümitleniyorum gelecek adına bazen de lan benim kendime hayrım yok kendimi mutlu edemiyorum başkasını mı edebileceğim diyip kendime basit mutluluklara bile layık görmüyorum..
Biraz uzun oldu ama günlük gibi hissedip içimi dökmek istedim biraz..
Sevgiyle kalın
) 
