- 4 Mart 2008
- 5.435
- 342
- 398
Eşimle 3.5 yıllık evliyiz 10 senedir birlikteyiz bu zamana kadar kayınvalidemden manevi anlamda tek fayda görmedim.
Hadi kendimi geçtim oğluna, torununa da bi faydası yok.
Maddi anlamda hep destekler. İyi de benim buna ihtiyacım yada böyle bir talebim yok ki. Aramızda 50 metre var evime 5 kez gelmemiştir. Hep bacakları ağrır, evini yalnız bırakamaz bilmem ne. Ama saolsun Gaziosmanpaşadan kalkıp Büyükçekmece de eltimler var ayda iki kez kesin gider. 2-3 ayda birde Tekirdağda kardeşine gider. Yalnız ve vasıtayla hemde. Gitsin tabi banane ama bana gelince oram buram ağrıyor demesin.
Ben çalışan bir bayanım. Hamileyken belliydi kızıma annemin bakacağı ki zaten annem daha genç ve asla bırakmazdı kimseye. Dedik ki arada işin olduğunda kayınvalidem bakar. Söyledik hanfendiye "kedilerim var bakamam ben" dedi. Bende sinirlendim "Sen kedi yavrularına bak aman sakın evlatlarının yavrularına bakma anne" dedim. Konu kapandı.
Kızım 27 aylık toplasan 5 saat bakmıştır. O da zorla falan. Neyse gelelim son olaya.
Eşim her sabah kızımı anneme götürüyor arabayla. Çocuğu uyandırmak büyük sorun. Yavrum uyumak istiyor, üşüyorum dışarda diye ağlıyor. Her sabah büyük bir vicdan azabı eşimde ve bende. Ben erken çıkıyorum görmüyorum ama eşim her sabah mahfoluyor. Dedik ki kayınvalideciğime "anne sen gel sabahları çocuk uyanınca babam gelip alıcak götürücek yine anneme sen bakmıcan bir saat durucan sadece"
Yok efendim hastaymış o, bacakları ağrıyormuş, zaten gece uyuyamıyormuş sabaha karşı ancak uyuyormuş bilmem ne. İyi dedik peki eyvallah. Ama delirdim eşime dedim ki ben bundan sonra gitmiyorum kızımıda yollamıyorum sakın böyle bi talebin olmasın. Napsın baktı sıyırdım tamam dedi o da. Bir hafta sonra kızım başladı babaanne sayıklamaya kıyamadım eşimle yolladım. Hanfendi Tekirdağa gitmiş haftaiçi onu anlatmış bol bol. Neyse benim annem dedi ki "getirmeyin çocuğu ben gelirim sabahları" Ki annemin evi iki vesayit bana. Eşim de dedi ki "söylicem anneme sabah gelsin yarım saat dursun bende gidip anneni alayım kadın soğukta yağmurda kendi gelmesin"
"Yapma dedim hayal kırıklığına uğrarsın. Sabah 6 da gidersin alırsın annemi ben çıkmadan gelirsiniz" "Yok dedi kadın 6 da niye kalksın" vs vs. İyi dedim sor bakalım. Akşam aradı annesini babası çıktı.
Ve sıkı durun bizim hanımefendi gitmiş Büyükçekmeceye. laelaelaelaelae Delirdim ya o an. Bundan sonra dedim bitti ne giderim ne kızımı yollarım. Babaannesi de olmayıversin. Annem yeter ona. Bu ne ya dedim sende evladısın bu da torunu. Bana sevgisi saygısı yok size de mi yok. Gelsinler eve kendileri görsünler özlüyorlarsa ama bitti bundan sonra. Gün gelecek devran dönecek o zaman da benim sağım solum arğıayacak ona göre dedim. Eşim de söylenemesi gereken herşeyi daha önce zaten söyledim zaten elimden bişiy gelmiyor. Lütfen bize yansımasın sen ne yapmak istiyorsan yapabilirsin falan dedi.
Şimdi soruyorum. Sizce abartıyormuyum. Gitmeme konusunda haksızmıyım. Yine de danışmak istedim dışardan akıllara. senağlama
Hadi kendimi geçtim oğluna, torununa da bi faydası yok.
Maddi anlamda hep destekler. İyi de benim buna ihtiyacım yada böyle bir talebim yok ki. Aramızda 50 metre var evime 5 kez gelmemiştir. Hep bacakları ağrır, evini yalnız bırakamaz bilmem ne. Ama saolsun Gaziosmanpaşadan kalkıp Büyükçekmece de eltimler var ayda iki kez kesin gider. 2-3 ayda birde Tekirdağda kardeşine gider. Yalnız ve vasıtayla hemde. Gitsin tabi banane ama bana gelince oram buram ağrıyor demesin.
Ben çalışan bir bayanım. Hamileyken belliydi kızıma annemin bakacağı ki zaten annem daha genç ve asla bırakmazdı kimseye. Dedik ki arada işin olduğunda kayınvalidem bakar. Söyledik hanfendiye "kedilerim var bakamam ben" dedi. Bende sinirlendim "Sen kedi yavrularına bak aman sakın evlatlarının yavrularına bakma anne" dedim. Konu kapandı.
Kızım 27 aylık toplasan 5 saat bakmıştır. O da zorla falan. Neyse gelelim son olaya.
Eşim her sabah kızımı anneme götürüyor arabayla. Çocuğu uyandırmak büyük sorun. Yavrum uyumak istiyor, üşüyorum dışarda diye ağlıyor. Her sabah büyük bir vicdan azabı eşimde ve bende. Ben erken çıkıyorum görmüyorum ama eşim her sabah mahfoluyor. Dedik ki kayınvalideciğime "anne sen gel sabahları çocuk uyanınca babam gelip alıcak götürücek yine anneme sen bakmıcan bir saat durucan sadece"
Yok efendim hastaymış o, bacakları ağrıyormuş, zaten gece uyuyamıyormuş sabaha karşı ancak uyuyormuş bilmem ne. İyi dedik peki eyvallah. Ama delirdim eşime dedim ki ben bundan sonra gitmiyorum kızımıda yollamıyorum sakın böyle bi talebin olmasın. Napsın baktı sıyırdım tamam dedi o da. Bir hafta sonra kızım başladı babaanne sayıklamaya kıyamadım eşimle yolladım. Hanfendi Tekirdağa gitmiş haftaiçi onu anlatmış bol bol. Neyse benim annem dedi ki "getirmeyin çocuğu ben gelirim sabahları" Ki annemin evi iki vesayit bana. Eşim de dedi ki "söylicem anneme sabah gelsin yarım saat dursun bende gidip anneni alayım kadın soğukta yağmurda kendi gelmesin"
"Yapma dedim hayal kırıklığına uğrarsın. Sabah 6 da gidersin alırsın annemi ben çıkmadan gelirsiniz" "Yok dedi kadın 6 da niye kalksın" vs vs. İyi dedim sor bakalım. Akşam aradı annesini babası çıktı.
Ve sıkı durun bizim hanımefendi gitmiş Büyükçekmeceye. laelaelaelaelae Delirdim ya o an. Bundan sonra dedim bitti ne giderim ne kızımı yollarım. Babaannesi de olmayıversin. Annem yeter ona. Bu ne ya dedim sende evladısın bu da torunu. Bana sevgisi saygısı yok size de mi yok. Gelsinler eve kendileri görsünler özlüyorlarsa ama bitti bundan sonra. Gün gelecek devran dönecek o zaman da benim sağım solum arğıayacak ona göre dedim. Eşim de söylenemesi gereken herşeyi daha önce zaten söyledim zaten elimden bişiy gelmiyor. Lütfen bize yansımasın sen ne yapmak istiyorsan yapabilirsin falan dedi.
Şimdi soruyorum. Sizce abartıyormuyum. Gitmeme konusunda haksızmıyım. Yine de danışmak istedim dışardan akıllara. senağlama