Idrakyollariiltihabi
Allah kimseyi bir başkasının derdini çekmesi için yaratmıyor. İmkan bulan herkes sırtındaki kamburu atıp,yoluna baksın derim ben. Hayat çok kısa. İnsanın içinde yüzlerce hevesle yaşamaya çalışması çok acı. Hep duygusala bağlıyorum bu konularda. Çünkü ablam hayatını hep maddi-manevi sorunlarla geçirdi. Bütün hevesleri yarım kaldı.
Kimse yaşamasın böyle.
Ne biliyim herkesin hayatı Pınar Beyaz "Günaydın" reklamı gibi olsa keşke.
Oysa hepimiz gözümüzü dağınık odalara,yıkanması gereken tuvalete/banyoya,süpürülecek,silinecek eve,değiştirilecek çarşaflara,tozu alınacak mobilyalara,yıkanıp ütülenecek çamaşırlara açıyoruz. Üstüne bir de doyurulacak,ne yiyip içildiği takip edilecek,oyun kurulacak çocuklar....
Bizim ülkemizde çalışsa da çalışmasa da iş yükünün çoğu kadında maalesef.
E bari bütün bu sorumlulukların yanında eş kişisi sorun çıkarmasın bir zahmet.
İmkanları zorlayın,ikna etmeye çalışın. Millet zaten şükürcülüğe alıştırılıyor.
Durumundan şikayet eden herkese "şükret işte domuz pislik" deniyor.
Alıştık napalım gebersek de,mutsuzluktan yüreğimiz dağlansa da şükrediyoruz.
Ablamın hep dediği gibi " bunu da şükür"
Peki nerede ablam? Eniştem şimdi sapasağlam gezip tozarken ablam nerde?
Öldü...
Yengeniz aynı zamanda dostunuzmuş sanırım. Allah rahmet eylesin.
Etrafınızda sizi dinleyecek biri varsa arayın konuşun.
Benim yakın bir arkadaşım var mesela.
Maddi-manevi sorunları olan. Hemen hemen her gün arar. Ortalama 1 saat konuşur. Dinlerim onu tavsiye vermem gereken yerde veririm. Kalıcı çözümler bulamam belki ama rahatlıyor anlatınca.
Ben onun zaten sorunlarına ciddi çözümler bulamam ki o da farkında.
Eşi ile verdiğim son tavsiye Diyarbakırlı "Şeğe Koteka'ya gidip bir muska yaptırıp yastığının içine koyması" oldu
Olsun ümit etmek güzeldir. Koteka'nın çözüm bulacağı ümidiyle yaşamak da güzeldir.
İstersen beni ara. Dinlerim seni. Koteka'ya göndermem merak etme.