Nereden başlasam bilmiyorum kendimi sıkışmış hissediyorum. Üniversite sebebiyle ailemle yaşıyorum. Psikolojim çökmüş durumda babam durumu çok çok iyi olmasına rağmen hiçbir desteği yok aynı evde yaşıyoruz ama konuşmuyoruz bile sayısız darp raporum var üniversite sınavına hazırlandığım sene beni karakola şikayet etmiş bi insan parasını kendimi bildim bileli kadınlara yediriyor. Annem deseniz psikolojisi bozuk çocukluğum onu teselli etmekle geçti son 5 senedir dinlemiyorum bile onu. Erkek kardeşim var o da çalışmıyor işe bi gidiyor bi gitmiyor o da babam gibi küfürbaz kavgacı. Bi şekilde geçiniyoruz ama artık dayanamıyorum bu duruma zaten çocukluğumdan beri böyleydik üstüne ağır şiddet ve aldatmalar yine devam ediyordu ama artık kaldıramıyroum mesela biri gelip bana nasılsın dese boş boş bakıyorum bi süre arkadaşım farketti bunu da. Okulumun bitmesine 2 yıl var. Yakın zamanda babamla konuşuyorduk cebinden fiş bulmuş annem kadının evine alışveriş yapmış bize iğne alsa laf eden kavga çıkaran biri. Sürekli küfür hakaret.ne yapacağımı da bilmiyorum içimi dökmek istedim yaşıyorum ama yaşamıyor gibiyim. 2 yıl önce de aramda 10 yaş olan biriyle tanıştım bana başta evlilik niyetiyle yaklaştı yalandan bende çocuktum inandım evden kurtulurum diye düşündüm o psikolojimi daha da bozdu adeta bir şeytan çıktı Beni her açıdan manipüle etti aşağıladı açıkça yapmasa da yeni yeni farkına varıyorum onu hayatımdan çıkardım. Kendimi çok kötü hissediyorum kısaca sanki hiçbir şey çözülmeyecek gibi o kadar değersiz bi çöp gibi hissediyorum ki aile apartmanında yaşıyoruz gerçekten tek rezil biziz utanıyorum ailemden. Böyle bi evde doğmayı seçmedim kaçıp kurtulmak istiyorum ama gidecek yerim yok evlenmek de istemiyorum okulumun bitmesini istiyorum bir an önce. Okulum bitip kendi hayatımı kurduğumda da bu sorunlar bitmeyecek yine huzursuz olucam annem nerede kalacak mesela gelip benimle yaşarsın diyorum ama istemiyor yük olmamak için.öyle işte kızlar…..