Daha önce de 3 defa deprem yaşadım ilkinde uyanıktım, normal tepkiler verdim, sakince dışarı çıktım. Diğer ikisinde depremle birlikte uykudan uyandım, birinde kekeledim olduğum yerde kaldım diğerinde aniden fırladığımı hatırlıyorum kendime geldiğimde balkon korkuluklarının yanındaydım ve babam beni tutuyordu kendimi 7. kattan atmak üzereymişim babam beni tutmuş..
Geçenlerde Bodrum'da deprem oldu malumunuz. Oğlum doğduğundan beri uykusuzum, eşimden boşandım zor günler geçirdim, bebeğime tek başıma bakıyorum annem yardımcı değil.. Depremden önceki üç gündür de ciddi anlamda uykusuzdum 2 ya da 3 saatlik uykuyla duruyordum. Gece 1 gibi yattım hemen uykuya dalmışım zaten tek hatırladığım kız kardeşimin abla çııık diye bağırdığını duydum, gözlerimi açtığımda sağım simsiyah solum simsiyah ortada deli gibi sallanan bir avize, gümbürtüler ve son ses bağıran müzik seti.. Şoktaydım ne olduğunu bilmeden fırladım... Bir kaç adımda çıkılıyor zaten.. Çıkar çıkmaz oğlum aklıma geldi.. Onu unutmuştum! Hemen geri döndüm ama kızkardeşim benden önce davrandı koştu ömeri aldı çıktı...
O günden beridir ağlıyorum.. Ben oğlumu nasıl unuturum? Evet ben deprem esnasında uykudan uyandıysam şayet bilincimi yitiriyorum ama ya ev yıkılsaydı? Ya üstüne birşey düşseydi? Kızkardeşim yanıma gelmek istemiş dengesini kuramayınca avize devrilecek diye üstüme atlamış.. Bunu bile hatırlamıyorum..
Bu sebeple depremi bir türlü atlatamıyorum.. En ufak bir seste, bir baş dönmesinde deprem oluyor sanıyorum uyuyan oğlumu kapıp dışarı fırlıyorum.. Sanki günah çıkarır gibi.. Hiç bir şey koymuyor bir tek oğluma baktıkça kahroluyorum ya bir şey olsaydı ben bununla nasıl yaşardım? Benim yüzümden olmuş olacaktı.. O daha bebek yürüyemez koşamaz.. Elbette onu ben almalıydım ama aklıma bile gelmedi.. Kahroluyorum depremden beridir nasıl atlatacağım bunu?
Geçenlerde Bodrum'da deprem oldu malumunuz. Oğlum doğduğundan beri uykusuzum, eşimden boşandım zor günler geçirdim, bebeğime tek başıma bakıyorum annem yardımcı değil.. Depremden önceki üç gündür de ciddi anlamda uykusuzdum 2 ya da 3 saatlik uykuyla duruyordum. Gece 1 gibi yattım hemen uykuya dalmışım zaten tek hatırladığım kız kardeşimin abla çııık diye bağırdığını duydum, gözlerimi açtığımda sağım simsiyah solum simsiyah ortada deli gibi sallanan bir avize, gümbürtüler ve son ses bağıran müzik seti.. Şoktaydım ne olduğunu bilmeden fırladım... Bir kaç adımda çıkılıyor zaten.. Çıkar çıkmaz oğlum aklıma geldi.. Onu unutmuştum! Hemen geri döndüm ama kızkardeşim benden önce davrandı koştu ömeri aldı çıktı...
O günden beridir ağlıyorum.. Ben oğlumu nasıl unuturum? Evet ben deprem esnasında uykudan uyandıysam şayet bilincimi yitiriyorum ama ya ev yıkılsaydı? Ya üstüne birşey düşseydi? Kızkardeşim yanıma gelmek istemiş dengesini kuramayınca avize devrilecek diye üstüme atlamış.. Bunu bile hatırlamıyorum..
Bu sebeple depremi bir türlü atlatamıyorum.. En ufak bir seste, bir baş dönmesinde deprem oluyor sanıyorum uyuyan oğlumu kapıp dışarı fırlıyorum.. Sanki günah çıkarır gibi.. Hiç bir şey koymuyor bir tek oğluma baktıkça kahroluyorum ya bir şey olsaydı ben bununla nasıl yaşardım? Benim yüzümden olmuş olacaktı.. O daha bebek yürüyemez koşamaz.. Elbette onu ben almalıydım ama aklıma bile gelmedi.. Kahroluyorum depremden beridir nasıl atlatacağım bunu?