Evimde kimseye birşey yatırmıyorum (annem/kayınvalidem özellikle)güzelce uyarıyorum yapmaya çalışanı.
Benim düzenim var,herşeyin yeri belli,siz oturun ben yaparım diyorum. Bazen kayınvalidem kahve fincanını yıkayıp koyardı sepete ona dahi söyledim anne bırak ben elde yıkamıyorum,koyarız makineye yıkanır,uğraşma diye. Son oldu yapmadı bir daha. Deterjansız suyla çalkalanıp sepete konması beni rahatsız ediyor çünkü.
Annem kaldı biz hastanedeyken birçok şeyin yeri değişmiş mutfakta,eve gelince bazı şeyleri günlerce aradım. Ortalıkta dağınıklık sevmez,titiz kadındır annem ona rağmen böyle oldu birde. Dolayısıyla güzelce söylüyorum anne bırak lütfen,hadı gel kahve yapayım sana kahveni iç ben hallederim diye. Alinan,bozulan olmuyor güzelce soyleyince.
Size gayet hak veriyorum,tertemiz biri dahi olsa işi yapan,düzeninize müdahale oluyor,herşeyin yeri değişiyor ,kaldı ki pis diyorsunuz. Haliyle rahatsız olmanız normal.
Sizde söyleyin çekinmeyin ama bağırarak kırarak değil,güzellikle,bıkmadan yılmadan söyleyin,bir yerden sonra vazgeçer muhakkak.
Temizdi, duzenliydi bizim analarimiz. Inanamiyorum geldigimiz duruma. Ogluslar evlenince kafa gidiyor mu acaba? Komsularin yemeklerini yemeye icmeye korkar oldum burada okuduklarimdan. Allah kurtarsin canim.
